มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1794

การโจมตีของเฟนด์ที่อยู่ข้าง ๆ ทำให้ดาร์ซีและคนอื่น ๆ ตกตะลึง พวกเขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าเฟนด์และคนอื่น ๆ จะสามารถฆ่านักสู้ที่ทรงพลังอย่างสูงจากเผ่ากระหายเลือดได้แบบนั้น นอกจากนี้ยังไม่มีศัตรูหนีรอดไปได้แม้แต่คนเดียว

“สุดยอดไปเลยนายท่าน นี่มันสุดยอดมาก ไม่คิดเลยว่าเราจะรอด เรานึกว่าเราจะไม่ได้พบคุณอีกแล้ว!”

สมาชิกในตระกูลคาเบลโลเหาะไปและพูดคุยกับอเล็กซานเดอร์ด้วยสีหน้าตื่นเต้น

“ใช่ครับนายท่าน ดีเหลือเกินที่เราได้พบกับนายท่าน ดูจากคุณในตอนนี้ คุณต้องก้าวเข้าสู่ระดับเทพสูงสุดแล้วใช่ไหม? แล้วอีกอย่าง ทำไมพวกคุณถึงมีแค่นี้ล่ะ? คนอื่นอยู่ที่ไหนกันหมด คุณหนูลำดับที่หนึ่งกับคนอื่น ๆ ไปอยู่ที่ไหนกัน คุณได้พบกับพวกเขาบ้างไหม?”

สมาชิกตระกูลคาเบลโลคนอื่น ๆ ต่างกระหน่ำยิงคำถามใส่อเล็กซานเดอร์ ที่นี่ประกอบไปด้วยสมาชิกตระกูลคาเบลโลเพียงร้อยกว่าคน และพวกเขาก็ไม่ได้พบกับสมาชิกตระกูลคาเบลโลคนอื่น ๆ เลย

“พวกเขาสบายดี ผมมีเรื่องต้องบอกคุณเดี๋ยวนี้ เหาะไปทางนั้นแล้วไปรวมตัวกันที่ยอดเขา!”

อเล็กซานเดอร์พาคนสองสามคนเหาะขึ้นไป จากนั้นเขาก็ชี้ไปในทิศทางที่ถูกกำหนดไว้ เขาอธิบายสถานการณ์ให้อีกฝ่ายฟังอย่างรวดเร็ว

“คุณน่าทึ่งมาก นายน้อยเฟนด์ ผมไม่คิดว่าคุณจะก้าวเข้าสู่ขั้นที่สี่ของระดับเทพสูงสุดได้ทั้ง ๆ ที่ผ่านไปเพียงยี่สิบวัน แล้วคุณยังฆ่านักสู้ขั้นที่ห้าระดับเทพสูงสุดได้อีกต่างหาก!”

หลังจากที่พอลรับรู้ถึงสถานการณ์โดยรวมแล้ว เขาก็มองไปที่เฟนด์ด้วยความเคารพ ความกระตือรือร้นฉายชัดในดวงตาของเขา

เฟนด์คิดกับตัวเองแล้วพลิกฝ่ามือ เขาหยิบส่วนผสมในการเล่นแร่แปรธาตุออกมาและเริ่มบ่มเพาะโอสถ

“วันนี้เกิดอะไรขึ้นในป่า?”

ในอีกด้านหนึ่งที่ด้านนอกของป่า หัวหน้าเผ่ากระหายเลือดไถ่ถามเหล่าศิษย์ที่อยู่เบื้องหน้าเขา

ศิษย์คนหนึ่งบอกกับเขาว่า “เราฆ่าคนพวกนั้นไปมาก นายท่าน แต่เราก็สูญเสียคนไปมากเหมือนกัน แล้วศิษย์ในขั้นที่ห้าของระดับเทพสูงสุดของเราก็ยังถูกสังหารในวันนี้ด้วย”