มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1867

“ฮ่าฮ่า…!” เฟนด์หัวเราะเบา ๆ และอธิบายว่า “ผมมาที่นี่เพื่อมาคุยกับหัวหน้าป้อมปราการของคุณ”

“เอาล่ะ ผมจะหาคนนำทางคุณไป” เนื่องจากเฟนด์มีพลังการต่อสู้ที่น่ากลัว ผู้คนในกองทัพทั้งเก้าจึงเคารพเขา ผู้อาวุโสสั่งให้คนหนุ่มสาวพาเฟนด์ไปหาหัวหน้าป้อมปราการของพวกเขาในทันที

เมื่อเฟนด์ทิ้งห่างจากพวกเขาไป ผู้อาวุโสก็อดไม่ได้ที่จะพึมพำ “นี่มันแปลกชอบกล ผู้ชายคนนั้นอยู่อย่างปลีกวิเวกฝึกยุทธอยู่ทุกวัน ทำไมจู่ ๆ วันนี้เขาถึงมาเยี่ยมหัวหน้าป้อมปราการของเรา? เรากำลังก่อตั้งกองกำลังใหม่และกำลังจะเลือกหัวหน้ากองกำลังคนใหม่ด้วย ชายหนุ่มคนนี้มาที่นี่เพื่อโน้มน้าวหัวหน้าป้อมปราการของเราและสมาชิกของเราให้ลงคะแนนให้เขาหรือเปล่านะ?”

อย่างไรก็ตาม ในไม่ช้าผู้อาวุโสก็ส่ายหน้าและยิ้มอย่างเย็นชา “ชายหนุ่มคนนี้ช่างไร้เดียงสาจริง ๆ ที่คิดแบบนั้น เราจะเลือกให้เขาเป็นเจ้าตำหนักแทนหัวหน้าป้อมปราการของเราได้อย่างไร ในเมื่อเราเป็นสมาชิกของกองทัพทั้งเก้า”

ในไม่ช้าเฟนด์ก็มาถึงต่อหน้าหัวหน้าป้อมปราการวิตต์มอร์ และขอให้ทุกคนปล่อยพวกเขาทั้งสองไว้ที่สวน

“น้องเฟนด์โปรดพูดกับผมมาตรง ๆ เถอะ แค่ได้เห็นว่าคุณระมัดระวังตัวแค่ไหน ต่อให้คุณไม่ได้พูดอะไรเลยแต่ผมก็รู้ว่าทำไมคุณถึงมาที่นี่” หัวหน้าป้อมปราการวิตต์มอร์ยิ้มอย่างอ่อนโยน

เฟนด์เลิกคิ้วและยิ้มอย่างขี้เล่น "จริงหรือ? อย่างนั้นก็บอกผมหน่อยสิ ผมอยากจะรู้ว่าคุณเดาได้ถูกต้องหรือเปล่า?”

“นักเล่นแร่แปรธาตุไง” ฟนด์ประกาศ

“นักเล่นแร่แปรธาตุ?” อีกฝ่ายรู้สึกประหลาดใจและรีบพูดว่า “ไม่น่าแปลกใจ… นั่นอธิบายได้ว่าเหตุใดพลังยุทธของคุณเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว ดูเหมือนว่าคุณจะไม่ได้เป็นแค่นักเล่นแร่แปรธาตุธรรมดา ๆ แต่อย่างน้อยคุณก็ต้องเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุชั้นต้นระดับสามเป็นอย่างน้อย ใช่ไหม? โอสถดังกล่าวเหมาะสมอย่างยิ่งที่จะใช้กับผู้ที่อยู่ในระดับเทพสูงสุด หายากจริง ๆ หาได้ยากเหลือเกิน!”

“แล้วถ้าผมบอกคุณว่าผมเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุชั้นยอดระดับสาม แทนที่จะเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุชั้นต้นระดับสามล่ะ?” น้ำเสียงของเฟนด์ดังขึ้นอีกครั้ง