มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1629

แมทธิวขมวดคิ้วและดูตระหนก เขาไม่อยากให้ใครเห็นเพราะมันรังแต่จะทำให้เขาเดือดร้อน

“เป็นไปไม่ได้! เฟนด์และคนอื่น ๆ จะไม่ไปไหนหากไม่มีทุกคนอยู่ด้วย พวกเขาทั้งหมดได้ทำสัญญากันไว้แล้ว ดูจากเครื่องแต่งกายของพวกเขาแล้ว คนเหล่านั้นน่าจะเป็นคนจากตำหนักนภา!”

ผู้อาวุโสโมสลีย์มองออกไปไกลและโล่งใจขึ้น เมื่อสายตาจับจ้องมาที่เขา “เมื่อเร็ว ๆ นี้ผมได้ไปสืบข่าวบางอย่างมา และได้รู้ว่าตำหนักนภานี้เป็นศัตรูของตระกูลวู๊ด เราไปหาพวกเขากันเถอะ! ดูเหมือนว่าพวกเขาจะแอบติดตามคนอื่น ๆ ไปเช่นกัน และพวกเขาอาจมีตัวประกันจากตระกูลเล็ก ๆหลายคนเหมือนพวกเรา!”

แมทธิวและคนอื่น ๆ ผ่อนคลายเมื่อได้ยินสิ่งที่ผู้อาวุโสโมสลีย์พูด

แมทธิวก็เริ่มยิ้มเช่นกัน “ศัตรูของศัตรู คือมิตร ฮ่า ๆ…! เราไปทำความรู้จักกับพวกเขากันเถอะ!”

"พวกเขากำลังมา! พวกเขากำลังมา! พวกเขากำลังมาหาเราแล้ว ทุกคนระวังตัวด้วย!” โจเอลอยู่ในภาวะตระหนกอย่างหนัก ขณะที่พวกเขาเข้าใกล้ผืนดินว่างเปล่านอกป่าไอเมฆาอย่างรวดเร็ว สมาชิกของตำหนักนภามองไปข้างหน้าอย่างตระหนกเช่นกัน

โจเอลพยักหน้า จากนั้นเขาสังเกตคนของอีกฝ่ายอย่างละเอียดก่อนที่จะพูดว่า “แม้ว่าคุณจะมีกลุ่มคนค่อนข้างมาก และคนในระดับเทพแท้จริงนั้นยังถือว่าน้อย แต่ก็ยังมีศักยภาพ ไปกันเถอะ เราจะเสียเวลาอยู่ที่นี่ต่อไปไม่ได้แล้ว ถ้าเราพลัดหลงกับพวกเขา เราจะลำบาก!”

"ถูกต้อง! ไปกันเถอะ เอาไว้ค่อยคุยกันในระหว่างทาง เป็นไปได้ยากที่เราจะหลงทาง เพราะเราจับตัวประกันได้หลายคน และคนที่เหลือที่เดินนำหน้าเราจะทิ้งรอยไว้ให้!” พูดแมทธิวยิ้ม

“ช่างบังเอิญอะไรเช่นนี้! เราเองก็มีตัวประกันหลายคนอยู่ด้วย ฮ่า ๆ…! มังกรย่อมคิดแบบมังกร! เราคิดเหมือนกัน!” โจเอลก็หัวเราะออกมาเสียงดังเช่นกัน ในไม่ช้าพวกเขาก็บินไปข้างหน้าและเข้าไปในป่าอันกว้างใหญ่