มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1725

"โจมตีเลย!" พรรคพวกของทอมรีบโจมตีทันทีตามคำสั่งของเขา

ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม!

เสียงผู้คนปะทะกันดังขึ้นอีกครั้ง

“ฮ่าฮ่า… พวกคุณคงอยากจะตายมากสินะ จัดให้ตามที่ขอ !” เฮนดริกตระหนักว่าอาเธอร์ต้องการทำตัวเท่ต่อหน้าเฮเลน่า และเขาไม่อยากน้อยหน้า เขาซึ่งไม่เคยชอบที่จะเป็นจุดสนใจก็พุ่งไปหาทอม พลังฉีพุ่งออกมาจากกำปั้นของเขา และเขาก็เหวี่ยงกำปั้นใส่ทอมอย่างรุนแรง

"ไอ้หมอนี่...!" ทอมแทบจะกระอักเลือดเมื่อเห็นอาเธอร์ลงมือก่อนที่เขาจะทันได้ตั้งตัว นอกจากนี้เขายังตระหนักว่าเฮนดริกเองก็ต้องการอวดฝีมือต่อหน้าสาวงามอีกด้วย ไม่เช่นนั้นเขาก็คงไม่ออกหน้าเช่นนี้

ท่าทางของทอมดูตกตะลึงเมื่อเขานึกถึงบางสิ่ง 'ไม่ได้การแล้ว การโจมตีของเขารวดเร็วเหลือเชื่อ!'

ทว่าเขาไม่มีเวลาได้ประเมินมันเนื่องจากกำปั้นของคู่ต่อสู้มาปรากฏอยู่ตรงหน้าเขา ขณะที่เขากำหมัดแน่น เขากระตุ้นพลังฉีในร่างกายอย่างรวดเร็วก่อนที่จะเหวี่ยงเข้าหากำปั้นของเฮนดริก

รอยยิ้มแปลก ๆ ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเฮนดริกราวกับว่าเขาคาดไว้ตั้งแต่เริ่มต้น เขาเอียงตัวเล็กน้อยและหมัดของเขาก็กระแทกเข้ากับหน้าอกของทอม

“เป็น…เป็นไปไม่ได้!” ทอมไม่เคยคิดว่าคู่ต่อสู้ของเขาจะเปลี่ยนทิศทางอย่างรวดเร็วได้ในเสี้ยววินาที นั่นทำให้เขาพลาดเป้า

เธอมองไปที่คนอื่น ๆ และเธอก็ยิ่งมืดบอด ชายหนุ่มที่มอบยารักษาให้เธอนั้นมีพลังยุทธที่แข็งแกร่งมาก พลังฉีเพียงหยิบมือเดียวของเขาก็สามารถฆ่าคนได้หลายสิบคน และอีกหลายร้อยคนก็ถูกฆ่าด้วยการโจมตีเพียงสองสามครั้ง การที่เขาลอบสังหารพวกนั้นได้อย่างรวดเร็วนั่นน่าสะพรึงกลัว

สำหรับคนอื่น ๆ พลังฉีของพวกเขามีสีทองจาง ๆ เหมือนกันหมด

'อะไรกัน? พวกเขาล้วนอยู่ในระดับเทพสูงสุดหรือเปล่านะ? มีบางคนที่ไม่ได้อยู่ในขั้นที่หนึ่งระดับเทพสูงสุดอย่างแน่นอน อย่างน้อยพวกเขาก็น่าจะอยู่ในขั้นที่สามของระดับเทพสูงสุด!' หลังจากที่เฮเลน่าเฝ้าดูอยู่ระยะหนึ่ง เธอก็ใจเสียมากขึ้นเรื่อย ๆ เธอเริ่มแน่ใจมากขึ้นเรื่อย ๆ แล้วว่าคนเหล่านี้ไม่ใช่คนที่เข้ามาในพื้นที่นี้พร้อมกับพวกเขา และเป็นไปไม่ได้เลยที่กลุ่มคนหนุ่มสาวจะมีทักษะยุทธสูงเช่นนี้

จากนั้นเฮเลน่าก็เกิดความคิดนึงขึ้น และเธอรู้สึกประหลาดใจมากจนไม่รู้จะพูดอะไรดี "พวกเขาอาจเป็นคนพื้นเมืองของที่นี่หรือเปล่านะ?"