มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1826

“วิเศษมาก! แผนนี้ของคุณวิเศษจริง ๆ นายน้อยเฟนด์ ยอดเยี่ยมมาก!” หัวหน้าตระกูลลึกลับชั้นสามยกนิ้วให้เฟนด์

"ถูกต้อง ผู้คนในกองทัพทั้งเก้าเพิกเฉยต่อเรา และทั้งที่พวกเขาก็รู้ว่าเรากำลังเผชิญหน้ากับอะไรอยู่ถึงอย่างนั้นพวกเขาก็ยังวางเฉย เราไม่รู้ว่าพวกเขาไม่เคยคิดจะช่วยเราเลยหรือเพราะพวกเขากลัวเผ่ากระหายเลือดมากเกินไปกันแน่” หัวหน้าตระกูลชนชั้นสูงที่โกรธเกรี้ยวโวยวาย “คราวนี้เราต้องมอบบทเรียนให้แก่พวกเขาบ้าง!”

ดาเนียลล่าก้าวไปข้างหน้าและพูดว่า “ถ้าเราไม่จำเป็นต้องพึ่งพากองกำลังปฏิภาคีและรักษาความสัมพันธ์ที่ดีกับกองทัพทั้งเก้าเพื่อให้การบ่มเพาะของเราง่ายขึ้นในอนาคต เราก็ไม่อยากจะร่วมมือกับคนพวกนี้เลยจริง ๆ! ”

“เอาล่ะไปกันเถอะ ตอนนี้เราไม่ได้มีตัวเลือกมากมายอะไร พี่สาวคนโตของคุณใครพูดถึงเรื่องนี้มาก่อนด้วยนะว่า กลุ่มของพวกอาเธอร์และคนอื่น ๆ ดูเหมือนจะเป็นคนดี แต่พวกเขาคงไม่มีสิทธิ์มีเสียงอะไรเนื่องจากพวกเขามีทักษะยุทธไม่สูงนัก” เฟนด์ยิ้มและโบกมือขณะนำผู้คนไปยังทิศทางของกองทัพทั้งเก้า

"อะไรกัน? ทำไมถึงมีเสียงการต่อสู้ที่ด้านนอกป่าได้ล่ะ” ในขณะที่เฟนด์และคนอื่น ๆ กำลังต่อสู้กับเหล่าศิษย์จากเผ่ากระหายเลือด สมาชิกของกองทัพทั้งเก้าและเผ่ากระหายเลือดก็ต้องอ้าปากค้างอย่างหนักด้วยความประหลาดใจ

เพียงพริบตาเดียว ผู้คนจากกองทัพทั้งเก้าเสียชีวิตไปเกือบสองหมื่นคน ในขณะที่ศิษย์จากเผ่ากระหายเสียชีวิตไปกว่าหนึ่งหมื่นคน สิ่งต่าง ๆ ยังไม่เป็นใจให้กับกองทัพทั้งเก้า

สมาชิกของกองทัพทั้งเก้าในระดับเทพสูงสุดหลายคนเสียชีวิตในศึกครั้งนี้เพียงชั่วพริบตาเดียว

ส่วนใหญ่เป็นเพราะสมาชิกของกองทัพทั้งเก้ามาจากป้อมปราการที่แตกต่างกันถึงเก้าแห่ง และโดยปกติแล้วพวกเขาจะร่วมสู้ไปด้วยกันเช่นนี้ พวกเขาไม่ต่างไปจากทรายที่กระจายออกไปเพราะไม่มีสิ่งใดประสาน

ยิ่งไปกว่านั้น เมื่อเทียบกับสมาชิกของกองทัพทั้งเก้าแล้ว ทักษะยุทธหรือทักษะศิลปยุทธที่ศิษย์ของเผ่ากระหายเลือดใช้นั้นแข็งแกร่งกว่ามาก ทำให้พวกเขาสามารถสังหารคนที่มีพลังยุทธสูงกว่าได้

หัวหน้าป้อมปราการคนหนึ่งชำเลืองมองไปที่หัวหน้าป้อมปราการลำดับที่หนึ่ง ในที่สุดเขาก็เข้าใจว่าทำไมก่อนหน้านี้หัวหน้าป้อมปราการลำดับที่หนึ่งถึงได้ไม่ยอมให้ทุกคนทำอะไรเลย เพราะหากพวกเขาลงมือ พวกเขาก็ไม่สามารถต่อกรกับเผ่ากระหายเลือดได้ หากเป็นเช่นนั้น ตอนนี้พวกเขาอาจไม่ได้มายืนอยู่เช่นนี้ และพวกเขาก็จะพ่ายแพ้ให้กับอีกฝ่ายไปแล้ว

“ทำไมผู้คนจากตำหนักคลื่นเมฆายังมาไม่ถึงสักที!” ชายชรามองไปยังทิศทางที่ตำหนักคลื่นเมฆาตั้งอยู่ด้วยความกังวลเล็กน้อย หากภายในไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้านี้ ผู้คนจากตำหนักคลื่นเมฆาไม่มาช่วยพวกเขา สมาชิกในกองทัพทั้งเก้าจะพบกับความสูญเสียครั้งใหญ่

แต่จู่ ๆ พวกเขาก็ได้ยินเสียงต่อสู้มาจากด้านนอกของป่า ซึ่งได้สร้างความตกใจให้กับทั้งเผ่ากระหายเลือดและกองทัพทั้งเก้า

“เสียงการต่อสู้เงียบหายไปอย่างรวดเร็วเลย! ที่นั่นเกิดอะไรขึ้น?” เอ็ดเวิร์ดหันมองไปทางป่า เขาขมวดคิ้วด้วยความงุนงงเมื่อเขาได้ยินว่าการสู้รบจากทางนั้นสิ้นสุดลงในพริบตาเดียว