มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 2057

เจดจับไหล่ดไวท์และถามอย่างกระวนกระวายว่า “เกิดอะไรขึ้น? คุณประสบอันตรายหรือไม่? ค้นหาทางหนีทีไล่ให้เราได้แล้วหรือยัง?”

คำถามเหล่านี้ทำให้ใบหน้าของดไวท์ดูหวาดหวั่นยิ่งขึ้นไปอีก รูม่านตาของเขาสั่นเล็กน้อยและมุมปากของเขากระตุกราวกับกำลังตัดสินใจว่าจะตอบออกมาอย่างไร คนอื่น ๆ เริ่มตื่นตระหนกเมื่อเห็นเขามีกริยาเช่นนั้น เฟนด์ก็เดินเข้าไปหาเขาจ้องมองด้วยสีหน้าขมวดมุ่น

ดไวท์ถอนหายใจเบา ๆ และโบกมือ “เข้าไปข้างในก่อนแล้วฉันจะเล่าทุกอย่างให้ฟัง”

พวกเขาพยักหน้าและแม้ว่าพวกเขาจะกังวลกับคำตอบ แต่พวกเขาก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องเข้าไปในถ้ำให้ลึกกว่าเดิม

“ฉันรู้แล้วว่าพวกเขาใช้ธงเวทย์ในการทำอะไร และไม่มีทางเลยที่เราจะออกไปได้ในตอนนี้” ดไวท์พูดอย่างเคร่งขรึมหลังจากมองไปที่อัลเบี้ยนที่ยังไม่ได้สติ

สีหน้าของทุกคนเปลี่ยนไป เจดคว้าแขนดไวท์อย่างหุนหันพลันแล่น เขาขึ้นเสียงและถามว่า “เกิดอะไรขึ้น? ทำไมเราถึงออกไปไม่ได้? บอกผมมาว่ามันเกิดอะไรขึ้น! คุณเจอกับพวกเขาอีกแล้วหรอ?"

จู่ ๆ เจดก็ห่อเหี่ยวราวกับลูกโป่งหมดลมและสั่นสะท้านไปทั้งร่าง ใบหน้าของทั้งแนชและเฟนด์มืดมน พวกเขาคิดว่าพวกเขาจะปลอดภัยเมื่อไปถึงชานเมือง แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าพวกเขาจะประเมินเรื่องนี้ต่ำเกินไป

แนชชำเลืองมองที่เฟนด์แล้วถามว่า “เราควรทำยังไงดี?”