มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 2146

“วันนี้กินยาลืมเขย่าขวดเหรอ? นายกำลังขุดลงฝังตัวเองอยู่นะ! กล้าพูดจาไร้สาระแบบนั้นออกมาได้ยังไง? ถึงจะโง่ก็ช่วยโง่อย่างมีขีดจำกัดหน่อยเถอะ!”

ศิษย์คนอื่น ๆ เก็บคำสบประมาทที่เลวร้ายที่สุดไว้กับตัวเองในขณะที่ผู้อาวุโสอยู่ที่นั่น แต่สิ่งนั้นก็ไม่ได้รับประกันว่าพวกเขาจะเก็บมันไว้ได้ตลอดเวลา หากเฟนด์ยังคงเป็นแบบนั้นต่อไป เฟนด์คุณหุนหันพลันแล่นเกินไป! เขามีสิทธิ์อะไรมาดูถูกศิษย์ภายในแบบนี้? ยิ่งกับโอลิเวอร์ผู้ซึ่งอยู่ในอันดับที่แปดในบรรดาศิษย์ภายในยิ่งแล้วกันใหญ่?!

แม้แต่ในหมู่ศิษย์ภายในเองก็ไม่มีใครกล้าเหยียดหยามโอลิเวอร์ เพราะเก้าในสิบส่วนของศิษย์ภายในที่อยู่ที่นี่เคยพ่ายแพ้ต่อโอลิเวอร์มาก่อน! แล้วทำไมเด็กน้อยเฟนด์จอมอวดดีคนนั้นถึงกล้า! พวกเขากัดฟัน จินตนาการถึงตอนที่พวกเขาจะได้ถลกหนังของเด็กหนุ่ม

โอลิเวอร์หัวเราะอย่างเย็นชา สายตาที่เขามองไปยังเฟนด์ในตอนนี้ดูราวกับว่าอีกฝ่ายเป็นเพียงตัวตลกที่ไม่มีค่าเลยแม้แต่น้อย “ฉันต้องยอมรับเลยว่านายเป็นคนหยิ่งยโสที่สุดเท่าที่ฉันเคยเจอมา”

เฟนด์แสร้งทำเป็นไม่ได้ยินคำพูดที่น่ารังเกียจของเขา และถามสวนกลับไปว่า “คุณบอกว่าผมไม่มีคุณสมบัติพอที่จะเป็นศิษย์คนสุดท้ายของผู้อาวุโสก็อดฟรีย์ ถ้างั้นผมขอถามหน่อยได้ไหมว่าคน ๆ นั้นต้องมีคุณสมบัติอะไรบ้าง?”

โอลิเวอร์หรี่ตาและพูดอย่างเย็นชาว่า “เป็นเลิศในทุกด้าน!”

“นี่เขาไร้หัวคิดไปหน่อยหรือเปล่าถึงได้คิดว่าตัวเองแข็งแกร่งกว่าศิษย์พี่โอลิเวอร์!”

“เขากระทบกระเทือนทางสมองตั้งแต่เด็กก็เป็นได้! เราอย่าไปคิดแทนเขาเลย อีกไม่นานเราก็คงได้รู้กันว่าความสามารถของเขาดุเดือดเหมือนกับสิ่งที่เขาพูดหรือเปล่า!”

เหล่าศิษย์ภายในไม่ใส่ใจที่จะกระซิบกระซาบ สีหน้าของทั้งโนเอลและบรู๊คเปลี่ยนไปเมื่อพวกเขาได้ยินเรื่องทั้งหมดนี้ พวกเขารู้ว่าเฟนด์ไม่ใช่คนประเภทที่จะพูดจาโอ้อวดตัวเองไปเรื่อย ดังนั้นถ้าเขาบอกว่าเขาทำได้ ก็แปลว่าเขาจะทำได้ ทั้งสองคนชำเลืองมองกันและกันและบอกได้เลยว่าแต่ละคนรู้สึกมั่นใจเพียงห้าในสิบส่วนและอีกห้าส่วนเป็นความสงสัยใคร่รู้