มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1735

“ฮ่าฮ่า… ปัญหาไม่ได้อยู่ที่พวกเขาทำพลาด ใคร ๆ ก็ผิดพลาดได้ทั้งนั้น พวกเขาได้แต่โทษตัวเองอย่างโง่เขลา!” เขาเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “ตอนนั้นถึงตาเผ่านองเลือดของเราต้องส่งสมาชิกมาปกป้องพื้นที่นี้ พวกเขากำลังเลือกกันว่าใครในพวกเราจะต้องมาเป็นผู้พิทักษ์ในช่วงต้นปี ใครจะคิดว่าสองคนนั้นจะโดนมัดมือชกแบบนั้น!”

ทว่ารอยยิ้มบนใบหน้าของชายหนุ่มคนนี้กลับแข็งค้างในทันทีที่ที่เขาพูดจบ ทั้งหมดนี้เป็นเพราะเขาได้เห็นกลุ่มคนจำนวนมากกว่าพันคนอยู่ข้างหน้าพวกเขา

เฟนด์และคนอื่น ๆ หยุดอยู่กับที่ และประหลาดใจพอ ๆ กันที่สังเกตเห็นอีกฝ่าย

“ทำไมคนเยอะจัง?” ชายอ้วนฝั่งตรงข้ามขมวดคิ้วขณะที่เขามองเฟนด์และพรรคพวก ชายอ้วนพูดด้วยความงุนงง “แปลกจริง เราไม่เคยเห็นสัญลักษณ์พวกนั้นมาก่อน!”

สมาชิกหญิงคนหนึ่งนึกถึงบางสิ่งและอุทานว่า “นี่ไม่ถูกต้อง… คนพวกนี้ไม่ใช่คนของที่นี่ พวกเขาอาจมาจากดินแดนรกร้าง!”

อึ้ง!

สมาชิกจากเผ่ากระหายเลือดอ้าปากค้าง และสงสัยว่าพวกเขาได้ยินผิดไปหรือไม่

“นาย… นายน้อยเฟนด์แย่แล้ว ดูเหมือนว่าพวกเขาจะเป็นคนที่นี้!” อเล็กซานเดอร์มองดูเฟนด์อย่างเคร่งขรึม

สมาชิกหญิงชี้ดาบไปที่เฟนด์และพรรคพวก พร้อมทั้งซักถาม “พ่อหนุ่ม พวกคุณเข้ามาในพื้นที่นี้ได้อย่างไร? สมาชิกสองคนจากเผ่าของเราที่เฝ้าทางเข้าอยู่ที่ไหน?”

คนอ้วนคิดถึงเรื่องนี้และพูดทันทีว่า “ศิษย์พี่โรวัน แซนเดอร์ เราสังเกตเห็นว่ามีบางอย่างผิดปกติเกิดขึ้นในป่าเพราะมีเสียงการต่อสู้ ดูเหมือนว่าจะมีเข้ามาที่จะเยอะกว่านี้นะ”

โรวันตอบว่า “ถ้าเป็นอย่างนั้นเราคงลำบาก พวกที่เข้ามาอาจมีมากกว่านี้ พวกเขาคงรุมโจมตีสมาชิกรุ่นเยาว์สองคนนั้นหรือไม่ก็หลีกหนีจากพวกเขามา ฉันคิดว่าเราควรฆ่าคนเหล่านี้ทิ้งและทิ้งคนเฝ้าพื้นที่ภายนอกของป่านี้ไว้สักสองสามคนเพื่อป้องกันไม่ให้พวกเขาหลบหนี คนที่เหลือควรกลับไปแจ้งผู้อาวุโสของเผ่าเราทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น!”