มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 2076

แม้จะอยู่ในความมืดมิดมาระยะหนึ่งแล้ว แต่ในความเป็นจริงเขาอยู่ในนี้มาเพียงไม่กี่อึดใจเท่านั้น ก่อนที่เฟนด์จะถูกความมืดกลืนกินมาเช่นนี้ ในตอนนั้นดวงอาทิตย์ยังลอยเด่นอยู่กลางท้องฟ้า และหุบเหวที่เขาอยู่ก็สว่างไสวราวกับกลางวัน เขาเดาว่าตอนนั้นน่าจะเป็นเวลาเที่ยงวัน

แต่ในตอนที่เขาเข้ามาในมิตินี้กลับกลายเป็นช่วงเวลาที่ดวงอาทิตย์กำลังจะตกดินไปเสียแล้ว

ราวกับว่าเวลาหลายชั่วโมงผ่านไปในพริบตา เฟนด์ลูบหัวไหล่ที่เจ็บและพยายามยืนขึ้นจากพื้น จากนั้นก็พินิจมองสภาพแวดล้อมที่เขาอยู่ มีภูเขาตระหง่านอยู่ข้างหลังเขาและมีทางหินที่ราบเรียบอยู่ข้างหน้าเขา ทิวเขาปรากฏขึ้นตรงหน้าเขา

เขาน่าจะกำลังอยู่ที่บริเวณสันเขา ข้างหน้าเขามีกระแสน้ำที่ไหลจากตะวันตกไปตะวันออกอีกด้วย

"ที่นี่ที่ไหนกัน?"

เฟนด์ก้มมองเท้าในขณะจ้องมองไปยังภูเขาที่อยู่เบื้องหลัง แต่สิ่งที่เขาเห็นในขณะนั้นคือยอดเขาที่ถูกปกคลุมไปด้วยชั้นหมอก

“นั่นใช่ผาโทมนัสหรือเปล่า?”

เฟนด์ไม่มั่นใจนะ เขารู้ว่าเขาตกลงไปในผนึกเวทย์ค่ายกลสิบสัมบูรณ์ หลังจากกระโดดลงมาจากผาโทมนัส และในที่สุดเขาก็สามารถหลบหนีออกมาจากทางศูนย์กลางของเวทย์ค่ายกลนี้ได้

แต่ตอนนี้เขาไม่รู้ว่าเขากำลังอยู่ที่ไหน

เฟนด์เดินถอยหลังไปสองสามก้าวอย่างอยากรู้อยากเห็นก่อนที่จะได้ยินเสียงอึกทึกครึกโครมและเฟนด์ก็กระเด็นถอยหลังไปสองสามก้าว พื้นที่ด้านหน้าของเขาโปร่งใส แต่ดูเหมือนจะมีสนามพลังอยู่ในบริเวณนี้ด้วย เขารู้ได้ในทันทีเลยว่าแม้พื้นที่โปร่งแสงด้านหลังเขาจะดูเหมือนไม่มีอะไร แต่มันก็เป็นหนึ่งในผนึกเวทย์ค่ายกลสิบสัมบูรณ์ แต่พื้นที่ดังกล่าวถูกปิดบังเอาไว้ด้วยภาพลวงตาและดูเหมือนว่าในนั้นไม่มีอะไรซ่อนอยู่ ไม่มีใครสามารถก้าวข้ามอุปสรรคนี้ไปได้และไม่อาจช่วยเหลือผู้คนที่อยู่ไกลออกไปได้ด้วย

อาภรณ์ดังกล่าวยังคงดูสดใสราวกับเพิ่งใส่เมื่อวาน

เฟนด์ยื่นมือออกไปสัมผัสเข้าที่ชายเสื้อ ก่อนจะลูบผ้าและสังเกตเห็นว่าอาภรณ์ดังกล่าวมีคุณภาพดี ยิ่งไปกว่านั้น เสื้อตัวนอกก็ยังทำมาจากวัสดุที่มีมูลค่ามากทีเดียวเนื่องจากมีอักษรรูนจำนวนมากที่เฟนด์ไม่เข้าใจถูกสลักลงไปในนั้น มันอาจจะเป็นเวทมนตร์วิเศษที่ป้องกันเสื้อผ้าไม่ให้ถูกไฟและน้ำทำลาย อาภรณ์ดังกล่าวอาจช่วยต้านทานการโจมตีบางชนิดได้

เหตุผลที่เฟนด์นั่งยอง ๆ เพื่อศึกษากระดูกอย่างละเอียดไม่ใช่เพราะเสื้อผ้าที่เจ้าของร่างสวมใส่ แต่เป็นกระดูกของพวกเขาต่างหาก กระดูกเหล่านี้ดูคล้ายว่าจะแตกต่างจากที่โครงกระดูกที่เขาเคยเห็นก่อนหน้านี้ พวกมันถูกปกคลุมไปด้วยผนึกเวทย์สีแดงน่าหลงใหล ยิ่งไปกว่านั้นเฟนด์ระบุได้ว่าสิ่งเหล่านี้ไม่ได้ถูกตรึงสลักเอาไว้บนกระดูกหลังจากที่พวกเขาจากไป หากแต่พวกมันปรากฏขึ้นขึ้นมาเอง!

แน่นอนว่าปุถุชชนคนทั่วไปย่อมไม่อาจจะได้ประสบกับเรื่องเช่นนี้ ในความทรงจำที่ปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ทิ้งไว้ให้เฟนด์ก็มีสิ่งที่คล้ายกันนี้กล่าวถึงไว้ด้วยเช่นกัน ปรมาจารย์บางคนที่ฝึกฝนทักษะพิเศษจะมีอักษรรูนสลักอยู่บนกระดูกของพวกเขาเอง ซึ่งสิ่งเหล่านี้สามารถเพิ่มพลังโจมตีของทักษะยุทธของพวกเขาได้ และยังช่วยเพิ่มพูนความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับศิลปะยุทธอีกด้วย