มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 2012

ชายผู้มีดวงตารูปสามเหลี่ยมก้าวไปหาเฟนด์อย่างรวดเร็วและหรี่ตาของเขาราวกับว่าเฟนด์เป็นเหยื่อและเขาเป็นผู้ล่า “ฉันรู้นะว่านายคิดจะทำอะไร!”

'ฉันคิดจะทำอะไร?' เฟนด์คิดอย่างสับสน

ชายผู้มีดวงตารูปสามเหลี่ยมเย้ยหยันและชี้ไปที่เฟนด์ด้วยความอ้าปากค้าง “นายกำลังจะเอาตัวเองออกจากการประลองเดิมพันกับเวสลีย์!”

ริมฝีปากของเฟนด์ค้างแข็งในทันที เขากำลังมองชายผู้เป็นเจ้าของดวงตารูปสามเหลี่ยมราวกับว่าเขามีอาการทางจิต “ช่วยบอกฉันทีว่าฉันพูดอะไรไปถึงได้ทำให้นายคิดแบบนั้น? ถ้าฉันไม่อยากสู้กับเขาแล้วฉันจะถามเขาเรื่องของที่เขาจะเอามาเดิมพันทำไม?”

ชายผู้มีตารูปสามเหลี่ยมยักไหล่อย่างเย้ยหยัน และโบกมือ พูดเสียงดังว่า “ก็นายบอกเองนี่ว่านายจะไม่ประลองกับศิษย์พี่เวสลีย์ถ้าเขาไม่เสนอเดิมพัน นั่นก็เป็นข้อพิสูจน์ว่านายไม่ต้องการประลองกับเขาเพราะนายรู้ว่าศิษย์พี่เวสลีย์เป็นคนหยิ่งในศักดิ์ศรีและถ้าเขาเสนอเดิมพัน นั่นหมายความว่านายมีโอกาสชนะ แต่เขาไม่มีทางทำแบบนั้นแน่ เพราะเขาเกลียดนายเกินไป!”

'นี่มันตรรกะบ้าอะไรกันเนี่ย?' เฟนด์คิด เขาพบว่าทุกอย่างไร้สาระจนเขาแทบจะหลุดหัวเราะออกมา แต่เขาบอกได้เลยว่าชายผู้มีดวงตารูปสามเหลี่ยมเดาแรงจูงใจของเฟนด์ได้อย่างถูกต้อง

'ฮะ! ก็หมายความว่าเขากลัวอยู่เหมือนกัน ตลอดมาเขาแค่แสร้งทำเป็นไม่รู้สึกรู้สาอะไรก็เท่านั้น’ ชายผู้มีดวงตารูปสามเหลี่ยมคิด เขารู้สึกดีใจที่สามารถจับจุดอ่อนของอีกฝ่ายได้

"ใช่! เราทุกคนรู้เกี่ยวกับความดุดันของเวสลีย์และนิสัยที่เขาจะทำทุกอย่างเพื่อกำจัดคนที่เขาเกลียด เวสลีย์จะไม่ใช่เวสลีย์ที่เรารู้จักหากปล่อยเฟนด์ไปแบบนั้น”

“เฟนด์คงต้องลนลานน่าดูถึงได้คิดแผนไร้ประโยชน์เช่นนี้ออกมา เวสลีย์ต้องยอมเสนอเดิมพันแน่เพราะเขาคงอยากที่จะทรมานอีกฝ่ายในสนามประลอง”

ผู้ดูแลแอมโบรสซึ่งยืนอยู่ใต้ลานประลองจ้องมองที่เฟนด์ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเหนื่อยใจ สำหรับเขาแล้วเฟนด์มีศักยภาพที่ไร้ขีดจำกัด แต่เขาควรปรับปรุงนิสัยหุนหันพลันแล่นของตัวเอง