มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1624

“ไปป่าไอเมฆาในอีกหนึ่งอาทิตย์เหรอ?” โจเอลทั้งพอใจและตื่นเต้นกับข่าวที่เขาได้รับ ดูเหมือนว่าการไปเยือนป่าไอเมฆาจะเป็นความหวังในการก้าวไปสู่ระดับเทพสูงสุด และดูเหมือนว่านี่จะเป็นโอกาสที่ดีสำหรับเขาและคนอื่น ๆ

นายท่านเวสต์มองไปที่โจเอลและอ้อนวอน “เจ้าตำหนักโจเอล ผมบอกคุณทุกอย่างที่ผมรู้แล้ว ปล่อยลูกชายผม แล้วปล่อยเราไปได้ไหม?”

โจเอลคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้และปล่อยชายหนุ่มออกจากมือก่อนจะพูดว่า “พวกคุณลืมสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้ไปได้เลย เฟนด์และคนอื่น ๆ จะไม่รู้ว่าคุณเป็นคนเป็นคนบอกเรื่องพวกนี้แก่เรา พวกคุณจะไม่เสียหายอะไร ทั้งสิ้น!”

โจเอลหยุด ก่อนที่จะพูดต่อ “แน่นอน ถ้าคุณบอกพวกเขา ผมก็จะไม่เดือดร้อนหรอก ตรงกันข้ามตระกูลวู๊ดหรือชนเผ่าโบราณอื่น ๆ จะมองว่าคุณเป็นพวกทรยศที่ปากโป้ง จะไม่มีใครให้อภัยคุณและตระกูลเวสต์ของคุณ!”

ลิลลี่ซึ่งยืนอยู่ข้าง ๆ พวกเขาคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้และพูดกับโจเอลว่า “ที่รัก ฉันคิดว่าเราควรพาคนของพวกเขาไปด้วยหลาย ๆ คนหน่อยเพื่อป้องกันไม่ให้พวกเขาทรยศเรา จะดีกว่าหากเราจับพวกเขาไปเป็นตัวประกัน”

“คุณบอกว่าจะ...ปล่อยเราไปหลังจากที่เราบอกข้อมูลแก่พวกคุณ!” นายท่านเวสต์โกรธมาก ไม่คิดว่าพวกเขาจะน่ารังเกียจขนาดนี้ พวกเขาไม่เพียงแค่ฆ่าสมาชิกในตระกูลเวสต์ไปสองคนเท่านั้น แต่พวกเขายังสับปรับอีกด้วย

“ฮ่า ฮ่า! นั่นมันเมื่อก่อน แต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้ว!” โจเอลหัวเราะเสียงดังและออกคำสั่ง “จับคนของพวกเขามาห้าคน จับนายน้อยเวสต์และผู้อาวุโสที่เหลือมา!”

“ฮ่า ฮ่า! ขอขอบคุณสำหรับความร่วมมือของคุณ นายท่านเวสต์ สิ่งที่คุณต้องทำก็มีแค่คิดวิธีที่จะทิ้งร่องรอยเอาไว้ให้คนของเราตามคุณไป ไม่อย่างนั้นตัวประกันจากตระกูลเวสต์ของคุณจะต้องตาย!” โจเอลและคนอื่น ๆ หัวเราะเสียงดังก่อนจะจากไป

นายท่านเวสต์โกรธมากเมื่อเห็นร่างทั้งสองบนพื้น เสียงของเขาสั่นเครือ “ไม่คิดเลยว่าผู้คนจากตำหนักนภาจะน่ารังเกียจถึงขนาดนี้!”

“เฮ้อ! เราได้แต่โทษตัวเองว่าเรามันโชคร้าย ตอนนี้พวกเขาจับคนของเราเป็นตัวประกัน เราไม่อาจบอกเรื่องนี้กับใครได้ ไม่อย่างนั้น ตระกูลคาเบลโล ตระกูลวู๊ด หรือใครก็ตามจากสามชนเผ่าโบราณอื่น ๆ จะไปเล่นงานพวกเขา!”