มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1720

เฮนดริกรับรู้ถึงความหนักอึ้งของปัญหาในทันทีและดูกังวลเป็นอย่างมาก

เฮนดริกที่ตกใจตะคอกออกมา เอลล่ารีบปิดปากเขาในทันที “พูดเบา ๆ หน่อยสิพี่!”

ในขณะนั้นเอง อาเธอร์และคนอื่น ๆ ที่เดินนำหน้าก็หยุดฝีเท้า

อาเธอร์ค่อย ๆ หันหน้ามาและขมวดคิ้วถาม “เฮนดริค เมื่อกี้คุณพูดว่าอะไรนะ? เกิดเรื่องใหญ่อะไร?”

เฮนดริคเกาหัวด้วยความลำบากใจทันที "ไม่มีอะไร!"

“ไม่ ดูจากสีหน้าของคุณแล้ว เห็นได้ชัดว่าคุณกำลังโกหก” อาเธอร์ขมวดคิ้วและค่อย ๆ เดินเข้าไปหาพวกเขา “เฮนดริก ฉันคิดว่าเป็นการดีที่สุดที่คุณจะพูดความจริง ไม่ช้าก็เร็วอย่างไรเราก็ต้องรู้เรื่องนี้!”

เฮนดริกชำเลืองมองเอลล่าและลังเลอย่างเห็นได้ชัด

เอลล่าขมวดคิ้วเช่นกัน ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรต่อไป แต่ขณะที่เธอกัดฟัน เธอยิ้มออกมาอย่างเอียงอาย “มันไม่มีอะไรจริง ๆ ฉันบอกพี่ชายของฉันไปว่าสัตว์อสูรในป่าดูเหมือนจะค่อนข้างหงุดหงิดและเสียงคำรามก็ดูแตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง!”

จากนั้นอาเธอร์ก็พูดอย่างกระวนกระวายว่า “อ๋อ ฉันก็คิดว่ามีบางอย่างร้ายแรงเกิดขึ้นเสียอีก เห็นว่าเธอทั้งคู่ดูตกใจมาก สัตว์อสูรพวกนั้นไม่มีพลังยุทธสูงอะไรนัก สัตว์อสูรบางตัวทรงพลังมากเมื่อเทียบกับคนจากป้อมปราการที่มีทักษะยุทธไม่สูงนัก แต่สัตว์อสูรเหล่านี้เทียบไม่ได้กับพวกอัจฉริยะหรือหัวหน้าของป้อมปราการของเราเลย!”

“ดูเหมือนป่านี้จะมีบางอย่างแตกต่างออกไป ทำไมถึงมีเสียงการต่อสู้มากมายขนาดนี้?” ชายร่างอ้วนผู้มองไปที่ป่าก็งงงวยเช่นกัน “ไม่เคยมีอะไรแบบนี้เกิดขึ้นมาก่อน!”

“ทำไมเราไม่ไปในที่ที่มีการต่อสู้กันสักแห่งล่ะ?” อาเธอร์เสนอหลังจากคิดเรื่องนี้ “หลังจากเราไปตรวจสอบยังจุดที่มีเสียงการต่อสู้ที่ใกล้ที่สุด เราก็จะได้รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น!”

เอลล่าพูดขึ้นด้วยความหงุดหงิด “ทำไมเราต้องไปดูด้วยล่ะ? มันก็แค่การต่อสู้กันของสัตว์อสูรเพื่อชิงของล้ำค่าไม่ใช่หรอกหรือ? อาจเป็นผู้ฝึกยุทธบางคนที่กำลังค้นหาของล้ำค่าในป่า และนั่นก็เป็นเรื่องปกตินี่นา!”

ทว่าอาเธอร์ส่ายหัว เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ใช่คนที่จะถูกจูงจมูกไปได้ง่าย ๆ “ไม่ ดูเหมือนว่ามันจะไม่ใช่แค่นั้น มีเสียงการต่อสู้อยู่ไม่ไกลจากที่นี่ และดูเหมือนว่าจะดุเดือดมากด้วย ฟังจากเสียงแล้วไม่น่าจะใช่แค่คนสองคน เราต้องไปดูให้รู้แน่ชัด!”