มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1703

“เธอมองโลกในแง่ร้ายเกินไป เฟนด์เป็นผู้นำที่เที่ยงธรรม ย้อนกลับไปตอนที่ฉันไปส่งลิลลี่กลับไปยังตระกูลลาโกริโอ เฟนด์และคนอื่น ๆ ไม่ได้สนใจเรื่องนี้ด้วยซ้ำ เขาไม่เคยเลือกปฏิบัติกับฉันเพราะเหตุนั้นเลย เชื่อฉันสิ เฟนด์จะปฏิบัติต่อทุกคนอย่างเท่าเทียมกัน พวกเขาแต่งเธอให้เธอเป็นถึงผู้อาวุโสของตระกูล นับว่าเป็นข้อพิสูจน์ที่ดีที่สุด!”

ซาเวียร์ยังคงยิ้ม “ถ้าเธออายเกินไปที่จะขอเขาด้วยตัวเอง ฉันจะขอเขาให้ ฉันจะบอกว่าเธอทะลวงถึงขั้นสูงสุดของระดับเทพแท้จริงแล้วและต้องการรับใช้ตระกูลวู๊ดให้มากยิ่งขึ้น นายน้อยเฟนด์จะต้องเข้าใจในความตั้งใจของฉันอย่างแน่นอน!”

“นั่น…นั่นไม่ใช่ความคิดที่เข้าท่าเลย!”

แม้ว่าโยลันดาอยากจะได้โอสถชั้นเลิศระดับสองมาครอบครองเพราะมันจะช่วยให้การเพิ่มระดับพลังยุทธเป็นไปได้ง่ายขึ้น แต่เธอก็หน้าบางเกินกว่าที่จะเอ่ยปากขอมัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเธอเป็นเพียงแค่ผู้หญิงคนหนึ่ง

“ไม่เข้าท่าตรงไหน? อีกสองสามวันฉันจะถามเขาแทนเธอเอง!” ซาเวียร์กล่าวอย่างไม่แยแส

"ตกลง ฉันสงสัยว่านายน้อยเฟนด์และคนอื่น ๆ ในตอนนี้เป็นอย่างไรกันบ้าง? พวกเขาทะลวงผ่านไปอีกขั้นแล้วหรือยัง? พวกเขากำลังใช้โอสถชั้นต้นระดับสามกันอยู่ คุณคิดว่าพวกเขาจะสามารถไปถึงขั้นที่สามของระดับเทพสูงสุดได้ไหม?” โยลันดากล่าวเสริมด้วยรอยยิ้ม

“สำหรับเรื่องนั้น วันพรุ่งนี้เราจะได้รู้กัน!” ซาเวียร์ตอบหลังจากครุ่นคิด

เช้าวันรุ่งขึ้น เฟนด์และพรรคพวกออกมาจากถ้ำ

เฟนด์มองไปยังทุกคนก่อนที่จะมองไปที่โยลันดา และกล่าวว่า "ผู้อาวุโสลำดับที่เก้าทำได้ดีมาก ดูเหมือนว่าคุณจะมาถึงขั้นสูงสุดของระดับเทพแท้จริงแล้ว ตอนนี้คุณและวีนัสต่างอยู่ในขั้นสูงสุดระดับเทพแท้จริงด้วยกันทั้งคู่แล้ว”

เฟนด์หัวเราะเบา ๆ จากนั้นก็จงใจเอ่ยถามด้วยสีหน้าทีเล่นทีจริง “หรือว่าการที่คุณไม่เต็มใจที่จะทะลวงให้ถึงระดับเทพสูงสุดเพราะไม่อยากที่จะรับใช้ตระกูลวู๊ดของเรา?”

“แน่นอนว่าฉันย่อมต้องการ! การทะลวงไปถึงระดับเทพสูงสุดเป็นความใฝ่ฝันของฉันเลย!” โยลันดาตอบอย่างเขินอายในขณะที่พยักหน้าซ้ำ ๆ

“ขอบคุณนายน้อยเฟนด์ ฉันจะไม่เกรงใจแล้ว!”

วีนัสเดินไปรับยาและส่งมันมาให้โยลันดาเม็ดหนึ่ง “โยลันดา รับมันไปเถอะ คุณจะต้องเพิ่มระดับพลังยุทธของตัวเองเพื่อที่จะรับใช้ตระกูลวู๊ด!”