มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1831

“พระเจ้า เขาแข็งแกร่งมาก!” เหล่าปรมาจารย์แห่งกองทัพทั้งเก้าพี่อยู่ในขั้นที่เก้าระดับเทพสูงสุดหลายคนอุทานออกมาเมื่อได้เห็นพลังของเฟนด์ พวกเขาตกใจสุดขีด

เพราะอีกฝ่ายคือศิษย์ของเผ่ากระหายเลือดในขั้นที่แปดระดับเทพสูงสุด และมันเป็นเรื่องยากสำหรับปรมาจารย์ในขั้นที่เก้าระดับเทพสูงสุดเช่นพวกเขาที่จะฆ่าคนเช่นนี้ อย่างไรก็ตาม เขาล้มลงต่อหน้าเฟนด์ซึ่งทำให้เขาจบชีวิตลงอย่างรวดเร็ว

“ทำไมฉันถึงรู้สึกว่าชายหนุ่มคนนี้มีพลังการต่อสู้ที่แข็งแกร่งกว่าฉัน” ผู้อาวุโสแห่งป้อมปราการที่หนึ่งรู้สึกเบิกบานใจเมื่อเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น

เฟนด์ไม่ใช่คนเดียวที่มีพลังการต่อสู้สูง มีปรมาจารย์หลายคนในขั้นที่หกระดับเทพสูงสุดและปรมาจารย์ในขั้นที่ห้าระดับเทพสูงสุดภายในกลุ่มของเฟนด์เมื่อคนเหล่านี้เข้าร่วมกับพวกเขาอย่างกะทันหัน พวกเขาก็เอาชนะความแตกต่างด้านความแข็งแกร่งกับคู่ต่อสู้ได้

เฟนด์ยังพาคนจำนวนมากมาด้วย และภายใต้สถานการณ์ที่พวกเขามีพลังระดับเดียวกัน พวกเขาสามารถรวมตัวกันเป็นกลุ่มสองหรือสามคนและโจมตีศิษย์ของเผ่ากระหายเลือดที่อยู่ในระดับเดียวกันได้

ดังนั้นพวกเขาจึงถือไพ่เหนือกว่า และจำนวนสมาชิกของเผ่ากระหายเลือดก็ลดน้อยลงอย่างรวดเร็วจนน่าตกใจ

“นี่… เป็นไปไม่ได้!” ใบหน้าของเอ็ดเวิร์ดซีดลงจากความหวาดกลัวเมื่อเห็นว่าการต่อสู้เปลี่ยนไปอย่างไร ตอนแรกเขายักไหล่กับการปรากฏตัวของเฟนด์แต่เขาไม่เคยคิดว่าเฟนด์และคนอื่น ๆ จะมีพลังต่อสู้ที่เกินความคาดหมายของเขา

ในขณะนี้ ผู้อาวุโสลำดับที่หนึ่งของเผ่ากระหายเลือดรีบวิ่งเข้ามาด้วยความโกรธราวกับจำอะไรบางอย่างได้ และเขาก็จ้องไปที่เฟนด์ “พ่อหนุ่ม นายคือคนที่ฆ่าผู้อาวุโสลำดับที่สี่ของเราใช่ไหม”

“ถ้าเป็นผมแล้วมันยังไง? ผมไม่ว่าหรอกนะ ถ้าพวกคุณอยากจะเดินตามรอยเท้าของเขา” เฟนด์ยักไหล่ เขาดูไม่สนใจนัก

ผู้อาวุโสลำดับที่สองรู้สึกงุนงง หลังจากนั้นครู่หนึ่งเขาก็อุทานออกมาว่า “ศิษย์พี่ นี่มันเป็นไปได้ยังไง? ผม… ผมเข้าใจอะไรผิดไปงั้นหรอ? ทำไมทักษะยุทธนี้ถึงดูคล้ายกับหมัดมังกรคู่ ทักษะยุทธขั้นกลางระดับสามเผ่าเราขนาดนี้”

“หมัดมังกรคู่!” ผู้อาวุโสลำดับที่หนึ่งมีใบหน้าบึ้งตึง เขาหอบหายใจในขณะที่ผู้อาวุโสลำดับที่สองช่วยเขย่าความทรงจำให้เขา

ชายหนุ่มคนนี้เรียนรู้ทักษะยุทธนี้ได้อย่างไร? ทั้งสองคนสามารถใช้ทักษะยุทธนี้ได้ แต่หลังจากเรียนรู้มาหลายปี พวกเขาก็ยังแทบจะไม่เชี่ยวชาญในการใช้ทักษะยุทธนี้เลย พวกเขาประสบความสำเร็จในระดับต่ำเท่านั้น

“พ่อหนุ่ม นายเป็นใครกันแน่?” ผู้อาวุโสลำดับที่สองตะโกนออกไป พวกเขาคิดอยู่ตลอดว่าผู้ที่ฆ่าผู้อาวุโสลำดับที่สี่จะต้องเป็นน้องชายของหัวหน้าป้อมปราการลำดับที่หนึ่งแน่ แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าเรื่องราวจะไม่เป็นเช่นนั้นอีกแล้ว ชายหนุ่มคนนี้ยังเด็กเกินไป และนี่ก็ถือเป็นครั้งแรกที่พวกเขาได้พบกับอัจฉริยะเช่นนี้