มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 2145

เมื่อเห็นการให้กำลังใจในแววตาของผู้อาวุโสก็อดฟรีย์ ทำให้เฟนด์ไม่สบายใจเข้าไปใหญ่ 'คุณจะมาให้กำลังใจผมทำไม? ผมไม่เคยอยากเป็นศิษย์คนสุดท้ายของคุณหรืออยากได้อะไรจากคุณเลย!' ยิ่งเขาคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้มากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งรู้สึกหม่นหมองมากขึ้นเท่านั้น

หากเขาถอยกลับ เขาจะถูกคนอื่นดูถูกมากยิ่งขึ้นอย่างไม่ต้องสงสัย ดังนั้น เขาจึงทำได้เพียงยืนตัวตรงขึ้นเล็กน้อย มองตรงกับไปยังโอลิเวอร์และพูดว่า “ก็ถ้าคุณไม่ได้รู้สึกไม่พอใจผมคุณคงไม่พูดอะไรแบบนั้นออกมาหรอก! หยุดพยายามใส่ร้ายผมได้แล้ว อีกอย่าง ผู้อาวุโสก็อดฟรีย์เป็นคนเลือกศิษย์คนสุดท้าย ไม่ใช่คุณ! เพราะงั้นคุณควรจะหุบปากเอาไว้เสียจะดีกว่า!”

ทุกคนอ้าปากค้างเมื่อได้ยินสิ่งนี้ แต่ดวงตาของพวกเขาก็เริ่มเป็นประกายอย่างรวดเร็วด้วยความคาดหวังว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป พวกเขาจะไม่คิดเลยว่าต่อให้ต้องเกิดใหม่อีกสิบชาติจะมีใครกล้าพูดกับโอลิเวอร์ในลักษณะนี้อีกหรือเปล่า?

นี่เป็นครั้งแรกที่โอลิเวอร์ถูกศิษย์ภายนอกสบประมาท มุมปากของเขากระตุกและดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความโกรธ เวสลีย์ซึ่งยังคงยืนอยู่แถวหน้าของศิษย์ภายนอกโกรธมากจนเกือบจะพุ่งตัวเข้าไปทุบตีเฟนด์อย่างไร้สติเพราะอีกฝ่ายทำให้พี่ใหญ่ของเขาต้องอับอาย

“ศิษย์ภายนอกอย่างนายกล้าดียังไงถึงมาพูดจาว่าร้ายศิษย์ภายในอย่างโจ๋งครึ่มเช่นนี้? นายไม่รู้วิธีเคารพผู้ที่อาวุโสกว่าอย่างนั้นหรือ?” ผู้อาวุโสลำดับที่หนึ่งตะโกน

หากเป็นคนอื่นก็คงยอมคุกเข่าขอการให้อภัยแล้วในตอนนี้ แต่เฟนด์ไม่ใช่คนพวกนั้น เขายังคงเฉยเมยและไม่ใส่ใจที่จะหันไปเผชิญหน้ากับผู้อาวุโสลำดับที่หนึ่งในขณะที่ตอบออกไปว่า “แน่นอน ผมรู้เรื่องนั้นดี แต่ผมก็แค่พูดออกมาตามความเป็นจริงผมผิดหรือที่คิดว่าวันนี้ผู้อาวุโสก็อดฟรีย์เป็นผู้มีสิทธิ์เลือก”

คำพูดของเขาตรงกับสิ่งที่ผู้ชมหลายคนกำลังคิด และความดูถูกเหยียดหยามในสายตาของพวกเขาทวีความรุนแรงขึ้น

บางคนเริ่มตะโกนใส่เฟนด์

“นายได้ยินไหม ไอ้ปัญญานิ่ม? นายคิดว่าตัวเองเหมาะสมที่จะได้เป็นศิษย์ร่วมสำนักกับเราอย่างนั้นหรือ? นายไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะสูดอากาศเดียวกันกับศิษย์พี่โอลิเวอร์ด้วยซ้ำ!”