มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 2063

พวกเขาจะเอาชีวิตรอดได้หรือไม่?

เสียงของดไวท์ลอยเข้ามาในหูของเฟนด์ในตอนที่เขากำลังรุ่นคิดเรื่องนั้น “นายจะแน่ใจได้ยังไงว่าผนึกเวทย์โบราณที่อยู่ด้านล่างผาโทมนัสเป็นเวทย์ที่ไม่ใช่เวทย์ปลิดชีพ? แค่เห็นหมอกรอบตัวแบบนี้แล้วจะทำให้เข้าใจอะไรได้ยังไง?”

เฟนด์ลืมตาขึ้นและมองไปรอบ ๆ ตัวจนทั่ว “อันที่จริงผมก็มั่นใจในเรื่องนี้แค่เจ็ดถึงแปดส่วนเท่านั้น”

“ถ้าอย่างนั้นความมั่นใจเจ็ดถึงแปดส่วนของนายได้มาจากไหน?” ดไวท์มีคำถามที่พร้อมจะถามมากมายเพื่อไขข้อข้องใจของตัวเอง และนั่นทำให้เฟนด์รำคาญอยู่หน่อย ๆ

ความจริงแล้วเฟนด์แน่ใจถึงสิบส่วนเลยด้วยซ้ำว่าผนึกเวทย์โบราณที่อยู่ใต้หน้าผานั้นเป็นเวทย์ค่ายกลไม่ใช่เวทย์ปลิดชีพเพราะเขาเคยเห็นเวทย์ค่ายกลประเภทนี้มาก่อน แม้ว่าจะไม่ใช่ด้วยตาของเขาเองก็ตาม แต่ในความทรงจำที่ผู้อาวุโสเหล่านั้นทิ้งเอาไว้ มีเวทย์ค่ายกลแบบนี้อยู่ด้วย เวทย์ชนิดนี้มีลักษณะพิเศษคือเมื่อเวลาผ่านไป พลังงานภายในของมันจะค่อย ๆ รั่วไหลออกมาและกลายเป็นหมอกสีขาวปกคลุมพื้นที่โดยรอบ หมอกที่กระจายไปทั่วเหล่านี้มีหน้าที่ลดทอนสัมผัสการรับรู้และทำให้ผู้คนจิตใจไขว้เขว และหมอกสีขาวโดยทั่วไปเองก็มีคุณสมบัติเดียวกันนี้เช่นกัน ด้วยเหตุผลนี้เพียงข้อเดียวเฟนด์ก็แน่ใจแล้วว่าผนึกเวทย์โบราณด้านล่างหน้าผานั้นเป็นเวทย์ค่ายกล

“ถ้าจำไม่ผิด เวทย์ชนิดนี้เรียกว่าเวทย์ค่ายกลสิบสัมบูรณ์ ผนึกเวทย์นี้สามารถดักจับความรู้สึก ร่างกาย และวิญญาณของบุคคลได้ แม้แต่ญาณทิพย์ที่มีก็ไร้ประโยชน์ แต่สิ่งที่ฉันอยากรู้จริง ๆ ก็คือทำไมผนึกเวทย์นี้ถึงมาปรากฏอยู่ที่นี่…” เฟนด์พูดอย่างนึกสนุก

เส้นผมของดไวท์ตั้งขึ้นเมื่อเขาคิดถึงการต้องใช้เวลาบั้นปลายชีวิตที่นี่ มันเป็นชะตากรรมที่เลวร้ายยิ่งกว่าความตายเสียอีก เขายอมถูกใครสักคนฆ่าตายดีกว่ารอให้ความตายก้าวเท้ามาหาเขาวันแล้ววันเล่า แค่คิดถึงความสิ้นหวังเช่นนั้นก็ทำให้พวกเขาหวาดกลัวได้แล้ว

“ในสถานการณ์แบบนี้ ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าพวกนายยังมีอารมณ์มาปรึกษาหารือเรื่องนี้กันอยู่อีก นายไม่กังวลเลยหรือว่าหมอกจะป้องกันเราจากคนพวกนั้นได้หรือเปล่า ในตอนที่เรามัวแต่คุยกันแบบนี้ไม่ใช่ว่าพวกเขามาถึงที่นี่แล้วหรือ?” เจดถามอย่างกังวลใจ