มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 2147

มุมปากของบรู๊คสั่นสะท้าน “คุณคิดว่าศิษย์พี่เฟนด์กำลังคิดจะทำอะไร? เขาคิดว่าตัวเองแข็งแกร่งกว่าโอลิเวอร์จริง ๆ เหรอ?”

โนเอลส่ายหน้า ไม่รู้ว่าจะตอบคนที่ถามอย่างไร เขาจ้องมองไปยังแผ่นหลังของเฟนด์และหายใจเข้าลึก ๆ “ใครจะไปรู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ เขามั่นใจในทุกอย่างเสมอ แต่คราวนี้ฉันกลับรู้สึกเหมือนเขากำลังอวดตัวเอง โอลิเวอร์อยู่อันดับที่แปดในบรรดาศิษย์ภายในซึ่งอยู่ในระหว่างการแข่งขันเพื่อคัดเลือกให้ได้เป็นศิษย์ที่ถูกเลือกเรารับมือกับคนอย่างเขาไม่ได้หรอก ฉันเองก็ไม่ได้สงสัยในพรสวรรค์ของเฟนด์ แต่เขาเพิ่งจะได้ฝึกเมื่อไม่นานมานี้เองและเขาก็เป็นแค่…”

ทันใดนั้นเขาก็หยุดชั่วคราว จากนั้นความคิดหนึ่งก็แวบเข้ามาในหัวของเขา “เขาทะลวงระดับพลังยุทธไปได้แล้ว!” เขาตะโกนเสียงแหบ เขากำลังจะจบประโยคก่อนหน้านี้ด้วยคำว่า 'ขั้นแรกของระดับแรกกำเนิด' แต่ก็พบว่าเฟนด์ได้ทะลวงไปสู่ขั้นกลางของระดับแรกกำเนิดแล้วหลังจากอ่านระดับการบ่มเพาะของเขา

บรู๊คมองไปที่เฟนด์อย่างรวดเร็วแล้วพูดว่า “พี่เฟนด์ทะลวงระดับพลังยุทธไปได้แล้วจริง ๆ! แต่เป็นไปได้ยังไง? เมื่อสิบวันก่อนเขายังอยู่ในขั้นแรกของระดับแรกกำเนิดอยู่เลย!”

โนเอลส่ายหน้าด้วยความประหลาดใจ “อย่ามาถามฉันเลย ฉันไม่รู้อะไรทั้งนั้น แต่ถึงกระนั้น เขาก็เพิ่งจะทะลวงผ่านมาถึงขั้นกลาง ดังนั้นการอยู่ในขั้นกลางของระดับแรกกำเนิดก็ไม่ได้ช่วยอะไรเขามากนัก เขายังอยู่ห่างชั้นกับโอลิเวอร์เกินไป”

เฟนด์ไม่ได้รับผลกระทบจากสิ่งที่เหล่าศิษย์ตะโกนใส่ เขาได้แต่ยิ้มให้โอลิเวอร์และหลังจากนั้นไม่นานก็พูดออกไปว่า “นั่นแหละสิ่งที่ผมอยากจะพูดจากใจจริง อันที่จริงแล้วผมเป็นเลิศกว่าคุณทุกด้านทีเดียว”

เกรสแฮมและคาลเวิร์ตต่างก็มองเฟนด์เหมือนเขาเป็นตัวตลกเช่นกัน มีเพียงพวกที่ไม่รู้ขีดจำกัดของตัวเองเท่านั้นที่จะอวดดีได้ขนาดนี้

เฟนด์ไม่สะทกสะท้านกับเสียงหัวเราะเย้ยหยันที่ส่งมายังเขา เขาหัวเราะอย่างเย็นชาและพูดว่า “แหม แล้วทำไมเราไม่จัดการเรื่องนี้บนเวทีประลองให้รู้แล้วรู้รอดไปเลยล่ะ?”