มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1687

พ่อบ้านไททัส พยักหน้าและตกลงตามนั้นเพราะเขากลัวว่าเฟนด์จะปฏิเสธที่จะช่วยเขาบ่มเพาะโอสถหากเขาอิดออดไม่ยอมรับข้อเสนอ

เฟนด์ยิ้มเมื่อเห็นท่าทางของทั้งสองคน "อย่ากังวล ขอเพียงมอบวัตถุดิบที่คุณพบในอนาคตให้ผม อัตราความสำเร็จของผมก็น่าจะเพิ่มขึ้นด้วย อืมมม... สมาชิกของตระกูลวู๊ดแค่จัดหาวัตถุดิบสามชุดให้ผมก็พอ ผมจะฝึกฝนให้หนัก เพื่อบมเพาะโอสถให้พวกคุณ สำหรับคนที่เป็นมิตรกับเรา ถ้าพวกเขาสามารถจัดหาวัตถุดิบได้ ให้ส่วนผสมห้าชุดแก่ผม แล้วผมจะพยายามบ่มเพาะโอสถให้!"

“นายน้อยเฟนด์ นี่เธอหมายความว่าเธอจะให้โอสถที่ทำจากวัตถุดิบพิเศษพวกนั้นแก่เราหนึ่งเม็ด หากเรานำวัตถุดิบห้าชุดแก่เธองั้นเหรอ?” ก่อนหน้านี้อเล็กซานเดอร์ยังนึกอิจฉาตระกูลวู๊ดอยู่ในใจ เขาตื่นเต้นมากจนตาโตราวกับไข่ห่านเมื่อได้ยินสิ่งที่เฟนด์พูด

ไม่ว่าอย่างไร มันก็เป็นถึงโอสถชั้นต้นระดับสาม

“ฮ่าฮ่า นั่นไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไร!” เฟนด์หัวเราะเสียงดัง

เขาเข้าใจอย่างชัดเจนว่าเขาจะต้องเหนื่อยแน่ถ้าเขาทำเช่นนี้ แต่ในกรณีนี้เขาจะไม่ขาดแคลนวัตถุดิบหากเขาจำเป็นต้องบ่มเพาะโอสถ จะมีคนมาช่วยเขาหาวัตถุดิบสำหรับบ่มเพาะโอสถ และยังสามารถประหยัดเวลาได้มากขึ้นอีกด้วย

เวลาที่มีมากขึ้นจะสามารถใช้ในการบ่มเพาะโอสถได้อย่างต่อเนื่อง และหลังจากเพิ่มอัตราความสำเร็จของการบ่มเพาะได้แล้ว เขาก็จะเริ่มบ่มเพาะโอสถในระดับที่สูงขึ้นได้

นี่เป็นวิธีเดียวที่เขาจะพยายามบ่มเพาะโอสถระดับสี่ภายในระยะเวลาอันสั้นได้

ในครั้งนี้เฟนด์ค่อนข้างพอใจในตัวเอง เขาบ่มเพาะโอสถด้วยวัตถุดิบห้าชุดอย่างต่อเนื่อง เขาประสบความสำเร็จถึงสองครั้งทำให้ได้รับโอสถระดับสามเพิ่มขึ้นอีกสองเม็ด

ต้องเข้าใจว่าอัตราความสำเร็จดังกล่าวไม่สามารถเกิดขึ้นได้ในนักเล่นแร่แปรธาตุทั่วไป จะทำเช่นนี้ได้ก็ต้องบ่มเพาะยาชนิดเดียวซ้ำ ๆ กันหลายต่อหลายครั้ง ดังนั้นเฟนด์จึงค่อนข้างพอใจที่เขาสามารถพัฒนาตัวเองได้ในช่วงเวลาสั้น ๆ

ไม่นานหลังจากที่เฟนด์และคนอื่น ๆ ออกเดินทาง พวกเขาก็ได้ค้นพบหญ้าวิญญาณชนิดหนึ่ง ทว่ากลับมีสัตว์อสูรอย่างงูหลามเลือดสองหัวที่มีพลังยุทธเทียบได้กับมนุษย์ที่อยู่ในขั้นที่สองระดับเทพสูงสุดอยู่ถัดจากหญ้าวิญญาณชั้นกลางระดับสามดังกล่าว