มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 2148

คำพูดของเขายิ่งทำให้เสียงหัวเราะดังขึ้นไปอีก

“นายลืมพกสมองมาด้วยหรือเปล่า? ระวังหน่อยสิ นายคงไม่อยากให้ศิษย์พี่โอลิเวอร์ทำให้พิการในการประลองหรอกใช่ไหม! ฮ่า ฮ่า!”

“สวัสดี ตื่นได้แล้วนะเฟนด์! ได้เวลาตื่นแล้ว นายไม่รู้เหรอ? ว่าคนที่ยืนถัดจากนายไปคือศิษย์พี่โอลิเวอร์ ซึ่งอยู่อันดับที่แปดในบรรดาศิษย์ภายในทั้งหมดเชียวนะ แม้แต่พวกเราก็ยังไม่คู่ควรกับเขา แล้วอะไรทำให้นายคิดว่านายจะเอาชนะเขาได้? ฉันสงสัยจริง ๆ ว่านายไปเอาความกล้าพวกนี้มาจากไหน?!”

ผู้อาวุโสที่ยืนอยู่บนเวทีกลมเงียบ ขณะที่พวกเขาเฝ้าดูทุกสิ่งที่เกิดขึ้น ณ เบื้องล่าง สายตาที่ผู้อาวุโสลำดับที่สองมองที่เฟนด์ได้เปลี่ยนไป ตอนนี้เขามั่นใจมากขึ้นกว่าเดิมว่าผู้อาวุโสก็อดฟรีย์คิดผิดที่เลือกเฟนด์

“การคัดเลือกศิษย์คนสุดท้ายของคุณน่าสนใจมาก ผู้อาวุโสลำดับที่สิบเอ็ด ดูเหมือนว่าเขาจะยืนกรานว่าตัวเองแข็งแกร่งกว่าโอลิเวอร์ ผมล่ะสงสัยเหลือเกินว่าเขาไปเอาความกล้าจากไหนมาท้าทายกับศิษย์ที่อยู่อันดับแปดในบรรดาศิษย์รุ่นราวคราวเดียวกัน” ผู้อาวุโสลำดับที่สองกล่าวด้วยรอยยิ้ม

ผู้อาวุโสก็อดฟรีย์ไม่แยแสอีกฝ่ายและยังคงสังเกตเฟนด์ต่อไป สิ่งที่เฟนด์พูดนั้นฟังดูอุกอาจสำหรับคนอื่น ๆ และหลายคนเองก็รู้สึกว่าเขาควรได้รับการรักษาอาการทางจิต ไม่เช่นนั้นเขาจะพร่ำพูดเรื่องไร้สาระเช่นนี้ออกมาได้อย่างไร ศิษย์ภายนอกกับศิษย์ภายในสิบอันดับแรกงั้นหรือ? ฮา! ใคร ๆ ต่างก็คิดว่าเฟนด์กำลังก็อวดตัวเอง ใครต่อใครมากมาย เว้นก็แต่ผู้อาวุโสก็อดฟรีย์

คนที่เขาส่งไปสอดแนมผู้อาวุโสก็อดฟรีย์ไม่เคยเอ่ยถึงศิษย์คนใดที่ใกล้ชิดกับเขาเลย แต่เขาแน่ใจว่าผู้อาวุโสก็อดฟรีย์ไม่ได้สุ่มเลือกชื่อมาแบบไร้เหตุผล เฟนด์ต้องเป็นคนพิเศษสำหรับเขา ถึงได้เลือกเขาเป็นศิษย์คนสุดท้าย

ผู้อาวุโสลำดับที่สองไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเฟนด์เลย ทำไมเขาถึงเลือกศิษย์ภายนอกหนึ่งในสามพันคนของสำนัก? นอกจากนี้ โล่มนุษย์ชั้นเลวพวกนี้ก็ไม่คุ้มค่าให้เสียเวลาด้วย

ผู้อาวุโสก็อดฟรีย์หัวเราะเบา ๆ และพูดอย่างเฉยเมยว่า “บอกตามตรงเราก็แค่บังเอิญรู้จักกันและเป็นโอกาสอันดีที่ผมได้พบกับเขา แต่ผมไม่เคยตัดสินคนผิดพลาด”