มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1719

เอลล่าเตือนเฮนดริกอย่างรวดเร็วเพราะเธอกลัวว่าคนที่เหลือจะสังเกตเห็นสีหน้าตกตะลึงของเขา “เฮนดริก พูดเบา ๆ อย่าให้คนอื่นได้ยินเรา ตอนนี้เราควรทำอย่างไร? ฉันก็หมดหนทางเหมือนกัน ฉันกลัวว่าอาเธอร์และคนอื่น ๆ จะเจอคนพวกนี้เข้า ฉันเลยตั้งใจซื้อเวลาให้พวกเขา ฉันขอให้พวกพี่มาเข้าร่วมกับเราก็เพราะเรื่องนี้… ฉันสัญญากับพวกเขาไปแล้วด้วยว่าจะไม่บอกคนอื่นว่าพวกเขาเข้ามาในพื้นที่นี้แล้ว แต่ตอนนี้ฉันไม่มีทางเลือก!”

หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง เฮนดริคก็ตั้งสมมติฐานว่า “แม่เจ้า เธอล้อเล่นหรือเปล่า? เธอโดนคนอื่นหลอกมาหรือเปล่า? ลองคิดดูสิ ผู้คนจากโลกข้างนอกนั้นจะมีระดับพลังยุทธที่สูงได้ยังไง? ฉันแน่ใจว่ายังไม่มีใครทะลวงเข้าสู่ระดับเทพสูงสุดได้หรอก จริงไหม? หากเป็นกรณีนี้แล้วพวกเขาจะช่วยเธอที่อยู่ในขั้นที่สองของระดับเทพสูงสุดได้ยังไง?”

“จะเป็นไปได้ยังไง? ฉันเห็นกับตาว่าคนเหล่านั้นไม่ได้มีระดับพลังยุทธสูงนัก!” เอลล่าเริ่มขมวดคิ้ว เธอคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้และพูดว่า “อีกอย่าง พวกเขาไม่มีป้ายของตระกูลไหนที่เราคุ้นเคย ดังนั้นพวกเขาต้องมาจากโลกข้างนอกนั่นไม่ใช่เหรอ? ป่าแห่งนี้ยังมีทักษะยุทธและของล้ำค่าอื่น ๆ อยู่ ดังนั้นพวกเขาอาจทะลวงผ่านมาได้หลังจากพบทักษะเหล่านั้น! แล้ว…"

"ทะลวงไปอีกระดับ? ถ้าคน ๆ นั้นต้องการทะลวงผ่านไปได้ถึงขนาดที่จะช่วยเธอไว้ได้ ต่อให้เขาจะเป็นอัจฉริยะเขาก็ต้องใช้เวลานานพอตัว เธอไม่คิดงั้นเหรอ? พวกเขาอยู่ในป่านานแค่ไหนกันเชียว? แม้ว่าพวกเขาจะทะลวงผ่านไปได้ แต่พวกเขาก็คงจะอยู่ในขั้นที่หนึ่งระดับเทพสูงสุดเท่านั้นไม่ใช่หรือ? แล้วคนในขั้นที่หนึ่งระดับเทพสูงสุดจะช่วยเธอได้ยังไง?” เฮนดริกยังคงถามต่อไป

“คน ๆ นั้นไม่ได้อยู่ในขั้นที่หนึ่งระดับเทพสูงสุด สัตว์อสูรตัวนั้นอยู่ขั้นที่สองในระดับเทพสูงสุด ซึ่งเป็นสาเหตุที่ฉันไม่สามารถเอาชนะสัตว์อสูรตัวนั้นได้ ฉันประเมินแล้วว่าอย่างน้อยที่สุดบุคคลนั้นก็ต้องอยู่ในขั้นที่สองของระดับเทพสูงสุดและอาจมีพลังยุทธอยู่ในขั้นที่สามของระดับเทพสูงสุด เขาดูไม่หนักใจเท่าไหร่!” นึกถึงเอลล่า

“หลายแสนคน?!” มุมปากของเฮนดริกกระตุกหลายครั้ง หากมีคนเข้ามาเพียงไม่กี่คนหรืออย่างมากก็หนึ่งโหลมันอาจจะไม่ใช่ปัญหา แต่หากมีคนเข้ามากันหลายแสนคน พวกเขาจะไม่อาจปกปิดข่าวได้!

สีหน้าของเฮนดริกชะงักงัน เขาตบต้นขาพลางพึมพำ “มากเกินไป นั่นเป็นปัญหาใหญ่แล้ว!”