มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 2008

หลังจากผู้ดูแลแอมโบรสทำลายเกราะกำบัง ศิษย์นอกสำนักคนหนึ่งก็รีบวิ่งเข้าไปแบบเดลในลานประลองอย่างรวดเร็ว ใบหน้าของเดลซีดเพราะความเจ็บปวด และเขากำลังมองประหลาดไปยังเวสลีย์ซึ่งยืนทำหน้าตาไม่สนโลกอยู่ตรงข้าม หลังจากที่ผู้ดูแลแอมโบรสประกาศผล เวสลีย์ออกจากลานประลองทันทีโดยไม่หันกลับมามองเดลเลยแม้แต่ครั้งเดียว

ความโกลาหลที่คล้ายกับเป็ดห้าร้อยตัวร้องพร้อมกันดังขึ้นหลังจากการต่อสู้สิ้นสุดลง

“ศิษย์พี่เดลเทียบกับศิษย์พี่เวสลีย์ไม่ได้เลยสักนิด เห็นได้ชัดตั้งแต่เริ่มการประลองแล้ว ไม่แปลกใจเลยที่ศิษย์พี่เวสลีย์จะกลายเป็นผู้ชนะแบบนี้”

“ที่จริง ฉันคิดว่าศิษย์พี่เวสลีย์น่าจะอยู่ในอันดับที่สูงกว่าอันดับเดิมของเขาตั้งแต่แรกแล้ว เหตุผลเดียวที่ศิษย์พี่เดลสามารถอยู่ในอันดับที่หนึ่งร้อยสี่สิบสามได้ ก็เพราะเขาเข้ามาอยู่ในตำหนักก่อนก็เท่านั้น ผู้มีพรสวรรค์อย่างศิษย์พี่เวสลีย์ย่อมต้องแข็งแกร่งกว่าอยู่แล้ว ฉันมั่นใจเลยว่าหากศิษย์พี่เวสลีย์มีเวลาบ่มเพาะตัวเองมากกว่านี้เขาจะต้องจะเหนือกว่าศิษย์ในระดับที่สูงกว่านี้อีก!”

แม้ว่าเดลจะอยู่ในอันดับที่สูงกว่าเวสลีย์ แต่หลายคนก็ยังรู้สึกว่าเขาไม่ได้มีพรสวรรค์สูงส่งอะไร

“นายคิดว่าเวสลีย์ได้ปลดปล่อยพลังทั้งหมดของเขาออกมาแล้วหรือยัง?” ใครบางคนออกปากถามก่อนที่จะมีใครแสดงความคิดเห็นเสริมขึ้น

โนเอลถอนหายใจและมองไปที่เฟนด์ที่อยู่ด้านข้าง เขานึกว่าเฟนด์จะอารมณ์เสียหลังจากเห็นว่าเวสลีย์สามารถเอาชนะเดลที่อยู่ในอันดับที่หนึ่งร้อยสี่สิบสามได้อย่างง่ายดาย เขาคงจะรู้สึกได้ถึงแรงกดดันอันมหาศาลราวกับหินก้อนหนึ่งร้อยก้อนหล่นใส่อย่างแน่นอน เพราะเขาเป็นคนที่จะต้องประลองกับเวสลีย์ในการประลองครั้งต่อไป

แต่เขาก็ต้องประหลาดใจอีกครั้ง เมื่อตระหนักได้ว่าเฟนด์ดูไม่รู้สึกรู้สาเลยแม้แต่น้อย การแสดงออกของเขายังคงเฉยชาและไม่ยินดียินร้ายเมื่อเผชิญกับพละกำลังของเวสลีย์ มุมริมฝีปากของโนเอลกระตุก เขาไม่รู้ว่าควรชื่นชมความสงบของเฟนด์หรือทักษะการแสดงของเขาดี