มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1721

“นายน้อยอาเธอร์ ผมคิดว่าเราควรค่อย ๆ ค้นหาสิ่งของล้ำค่าไปนะ ดังคำกล่าวที่ว่า ‘แมวตายเพราะความอยากรู้อยากเห็นของมัน’ มันไม่มีอะไรน่าดูหรอก!” เฮนดริกเสริมคำเอลล่า เพื่อพยายามปรามไม่ให้อาเธอร์ออกไปยังพื้นที่นั้นอย่างชัดเจน

“ฮ่าฮ่า! นายน้อยเฮนดริก พอฉันได้ยินคุณพูดอย่างนั้นความอยากรู้อยากเห็นและความต้องการดูว่ามันเกิดอะไรขึ้นก็ยิ่งสูงขึ้นอีก ทุกคนไปกันเถอะ! เราจะค้นหาสมบัติกันเมื่อเราบินไปที่นั่น ไปค้นหาให้ทั่ว ๆ เราอาจได้รับหญ้าวิญญาณระหว่างทางด้วยการทำเช่นนั้น!” อาเธอร์หัวเราะและโบกมือบินออกไป

คนอื่น ๆ ก็บินกระจายกันออกไป พวกเขาเรียงแถวเป็นแนวขนานและบินไปข้างหน้าอย่างช้า ๆ

ชายหนุ่มที่มากับเอลล่าและคนอื่น ๆ เกาศีรษะขณะพูดกับเฮนดริก “ฉันก็อยากรู้เหมือนกัน พี่เฮนดริก ป่ามันดูแตกต่างไปจากเดิมมากทีเดียว!”

“เฮ้อ… มันต่าง… ต่างออกไปอย่างสิ้นเชิงเชียวล่ะ!” เฮนดริกไม่ต้องการอธิบายมากเกินไป เขาถอนหายใจและบินขึ้นไปให้ทันคนอื่น ๆ

“พี่ชาย ฉันควรแอบนำทุกคนไปและไปสลายการต่อสู้ข้างหน้านั่นก่อนดีไหม?” เอลล่ากล่าวกับเฮนดริก หลังจากพิจารณาอย่างถี่ถ้วนแล้ว

โดยไม่คาดคิด เฮนดริกส่ายหน้าพร้อมกับยิ้มแห้ง ๆ “น้องสาวนั่นไม่ช่วยอะไรหรอก อาเธอร์พูดถูก ช้างตายทั้งตัวเอาใบบัวมาปิดไม่ได้หรอก แม้ว่าเธอจะไปแจ้งพวกเขาล่วงหน้ามันก็ไร้ประโยชน์ และคงต้องมีศพหลายสิบศพกองบนพื้นด้วย เธอจะเก็บกวาดศพได้ทันการณ์หรือ?”

หลังจากที่เฮนดริกเตือนเธอ ในที่สุดเอลล่าก็เข้าใจว่ามันเป็นเรื่องที่สิ้นหวัง เพียงไม่นานก่อนที่อาเธอร์และคนอื่น ๆ จะค้นพบว่าเกิดอะไรขึ้น

แต่เห็นได้ชัดว่าเฮเลน่าและคนอื่น ๆ กำลังสูญเสียคนไปมากทีเดียว

“ฮ่าฮ่า… ทอม เลนต์ เจ้าวิหารของเราและคนอื่น ๆ จะต้องดีใจแน่ ถ้าพวกเขารู้ว่าเราฆ่าสมาชิกจากทั้งตระกูลวู๊ดและคาเบลโลไปมากมายเพียงนี้!” ผู้อาวุโสยิ้มให้ชายวัยกลางคนผมแดง ความมั่นใจอย่างมากฉายขึ้นในดวงตาของเขาหลังจากที่เขาโบกดาบออกไป

“แน่นอน!” ทอมยิ้มอย่างเย็นชา “ผมได้แต่สงสัยว่าตอนนี้เจ้าวิหารของเรากำลังทำอะไรอยู่ โชคดีที่ผมได้ทะลวงเข้าสู่ขั้นที่หนึ่งระดับเทพสูงสุดแล้ว แน่นอนว่า เจ้าวิหารของเราทะลวงไปแล้วเหมือนกันใช่ไหม? ผมว่าเขาอาจจะทะลวงเข้าสู่ขั้นที่สองของระดับเทพสูงสุดแล้วก็ได้ ดูจากที่เราอยู่ในพื้นที่นี้มาประมาณยี่สิบวันแล้ว!”

“ฮ่าฮ่า… เขาต้องทะลวงผ่านไปแล้วแน่ ในฐานะเจ้าวิหาร ถ้าเขาทะลวงผ่านไม่ได้ เขาคงต้องละอายแก่ใจตัวเอง!” ผู้อาวุโสเริ่มหัวเราะเสียงดังหลังจากได้ยินสิ่งนี้ “ยังไงก็เถอะ ทอม ถือว่าคุณได้มีส่วนร่วมอย่างมาก ตอนนี้คุณได้พาเรามาฆ่าคนเหล่านี้แล้ว ฉันแน่ใจว่าพวกเขาจะต้องมีหญ้าวิญญาณไม่น้อยแน่ และเราก็จะได้รับหญ้าวิญญาณมากมาย จุ๊ จุ๊ จุ๊! ฉันคิดว่าคุณจะสามารถหาที่ฝึกฝนพลังยุทธและทะลวงเข้าสู่ขั้นที่สองของระดับเทพสูงสุด เพราะระดับพลังยุทธของคุณก็มั่นคงพอแล้วนี่!”