มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 2144

ผู้อาวุโสลำดับที่สองเย้ยหยันเบา ๆ และหันความสนใจไปที่เฟนด์ เขาเย้ยหยันอีกครั้งเมื่อเห็นท่าทางไม่แยแสต่อสิ่งใดของเฟนด์

“นายคือเฟนด์ใช่ไหม?”

มุมปากของเฟนด์กระตุก สิ่งที่เขากลัวกำลังเกิดขึ้น เขาไม่อยากอยู่ท่ามกลางการต่อสู้แย่งชิงอำนาจของคนพวกนี้ เขายังคงเป็นศิษย์ของตำหนักสองกษัตริย์ และผู้อาวุโสเหล่านี้อาจทำให้ชีวิตของเขาลำบากมากหากเขาต้องตกเป็นเบี้ยในกระดานของคนพวกนี้

เขาพยักหน้าอย่างมีชีวิตชีวาและพูดว่า “ถูกต้องแล้ว ผู้อาวุโสลำดับที่สอง นั่นคือชื่อของผมเอง”

“เธอดูไม่ค่อยยินดีเท่าไหร่เลยนะที่ได้รับเลือกให้เป็นศิษย์คนสุดท้ายของผู้อาวุโสลำดับที่สิบเอ็ด” ผู้อาวุโสลำดับที่สองให้ความเห็นอย่างตรงไปตรงมา

เฟนด์ขมวดคิ้ว เมื่อพิจารณาจากสิ่งที่ผู้อาวุโสลำดับที่สองพูด เขามั่นใจว่าเขาไม่อาจจัดการกับอีกฝ่ายได้อย่างง่ายดาย อันที่จริงเขาอาจจะขาอ่อนจนล้มทับไปแล้ว แต่โชคดีที่เขาเคยรับมือกับสถานการณ์ที่เลวร้ายกว่านี้มาก่อน

เฟนด์โค้งคำนับเล็กน้อยและพูดอย่างใจเย็น "พ่อของผมสอนให้ผมสุขุมต่อทุกสถานการณ์"

โอลิเวอร์ซึ่งยืนอยู่ข้าง ๆ เขารู้สึกว่าคำพูดของเขาเป็นการไม่ให้เกียรติผู้อาวุโส เขาจ้องไปที่เฟนด์และตะโกนออกมาว่า “นายกล้าดียังไงมาพูดจาไม่ให้เกียรติผู้อาวุโสแบบนี้?!”

“นี่นายพูดว่าฉันไม่พอใจในตัวนายงั้นเหรอ? ช่างน่าขันเสียจริง! ทำไมฉันต้องไม่พอใจในตัวนายด้วยล่ะ? ฉันก็แค่กังวลว่าผู้อาวุโสลำดับที่สิบเอ็ดจะถูกนายต้มจนเปื่อย ถ้านายไม่มีเหตุผลดีพอที่จะอธิบายได้ว่าทำไมศิษย์ภายนอกอย่างนายถึงได้รับเลือกให้เป็นศิษย์คนสุดท้ายของเขา?”

ในขณะนี้ แม้แต่คาลเวิร์ตและเกรสแฮมก็ยังมองไปด้านข้างที่พวกเขาด้วย พวกเขายังคงนิ่งเงียบมาตลอด แต่เห็นได้ชัดว่าคนทั้งคู่ไม่ได้มีทัศนคติที่ดีต่อเฟนด์เช่นกัน พวกเขาจะมองเฟนด์ในแง่ดีได้ยังไงในเมื่อชายน้องใหม่ไร้ชื่อคนนี้ฉกฉวยโอกาสในการเป็นศิษย์คนสุดท้ายที่อยู่ตรงหน้าพวกเขาไปอย่างหน้าด้าน ๆ?

เฟนด์มองทั้งสามคนอย่างเย็นชาในขณะที่สาปแช่งผู้อาวุโสก็อดฟรีย์ในใจ นี่เรียกได้ว่าหายนะเลยด้วยซ้ำ เขาไม่เคยคิดว่าผู้อาวุโสก็อดฟรีย์จะเลือกเขาเป็นศิษย์คนสุดท้าย เขาอดไม่ได้ที่จะมองไปที่ผู้อาวุโสที่ยืนอยู่บนเวทีทรงกลม และพบว่าผู้อาวุโสก็อดฟรีย์กำลังจ้องมองมาที่เขาด้วยแววตาให้กำลังใจ