มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1837

ลิลลี่และคนอื่น ๆ รู้สึกใจสลายเมื่อได้ยินสิ่งที่ชายชราพูด เหงื่อเย็นเริ่มไหลหยดลงมาจากหน้าผากของบางคนเนื่องจากพวกเขาหวาดกลัวเป็นอย่างมาก ไม่คาดคิดเลยว่าคนเหล่านี้จะได้ล่วงรู้แล้วว่ามีคนเข้ามาจากดินแดนรกร้างมากมาย

เป็นไปได้ไหมว่าคนเหล่านี้จะเป็นสมาชิกของกองกำลังภาคีด้วย? พวกเขาคงจะรีบไปจัดการพวกที่เข้ามาจากดินแดนรกร้างหลังจากที่ได้รู้ข่าว!

โชคดีที่คนกลุ่มนี้ดูเหมือนจะไม่สนใจพวกเขามากนักและไม่สงสัยพวกเขาด้วยซ้ำ พวกเขาบินผ่านลิลลี่และคนอื่นๆไปทีละคน ในไม่ช้าคนที่อยู่ข้างหน้าเกือบทั้งหมดก็บินผ่านพวกเขาไป

ทุกคนคลายกังวลลงแล้วในตอนนี้ แต่จู่ ๆ ชายในชุดขาวคนหนึ่งก็ขมวดคิ้วและหยุดอยู่ตรงหน้าลิลลี่

หลังจากที่ชายคนนั้นมองดูใกล้ ๆ เขาก็พูดกับลิลลี่ว่า “คุณ เงยหน้าขึ้นสิ!”

หัวใจของลิลลี่หล่นไปที่ตาตุ่ม และเธอค่อย ๆ เงยหน้าขึ้น “แลนซ์? แลนซ์ เป็นลูกจริง ๆ!”

หลังจากที่เธอพูดจบ น้ำตาของลิลลี่ก็ไหลลงมาบนใบหน้าของเธอ ขณะที่เธอสวมกอดชายในชุดขาวไว้แน่น

ชายในชุดขาวคนดังกล่าวไม่ใช่ใครอื่น แต่คือแลนซ์ วู๊ดที่หายเข้าไปในป่าไอเมฆาพร้อมกับคนอื่นๆ เมื่อ เจ็ดถึงแปดเดือนก่อน

หญิงชราคนนั้นพยักหน้าหลังจากได้ยินสิ่งนี้ "เข้าใจแล้ว แต่พวกคุณเหลือกันน้อยเกินไป!”

จากนั้นชายชราก็พูดว่า “ไม่ ยังมีศัตรูของพวกเราบางคนที่เข้าไปช่วยกองทัพทั้งเก้า เราไม่รู้ว่าทำไมสมาชิกของเผ่ากระหายเลือดเปลี่ยนไปโจมตีกองทัพทั้งเก้าหลังจากตามล่าพวกเรามาสามวัน นั่นคือเหตุผลที่เราใช้โอกาสนี้หนีออกมา…”

ทันใดนั้น หญิงชราก็มีสีหน้ามืดมนเล็กน้อยหลังจากที่เธอได้ยินสิ่งที่ชายชราพูด เธอมองไปที่ชายชราอย่างเย็นชาและพูดว่า “ในเมื่อคนอื่น ๆ เข้าไปช่วยเหลือกองทัพทั้งเก้า ทำไมพวกคุณถึงไม่เข้าไปช่วยด้วยล่ะ? ผู้คนในกองทัพทั้งเก้าต่างก็เป็นสมาชิกของกองกำลังปฏิภาคีด้วยเหมือนกัน พวกเขาต้องทำให้เผ่ากระหายเลือดไม่พอใจเพราะพวกคุณ ไม่อย่างนั้นสมาชิกของเผ่ากระหายเลือดจะไม่โจมตีพวกเขาโดยไม่มีเหตุผลแน่!”