มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1836

“ไปกันเถอะ ไปกัน เราไม่รู้ว่าเหตุใดซุ่มเสียงของการต่อสู้จากที่นั่นจึงหยุดลงเร็วนัก เพราะงั้นผมจึงคิดว่าเราควรออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด หากเราได้พบกับกลุ่มคนที่มาจากกองกำลังภาคีอีกครั้งเราจะเดือดร้อน!” ชายชราจากวิหารราชวงศ์ศักดิ์สิทธิ์ส่งสัญญาณให้กลุ่มคนบินไปยังทิศทางตรงกันข้ามกับที่เผ่ากระหายเลือดอยู่

เพราะว่าพวกเขาไม่คาดคิดเลยว่าจะได้พบกับกลุ่มคนหลายแสนคนที่บินตรงมาหาพวกเขาหลังจากเริ่มเดินทางได้ไม่นาน

“เวรเอ๊ย! เราดันเจอกับพวกเขาเสียนี่ เราจะทำยังไงกันดี? ทั้งสองฝ่ายเป็นกองกำลังขนาดใหญ่และเพราะที่นี่เป็นหุบเขาพวกเขาถึงได้พบเราได้ง่าย ๆ แบบนี้!” ชายคนหนึ่งจากตำหนักนภามีสีหน้ามืดมนเมื่อเห็นกลุ่มคนที่อยู่ข้างหน้าพวกเขา

มุมปากของลิลลี่กระตุกหลายครั้งก่อนที่เธอจะพูดว่า “เราโชคไม่ดีเอาซะเลย! หวังว่าพวกเขาจะไม่ใช่สมาชิกของกองกำลังภาคี!”

สมาชิกคนหนึ่งซึ่งครั้งหนึ่งเคยเป็นสมาชิกของตระกูลลาโกริโอยืนอยู่ข้าง ๆ เธอและพูดว่า “นายหญิงเจ้าตำหนัก ทำไมเราไม่หันหลังกลับและหนีไปเสียเดี๋ยวนี้เลยล่ะ? ในเมื่อพวกนั้นก็ยังอยู่ห่างจากเราพอสมควร พวกเราบางคนน่าจะรอดได้หากหันหลังกลับเพื่อหนีไปเสียเดี๋ยวนี้เลยใช่ไหม?”

เหงื่อเย็นผุดขึ้นบนหน้าผากของสมาชิกบางคนแล้ว เพราะอีกฝ่ายมีคนหลายแสนคนและพวกเขาไม่รู้ว่าคนเหล่านั้นมาจากกองกำลังใด ถ้าพวกที่กำลังมุ่งเข้ามาหาพวกเขาเป็นสมาชิกของกองกำลังภาคีพวกเขาจะต้องตกที่นั่งลำบาก

“คนพวกนี้เป็นใครกัน? พวกเขาค่อนข้างเต็มใจที่จะหลีกทางให้เราผ่านไปด้วยแฮะ!” หญิงชรากล่าวอย่างมีความสุขเมื่อบินผ่านพวกเขาไป

“ฮ่าฮ่า… ไม่รู้สิ อาจจะเป็นตระกูลไหนสักตระกูลนึงหรืออาจจะเป็นชนเผ่าเล็ก ๆ พวกเขามีสมาชิกที่อยู่ในระดับเทพสูงสุด!” ชายชราอีกคนพูดหลังจากมองดูคนกลุ่มนี้ “เราเกือบจะถึงที่นั่นแล้ว ใครจะคาดคิดว่าคนจำนวนมากจะเข้ามาในเวลานี้? ช่างน่าประหลาดใจ!"