มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1692

เฟนรู้สึกงุนงง เขาคิดว่าหญิงสาวต้องติดตามเขาและทุกคนมา และค้นพบทักษะยุทธบางอย่างได้เพราะโชคช่วยเท่านั้น บางทีเธออาจได้รับของล้ำค่าบางอย่างในการทะลวงเข้าสู่ในขั้นที่สองของระดับเทพสูงสุด แถมเขายังคิดว่าผู้หญิงคนนี้น่าจะเป็นผู้อาวุโสจากตำหนักเทพยดา

เขาไม่คิดเลยว่าจะต้องงุนงงหลังจากได้เห็นเธอชัด ๆ นี่เป็นเพราะหญิงสาวตรงหน้าเขาอายุประมาณสิบเจ็ดหรือสิบแปดปีเท่านั้น นักฝึกยุทธรุ่นเยาว์คนนี้ไม่ได้ติดตามทุกคนเข้ามา

“คุณหนู โชคดีที่เธอรอดเพราะลูกชายของฉันกระโดดลงมาได้ทันเวลาพอดี เธอคงจะไม่ตำหนิที่เขาเอาหญ้าวิญญาณของเธอไปหรอกใช่ไหม?”

ในตอนนั้นเอง แนชและคนอื่น ๆ ก็บินตามมาเช่นกัน และเขายังพูดด้วยรอยยิ้มที่เจืออยู่บนใบหน้าของเขา

ทว่าเมื่อเขาพิจารณาใบหน้าของหญิงสาว รอยยิ้มของเขาก็แข็งทื่อขึ้น

นี่เป็นเพราะเขารู้สึกว่าหญิงสาวดูเด็กเกินไปเช่นกัน นอกจากนี้ เขาจำเธอไม่ได้เลยสักนิด

หญิงสาวสังเกตผู้คนตรงหน้าอย่างระมัดระวัง และพูดออกมาด้วยความประหลาดใจในตอนท้าย “นั่นสิ พวกคุณมีกันตั้งหลายคน คุณมาจากที่ไหน? คุณมาจากกองทัพใดในกองทัพทั้งเก้างั้นเหรอ?”

"ไม่นะ นายท่าน ดูเหมือนว่าผู้หญิงคนนี้จะเป็นชนพื้นเมืองของที่นี่!”

ในที่สุดเคนเนธก็นึกขึ้นได้ สีหน้าของเขามืดลงในขณะที่เขากระซิบไปทางแนช

มุมปากของแนชกระตุกเล็กน้อย เขาไม่คิดว่าพวกเขาจะเจอชนพื้นเมืองของที่นี่ พวกเขาจะทำอย่างไรหากเธอไม่ต้อนรับพวกเขาในฐานะคนนอก?

“เรา…เราก็ไม่รู้ว่าเรามาจากกองทัพไหน!”

หญิงสาวตกใจมาก เธอรีบจับดาบของเธอ และถอยหลังไปสองก้าว “คุณ อย่าได้ผลีผลาม ฉันไม่เคยทำอะไรให้พวกคุณ ฉันจะไม่บอกอะไรกับกองกำลังภาคี!”

“กองกำลังภาคี???”

คำพูดของหญิงสาวทำให้เฟนด์ขมวดคิ้ว เขาสับสนเพราะไม่เข้าใจตั้งแต่คำว่ากองทัพทั้งเก้าที่หญิงสาวพูดถึงก่อนหน้านี้แล้ว และตอนนี้ยังมีคำว่ากองกำลังภาคีเพิ่มเข้ามาอีก

เห็นได้ชัดว่าสิ่งที่หญิงสาวพูดถึงคือกองกำลังในพื้นที่ที่พวกเขาอยู่

หลังจากที่เขาคิดอะไรออก เขาก็บอกหญิงสาวว่า “ตราบใดที่คุณบอกเราว่าเกิดอะไรขึ้นในสถานที่แห่งนี้ เราจะปล่อยคุณไป!”