มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1630

เฟนด์และคนอื่น ๆ ไม่รู้เลยว่าในขณะนี้มีกองกำลังขนาดใหญ่สองกลุ่มกำลังแอบสะกดรอยตามพวกเขาเข้าไปในป่า

หลังจากที่คนกลุ่มนั้นบินเข้ามาประมาณสองชั่วโมง ในที่สุดพวกเขาก็มาถึงบริเวณที่หมอกสีชมพูปรากฏขึ้น เมื่อพวกเขามาถึงบริเวณนี้เฟนด์พบว่าพลังฉีของเขาเริ่มแปรปรวน เนื่องจากเขาไม่อาจควบคุมพลังฉีได้ง่ายเหมือนอย่างเคย

เฟนด์และคนอื่น ๆ ควบคุมดาบบินของพวกเขาให้หยุดในทันที ก่อนที่พวกเขาจะลงไปในผืนป่า

“หมอกสีชมพูจาง ๆ พวกนี้ดูแปลกชอบกล แต่ก็สวยทีเดียว พวกมันไม่น่าจะเป็นอันตรายต่อมนุษย์ใช่ไหม?” เซเลน่าพูดอย่างอยากรู้อยากเห็นขณะที่เธอมองไปที่หมอกตรงหน้า

“ไม่ต้องกังวล พี่เซเลน่า หมอกที่อยู่ตรงหน้าเราไม่เป็นอันตรายต่อมนุษย์เลย!” ดาเนียลล่าตอบขณะที่เธอเดินไป “แน่นอน ที่นี่หมอกยังไม่หนามาก แต่เมื่อเราเดินลึกลงไป มันก็จะหนาขึ้นเรื่อย ๆ ดังนั้นเราอาจจะหลงทางหรือหาทางออกไม่เจอ!”

เสียงคำรามของสัตว์อสูรดังมาจากป่าด้านหน้าอย่างต่อเนื่อง ฟังจากเสียงคำรามอู้อี้แล้ว ดูเหมือนว่าสัตว์อสูรเหล่านี้จะมีทักษะยุทธค่อนข้างสูง!

แต่พวกมีกันจำนวนมากเกิน และปรมาจารย์ระดับแนวหน้าของโลกก็อยู่กับพวกเขา เหล่าสัตว์อสูรดังกล่าวไม่มีอะไรให้ต้องกลัว

เฟนด์หันไปหาฝูงชน แล้วก็พูดว่า “ทุกคน พักเพื่อฟื้นฟูพลังฉีของคุณสักครึ่งชั่วโมง พลังฉีที่นี่แปลกนิด ๆ และเราสามารถใช้หญ้าวิญญาณเพื่อฟื้นฟูตัวเองได้เท่านั้น ในอีกครึ่งชั่วโมงเราจะเปิดเส้นทางด้วยลำแสงจากเหล่าลูกบอลหิน!”

จากนั้นทุกคนก็นั่งไขว่ห้างและพักผ่อน

“ฮ่า ฮ่า…! ดูเหมือนว่าหลังจากที่มีแสงปรากฏขึ้น ทุกอย่างจะปกติดี! ไปกันเถอะ!" อเล็กซานเดอร์และคนอื่น ๆ รู้สึกตื่นเต้นกับแสงที่ส่องนำทางซึ่งเปิดเผยอะไรได้มากขึ้น มันไม่ง่ายเลยที่สัตว์อสูรจะกล้าโจมตีทุกคน

นอกจากนั้น พวกเขาคงจะไม่หลงทางเพราะเควินมีแผนที่อยู่กับตัว

เควินเดินไปข้างหน้าในขณะที่มองไปที่ถนนเบื้องหน้าพวกเขาและเริ่มทำการสำรวจ “ข้างหน้าเรามีภูเขาอยู่ไม่ไกลจากทางเข้านัก ผมไม่รู้ว่าต้องเดินอีกนานแค่ไหนกว่าจะถึงภูเขาลูกนั้น แต่เมื่อไปถึงที่ตีนเขา แล้วพิจารณาจากระยะทางบนแผนที่ เราก็จะสามารถประเมินได้ว่าเราต้องเดินอีกนานแค่ไหนกว่าจะถึงจุดหมายสุดท้ายได้"

ตามที่แผนที่เขียนเอาไว้ มีภูเขาอยู่ไม่ไกลจากที่จุดพวกเขาอยู่ แต่พวกเขาไม่รู้ว่าพวกเขาจะมาถึงที่ตีนภูเขาในบ่ายวันถัดไปเท่านั้นเอง