มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1704

“แน่นอน ฉันจะฝึกให้หนักขึ้นอย่างแน่นอน ฉันจะทำทุกอย่างเพื่อตระกูลวู๊ด!”

โยลันดารับยาไปด้วยความขอบคุณและเก็บมันอย่างระมัดระวังที่สุด

"ออกเดินทางกันเถอะ ป่านี้เป็นสถานที่ที่ค่อนข้างดี มันมีหญ้าวิญญาณมากมาย ตราบใดที่กองกำลังภาคีไม่ได้จับตามองพื้นที่นี้ เราจะสามารถอยู่ที่นี่ต่อได้อีกหน่อยและหวังว่าจะเราเพิ่มระดับพลังยุทธของเราได้มากขึ้น” เฟนด์กล่าวหลังจากมองดูป่าที่อยู่ตรงหน้าเขาอีกครั้ง

“ฮ่าฮ่า ไปกันเถอะ แม้ว่าป่าแห่งนี้จะมีสัตว์อสูรระดับเทพสูงสุด แต่ความสามารถในการต่อสู้ของพวกมันดูเหมือนจะขาดหายไป เราเคยพบสัตว์อสูรขั้นที่สองของระดับเทพสูงสุดแล้วมากสุดที่ระดับนั้น จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่มีสัญญาณของสัตว์อสูรในระดับเทพสูงสุดขั้นที่สามหรือสี่เลย มันน่าจะปลอดภัยดี!”

แนชซึ่งเพิ่งทะลวงมาถึงขั้นที่สามในระดับเทพสูงสุดเริ่มหัวเราะเบา ๆ พลังของเขาอัดแน่นและกระตือรือร้นที่จะลองโจมตีสัตว์อสูรที่แข็งแกร่งกว่า

“เฮ้อ ฉันล่ะสงสัยจังว่าพี่สาวของฉันจะเป็นยังไงบ้าง”

ในขณะเดียวกัน ดาเนียลล่าก็นึกถึงเฮเลน่าพี่สาวของเธอ เธออดไม่ได้ที่จะรู้สึกกังวลเล็กน้อย

แนชพยักหน้าตาม ทุกคนจึงเริ่มบินขึ้น ขณะที่พวกเขามุ่งไปข้างหน้าอย่างช้า ๆ เพื่อค้นหาหญ้าวิญญาณไปด้วย

เสียงการต่อสู้ยังคงดังจากในป่า ทว่าป่าผืนนี้ใหญ่เกินไป เฟนด์และคนอื่น ๆ ทำได้เพียงตามเสียงเหล่านั้นเพื่อตรวจสอบสถานการณ์เท่านั้น

แต่หากความโกลาหลที่พวกเขากำลังมุ่งไปหา กลับกลายเป็นว่าตระกูลของพวกเขากำลังต่อสู้เพื่อแย่งชิงทรัพยากรยุทธกับคนอื่น ๆ อยู่ขึ้นมา ด้วยระดับพลังยุทธในปัจจุบันของพวกเขา ก็น่าจะช่วยเหลือตระกูลของพวกเขาได้ง่ายกว่าเดิม