มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1781

สกายพูดทันทีว่า “เห็นไหมล่ะ? เห็นไหม?! แม้แต่เจ้าอ้วนนี่ยังเข้าใจอะไร ๆ ได้ดีกว่าพวกคุณอีก! ไปกันเถอะ ท้องฟ้าเริ่มมืดแล้ว เรากลับไปฝึกซ้อมกันดีกว่า หลังจากนี้อีกสองวันเราอาจจะต้องเข้าร่วมการต่อสู้ขึ้นมาจริง ๆ ก็ได้”

อาเธอร์ยิ้มอย่างขมขื่นและพูดว่า “เราอาจจะต้องเข้าร่วมการต่อสู้ขึ้นมาก็ได้ งั้นเหรอ? ฮ่าฮ่า… ดูจากทัศนคติของหัวหน้าป้อมปราการลำดับที่หนึ่งแล้ว โอกาสที่เราจะเข้าร่วมการต่อสู้กับพวกเขานั้นคงมีไม่มากนักหรอก และหลังจากออกไปสู้แค่แป๊บเดียว ผู้คนจากตำหนักคลื่นเมฆาก็จะมาถึง พอถึงตอนนั้น ก็จะเหลือเพียงแค่การเจรจาระหว่างทั้งสองฝ่ายเท่านั้น!”

เฮนดริกยังกล่าวอีกว่า “ถูกต้อง ยิ่งไปกว่านั้น เราก็ไม่อาจทะลวงไปในขั้นที่สูงขึ้นได้ภายในสองสามวันหรอก แล้วจะบ่มเพาะตัวเองไปเพื่ออะไรกันล่ะ?”

ในขณะเดียวกัน ชายคนหนึ่งมาปรากฏตัวต่อหน้าหัวหน้าป้อมปราการลำดับที่หนึ่ง

หัวหน้าป้อมปราการลำดับที่หนึ่งมองไปที่ชายตรงหน้าและพูดช้า ๆ “เป็นยังไงบ้าง? สถานการณ์ในป่าเป็นยังไง?”

ชายคนนั้นทำความเคารพด้วยมือและพูดว่า “พวกเขาเริ่มต่อสู้กันแล้ว ผู้คนจากเผ่ากระหายเลือดมาถึงเมื่อเช้าและส่งสมาชิกกลุ่มใหญ่เข้าไปในพื้นที่ แต่ผมไม่แน่ใจว่าตอนนี้ในป่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง เพราะดูเหมือนว่าจะเกิดการต่อสู้ขึ้นทุกหนทุกแห่ง และเสียงของการปะทะก็หยุดลงในเวลาไม่นาน ดูเหมือนว่าคนที่เข้ามาในพื้นที่นี้มีพลังยุทธไม่สูงนัก”

จากนั้นชายวัยกลางคนก็พูดว่า “ลองคิดดูสิ คนพวกนี้น่าจะเข้าป่ามาประมาณหนึ่งเดือนแล้วไม่ใช่เหรอ? ถ้าเป็นกรณีนี้ พวกเขาต้องได้รับหญ้าวิญญาณจากที่นี่ไปมากมาย แม้ว่าพวกเขาจะใช้ของล้ำค่าพวกนี้ไปมากพอสมควรแล้วก็เถอะ แต่พวกเขาก็ยังคงมีทักษะยุทธ หญ้าวิญญาณ หรือทักษะทางศิลปะยุทธ์ที่ได้รับมาอีก พวกนั้นมีกันมากมายขนาดนี้แล้วพวกเขาจะยิ่งมีทรัพยากรเสริมพลังยุทธมากขนาดไหนล่ะ”

ขณะที่ออสตินฟังสิ่งที่ชายคนนั้นพูด เขาก็เข้าใจความหมายความหมายที่อีกฝ่ายกำลังจะพูดต่อ ออสตินพูดด้วยสีหน้ามืดมน “ฉันเข้าใจสิ่งที่นายพยายามจะพูด หลังจากที่พวกเขาฆ่าพวกคนนอกแล้ว ทรัพยากรเสริมพลังยุทธพวกนั้นก็จะตกเป็นของสมาชิกของเผ่ากระหายเลือด และพวกเขาจะไม่แบ่งมันมาให้เรา”