มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1631

“ในที่สุดเราก็มาถึงตีนเขา โอ้… จากระยะทาง เรายังต้องเดินไปอีกเจ็ดถึงแปดวัน กว่าจะถึงถึงจุดที่ถูกทำเครื่องหมายไว้บนแผนที่ ยังอีกไกลมากทีเดียว!” เควินหัวเสียเมื่อเขามองไปที่ภูเขาลูกใหญ่เบื้องหน้าและระยะทางบนแผนที่

“มันค่อนข้างไกลจริง ๆ ที่สำคัญแรงโน้มถ่วงของที่นี่ก็ค่อนข้างต่างกับข้างนอกและจะเดินเร็วเกินไปก็ไม่ได้ ไม่เช่นนั้นเราจะเหนื่อยเกินไป ยิ่งเดินต่อไปเช่นนี้ก็จะยิ่งเหนื่อยล้า ความเร็วในการเดินของเราอาจลดลงตามไปด้วย เราไม่สามารถประเมินระยะเวลาได้จากความเร็วในปัจจุบันของเรา ดังนั้นผมคิดว่าเราอาจต้องเดินอีกราวสิบวันก่อนกว่าจะถึงที่หมาย” เฟนด์ก็ขมวดคิ้วเช่นกัน อย่างไรเสียการเลื่อนไปอีกหนึ่งวันก็หมายความว่าเฟอร์นันโดเองก็จะมีเวลาน้อยลงหนึ่งวัน ซึ่งนั่นทำให้เขาท้อใจมาก

แต่ถึงอย่างนั้น เขาก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องก้าวไปทีละก้าว

หลังจากพักครึ่งวัน เฟนด์และคนอื่น ๆ ก็เดินทางต่อจนกระทั่งเดินผ่านภูเขาลูกใหญ่นั้นไปได้ ขณะที่พวกเขาเข้าไปในป่าลึกขึ้น หมอกที่กระจายตัวอยู่ด้านหลังพวกเขาก็ค่อย ๆ กลับมารวมตัวกันอีกครั้ง ราวกับว่าไม่มีใครเคยผ่านเส้นทางด้านหลังมาก่อน

“เร็วเข้า เร็วเข้า! ในครึ่งชั่วโมงหมอกจะกลับไปรวมตัวกันอีกครั้ง เราจะอยู่ห่างจากพวกเขามากนักไม่ได้ เราจะตามหลังพวกเขาราวยี่สิบนาที ดังนั้นมุ่งหน้าไปตามถนนที่หมอกมันกระจัดกระจายเสีย!” โจเอลยิ้มบนขณะที่เร่งคนของเขา

“ฮ่า ฮ่า… ดูเหมือนว่าการให้ตระกูลเวสต์ทิ้งเครื่องหมายไว้ให้เราจะเกินจำเป็น เพียงแค่เราเดินตามทางที่ไม่มีหมอกไปก่อนที่หมอกจะกลับมารวมตัวกัน เราไม่ต้องกังวลว่าจะหลงทางแล้ว!” แมทธิวหัวเราะออกมาดัง ๆ ก่อนจะหยุดไปชั่วขณะ “ถ้าอย่างนั้น เจ้าตำหนักโจเอล ตัวประกันพวกนี้ก็ไร้ประโยชน์น่ะสิ?”

โจเอลเงียบ ก่อนที่จะเข้าใจว่าอีกฝ่ายหมายถึงอะไร “พวกเขาดูจะไร้ประโยชน์จริง ๆ ฆ่าพวกเขาซะ!"

ปัง! ปัง! ปัง!

ตัวประกันเหล่านี้มีทักษะยุทธที่ไม่สูงนัก และ ณ ที่แห่งนี้พวกเขาก็ไม่อาจใช้พลังฉีได้ แถมยังบินหนีไปไม่ไกลอีก พวกเขาถูกฆ่าโดยเหล่าปรมาจารย์

ตู้ม! ทันทีที่เขาสัมผัสม่านป้องกันสีฟ้า เขาก็กระเด็นออกไปและตกลงบนพื้นเสียงดังสนั่น

"อะไรกัน! เขากระเด็นออกไปเลย!” หนึ่งในนั้นตะลึง จากนั้นก็มองไปรอบ ๆ “บริเวณนี้ไม่มีหมอกเลย มันแปลกมาก! แถมที่นี่เรายังสามารถใช้พลังฉีได้ด้วย”

เฟนด์มองไปที่รู้ทั้งเจ็ดและพูดว่า "เราต้องวางลูกบอลหินทั้งเจ็ดไว้ที่นี่เพื่อเปิดม่านป้องกันนี่หรือเปล่า?"

“เป็นไปได้ ย่อมไม่ใช่เรื่องบังเอิญที่มันมีรูถึงเจ็ดจุด มาวางลูกบอลหินทั้งหมดกันเถอะ!” พอลคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้และพยักหน้าขณะพูด