มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1672

แนชชูกำปั้นขึ้นเหนือศีรษะเมื่อเขารู้สึกถึงพลังภายในที่ทรงพลังเพิ่มขึ้นหลายเท่าในตัวเขา

ความคิดหนึ่งแวบเข้ามาในหัว ในขณะที่พลังฉีจำนวนเล็ก ๆ ปรากฏขึ้นบนฝ่ามือของเขา พลังฉีนั้นมีความทรงพลังอย่างมากและเป็นสีทองอ่อน ๆ ดวงตาของเขาแดงเล็กน้อยเมื่อเขาถูกยืนยันว่าเขาอยู่ในขั้นหนึ่งระดับเทพสูงสุดแล้วจริง ๆ

“โอ้ ความรู้สึกของการทะลวงไปอีกระดับ รู้สึกได้เลยว่าตัวฉันมีความเข้าใจในความพิเศษของระดับนี้อย่างมาก!” แนชพยักหน้าและพูดต่อ “มีเรื่องที่ค่อนข้างแปลกเกิดขึ้น ทันทีที่พ่อทะลวงผ่านระดับมาได้ มันเหมือนพ่อได้เดินทางไปยังอีกโลกหนึ่ง ที่นั่นมีลูกบอลเรืองแสงพุ่งผ่านพ่อไปราวกับอุกกาบาตทีละลูก ๆ ก่อนที่พวกมันจะหายวับไปในพริบตา! เรื่องที่เกิดขึ้นในตอนที่พ่อทะลวงผ่านระดับไปได้นี้อาจจะเป็นภาพลวงตา!”

เฟนด์ตกตะลึงกับคำสารภาพของพ่อ เขาสูดหายใจเข้าก่อนจะพูดว่า “พ่อ… พ่อเห็นพื้นที่นั้นด้วยเหรอ? ตอนที่ผมทะลวงผ่านมาได้ ผมก็เห็นฉากเดียวกันนี้ ฉันคิดว่ามันเป็นเพียงภาพลวงตาและมีเพียงผมคนเดียวที่เห็นมัน ไม่คิดเลยว่าว่าพ่อเองก็เห็นฉากเดียวกันนี้ด้วย!”

“เป็นไปได้อย่างไร? ลูก… ลูกเคยเห็นมันด้วยเหรอ?” แนชสูดหายใจเข้าเต็มปอดด้วยความประหลาดใจ

แนชเองก็คิดว่าเขาเป็นคนเดียวที่ได้เห็นมัน และที่ทำให้เขาแปลกใจมากก็คือเฟนด์ก็ได้เห็นมันเช่นกัน นั่นทำให้เขาความรู้สึกตื่นเต้นของเขาหายวับไป

นั่นหมายความว่าพ่อของเธอจะมีอายุขัยได้ถึง 200 ปี พ่อของเธออายุเพียงสี่สิบเศษ และตราบใดที่โชคเข้าข้างเขามากพอที่จะไม่ถูกใครฆ่าตาย เขาจะเหลือเวลาในชีวิตอีกราว ๆ 150 ปี ด้วยเวลาที่เหลืออีกหลายปีนี้ เขาอาจจะสามารถทะลวงเข้าสู่ระดับทะลวงวิญญาณที่ทุกคนใฝ่ฝันถึงได้ด้วยซ้ำ

“ฮ่าฮ่า… ผมทะลวงผ่านไปได้แล้ว! ผมทะลวงไปได้แล้ว! บ้าเอ๊ย! ระดับเทพสูงสุดนี้ให้ความรู้สึกที่โลดโผนและแตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง ผมรู้สึกได้เลยว่าตัวเองมีความเข้าใจในความพิเศษของระดับนี้เป็นอย่างมาก รู้สึกได้เลยว่าตัวเองในปัจจุบันสามารถเอาชนะผมคนเก่าได้เจ็ดถึงแปดคนเลย!” อเล็กซานเดอร์หัวเราะเต็มคราบ ความสุขของเขาปรากฏชัดออกมาจากสีหน้าท่าทาง

ในไม่ช้าเขาก็โบกมือให้แนชอย่างสุภาพและพูดว่า “ขอบคุณครับ นายท่านแนช! ขอขอบคุณสำหรับความเมตตาของคุณในการแบ่งปันสำเนาของทักษะยุทธนี้ให้กับตระกูลตระกูลคาเบลโลของเรา มิฉะนั้น ผมคงไม่มีทางรู้ได้เลยว่าตัวเองจะก้าวเข้าสู่ระดับเทพสูงสุดได้หรือไม่!”