มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1648

หัวหน้าผู้พิทักษ์ของตำหนักอินทรีทะยานพูด และกำลังจะเอื้อมมือไปปลดผ้าคลุมหน้าของเมโลดี้

เมโลดี้ตกใจกับพฤติกรรมของเขา เธอถอยหนีไปสองสามก้าวทันที เพื่อหลบมือสกปรกของอีกฝ่าย และตะโกนด้วยความโกรธว่า “คุณกล้าดียังไง?! ฉันเป็นถึงสตรีศักดิ์สิทธิ์ของตำหนักเทพยดา และจะขึ้นเป็นเจ้าตำหนักในอนาคต ผู้พิทักษ์แสนมัวหมองอย่างคุณกล้าดียังไงมาทำให้ฉันไม่พอใจ! คุณไม่รู้หรือว่าสตรีศักดิ์สิทธิ์ไม่อาจเปิดผ้าคลุมหน้าของเธอได้จนกว่าเธอจะได้กลายเป็นเจ้าตำหนัก”

“ฮิ ฮิ ฮิ! แน่นอนว่าผมรู้! และผมรู้ว่าถ้าผ้าคลุมถูกเปิดออกก่อนที่คุณจะได้เป็นเจ้าตำหนัก คุณจะต้องฆ่าคนที่บังอาจแตะต้องมัน โอ้ใช่! การเป็นสตรีศักดิ์สิทธิ์ของตำหนักก็หมายความว่าคุณไม่สามารถเพลิดเพลินไปกับความสัมพันธ์ที่แสนโรแมนติกได้ตลอดชีวิตใช่ไหม?”

ชายวัยกลางคนหัวเราะอย่างชั่วร้าย เขาออกบิน ในชั่วพริบตา เขาก็มาปรากฏตัวที่ทางเข้าถ้ำและกั้นมันไว้ “แต่วันนี้ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ผมจะต้องได้ดู 'ใบหน้าอันแสนศักดิ์สิทธิ์' ของคุณ! ผมอยากเห็นนักว่าสตรีศักดิ์สิทธิ์แห่งตำหนักเทพยดาเป็นอย่างไร!”

“คุณกล้าเหรอ?”

ความโกรธแล่นผ่านไปทั่วร่างเมโลดี้ราวกับลาวาขณะที่เธอมองไปที่รอยยิ้มอันชั่วร้ายบนใบหน้าของอีกฝ่าย เธอกัดฟันและกำหมัดแน่น จ้องมองไปที่ชายวัยกลางคนด้วยความโกรธขึง

“ฮ่า ๆ ทำไมจะไม่กล้าล่ะ? นี่ไม่ใช่แคทธีเซียเสียหน่อย! หลังจากเข้ามาที่นี่ก็ไม่มีใครรู้ว่าจะได้ออกไปรึไม่ อีกอย่างทุกคนก็กระจัดกระจายกันไป แถมคุณยังต้องอยู่เพียงลำพัง คุณคิดว่าคุณยังคงเป็นสตรีศักดิ์สิทธิ์ที่สูงส่งและยิ่งใหญ่ของตำหนักเทพยดาอยู่อีกหรือ? สถานการณ์ในโลกของการต่อสู้นี้เปลี่ยนไปนานแล้ว! ไม่มีใครรู้ว่าใครจะไปถึงระดับเทพสูงสุดได้ก่อนกัน!”

“ฮิฮิ อีกอย่างตอนนี้คุณก็ไม่สามารถแม้แต่จะใช้พลังฉีได้ใช่ไหม? ถึงผมจะฆ่าคุณที่นี่ตอนนี้ ก็จะไม่มีใครรู้! และคุณก็ไม่อาจที่จะตอบโต้ผมได้แม้แต่นิดเดียว! แล้วอะไรทำให้คุณกล้าพูดจาจองหองใส่ผม? เอาน่า ไม่ต้องอาย ให้ผมดู 'ใบหน้าอันแสนศักดิ์สิทธิ์' ของคุณเสียดี ๆ!”

ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความโลภและความตื่นตัวอย่างชั่วร้าย ชายวัยกลางคนพุ่งเข้าหาเมโลดี้ในพริบตา

ทันใดนั้นเอง เงาร่างหนึ่งแวบเข้ามาและปรากฏตัวต่อหน้าเมโลดี้ หมัดอันทรงพลังซัดเข้าใส่ชายวัยกลางคนผู้ไม่อาจได้ป้องกันตัวเอง ทำให้เขาถอยกรูดไปสองสามเมตร

ปัง!

เกิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหว และในวินาทีถัดมา ชายวัยกลางคนก็กระแทกเข้ากับผนังหินของถ้ำที่อยู่ห่างออกไปอย่างแรง

แต่เมื่อเธอคิดถึงสถานะและตัวตนของตัวเอง เธอก็ยั้งการกระทำของเธอและยิ้มให้กับเฟนด์อย่างเขินอายแทน

"ไม่ต้องห่วง ผมยังไม่ตาย ผมฆ่าผู้ชายคนนั้นแล้ว!”

เฟนด์ส่งยิ้มจาง ๆ ให้เมโลดี้จากนั้นเขาก็หันไปหาชายวัยกลางคนจากตำหนักอินทรีทะยานอีกครั้ง

“นายน้อยเฟนด์ มันเป็นเรื่องเข้าใจผิด! ผม…ผมไม่ใช่คนชั่วช้า! ผม…ผมแค่อยากเห็น…ว่าสตรีศักดิ์สิทธิ์ หน้าตาเป็นอย่างไรก็เท่านั้น!”

ในขณะที่เขาพูดตะกุกตะกักด้วยความเจ็บปวดและอธิบาย เขาก็ลุกขึ้นยืน “เพราะสตรีศักดิ์สิทธิ์สวมผ้าคลุมหน้า! และคนมากมายก็สงสัยเรื่องหน้าตาของเธอ ไม่ใช่แค่ผมคนเดียว! ผมก็แค่ไม่ทันได้ไตร่ตรองและหุนหันพลันแล่น แต่ผมก็แค่อยากรู้ว่าเธอหน้าตาเป็นอย่างไร!”

"ฮึ! ในเวลาอันสั้นแค่นี้ยังคิดคำพูดที่สวยหรูออกมาได้อีก! คุณคิดว่าผมไม่รู้ว่าคุณมีแผนชั่วร้ายอะไรอยู่ในใจ? คุณมันไอ้เ*รไร้ยางอายที่คิดจะฉวยโอกาสจากเธอตอนที่เธอบาดเจ็บสาหัส!”