มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1757

ผู้อาวุโสจากป้อมปราการขมวดคิ้วเข้าหากันขณะที่เขาถอนหายใจด้วยความหมดหนทาง รู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออก

"ผมเห็นด้วย พวกเขามีกันมากเกินไป! หากเรายืนหยัดขึ้นปกป้องพวกเขา เผ่ากระหายเลือดจะเข้ามาเล่นงานเราอย่างแน่นอน และหากเราต้องทำสงครามกับพวกเขา เราอาจต่อกรกับพวกเขาไม่ได้!”

ผู้อาวุโสอีกคนพูดขึ้น เขาเคยชินกับชีวิตที่สุขสงบและไม่อยากต่อต้านเผ่ากระหายเลือด

“อืม… เอาอย่างนี้ดีไหม?”

ชายวัยกลางคนคนหนึ่งครุ่นคิดก่อนจะขัดบทสนทนา “หัวหน้าป้อมปราการลำดับที่หนึ่ง ผมมีความคิดหนึ่ง เราทำเป็นไม่รู้เรื่องนี้ดีไหม? อย่างไรเสียนายน้อยอาเธอร์ก็บอกเฮเลน่า คาเบลโลและคนของเธอเพียงแค่ว่าเขาจะกลับมาคุยกับเรา และมีเพียงเฮเลน่าและพรรคพวกของเธอเท่านั้นที่รู้เรื่องนี้ อีกอย่างผมว่าป่านนี้พวกเขาน่าจะถูกสมาชิกของเผ่ากระหายเลือดฆ่าไปหมดแล้ว และเพราะพวกเขาตายไปแล้ว จึงไม่มีใครเป็นพยานจะมาปรักปรำเราได้! เราก็แค่แสร้งทำเป็นว่าเราไม่รู้ว่าพวกเขาเข้ามาที่นี่ อย่างนี้แล้วหากกองกำลังปฏิภาคีรู้เรื่องเข้า พวกเขาก็จะไม่ถือโทษเรา!”

"เป็นความคิดที่ดีมาก! ช่างเป็นความคิดที่ยอดเยี่ยมจริง ๆ! ตกลงตามนั้นแหละ แกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่องไปเสีย! ฮ่า ๆ ! คนนอกพวกนั้นจะหนีไปที่ไหนก็ไม่ใช่เรื่องของเรา พวกเขาอาจถูกเผ่ากระหายเลือดสังหาร และเราจะแสร้งทำเป็นว่าเราไม่รู้อะไรเลย! แต่เราจะหยุดเข้าป่าไปสักสองสามวัน แค่นั้นเอง!"

ผู้อาวุโสคนก่อนหน้านี้ตอบรับความคิดนี้ทันที เห็นได้ชัดว่าเขาไม่กระตือรือร้นที่จะช่วยเฟนด์และคนอื่น ๆ เลย

สีหน้าของไคกลายเป็นเย็นชาทันทีเมื่อเขาได้ยินสิ่งนี้ “แหม ผมจะเลี้ยงดูและฝึกฝนลูกชายของผมยังไงมันก็เรื่องของผม คุณไม่ต้องมากังวลแทนกันหรอก อีกอย่าง ผมไม่คิดว่าสิ่งที่ลูกชายของผมเพิ่งพูดไปนั้นจะมีอะไรผิด พวกเราชาวกองทัพทั้งเก้าเป็นคนถ่อมตน เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ และไม่สร้างปัญหาใด ๆ เสมอมา แต่เราจะอยู่แบบนี้ไปอีกนานแค่ไหน? ใช้ชีวิตแบบหดหัวอยู่ในกระดองเช่นนี้ตลอดไปรึ? ในช่วงหลายปีที่ผ่านมานี้ เราไม่ได้ก้าวหน้าและพัฒนาพลังและความแข็งแกร่งขึ้นบ้างเลยหรือ?”

“หดหัวอยู่ในกระดอง? ไค ลาวีน ใครหดหัวอยู่ในกระดองไม่ทราบ พูดมาเลย! อย่ามาทำตัวใหญ่โตและเที่ยงธรรมนักเลย ผมทำแบบนี้ก็เพราะเห็นแก่ชีวิตของผู้คนในกองทัพทั้งเก้า! หากเราบุ่มบ่ามและก่อสงครามกับเผ่ากระหายเลือด คุณรู้ไหมว่าพวกเราจะต้องสังเวยกันกี่ชีวิต?”

ชายวัยกลางคนจ้องเขม็งไปที่ไคด้วยความเกลียดชังและความไม่พอใจที่ฉายชัดในดวงตาของเขา ดูราวว่าเขากำลังจะเฆี่ยนตีไคอย่างหนัก