มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 2156

บรู๊คเอามือปิดปาก กลัวจนน้ำตาเกือบร่วง “ศิษย์พี่เฟนด์ ระวัง!” เขาตะโกน

ทันใดนั้น ทุกคนเห็นรอยเท้าของเฟนด์หดตัวราวกับว่าพื้นที่ด้านหน้าของเขาบิดเบี้ยวเล็กน้อย และดาบแห่งแสงทั้งหมดก็พุ่งชนเข้ากับพื้นเวที

สิ่งที่เกิดขึ้นทำเอาหลายคนตะลึง พวกเขามองไปที่โอลิเวอร์และเฟนด์ด้วยสายตาว่างเปล่า ได้แต่คิดว่า 'เกิดอะไรขึ้น' ในช่วงขณะที่เฟนด์กำลังจะสูญเสียแขนของตัวเองไป วินาทีต่อมาเขากลับอยู่ห่างจากคมมีดไปหลายหลา

“เขาเพิ่งใช้กฎแห่งสุญญะไป!” ผู้อาวุโสลำดับที่สองคำรามด้วยเสียงทุ้มลึกที่น่าขนลุก

มีศิษย์ไม่มากนักที่รู้เรื่องนี้ แต่ผู้อาวุโสอย่างเขาแค่เห็นก็สามารถจำได้อย่างง่ายดาย ทันใดนั้น ผู้อาวุโสทุกคนจึงมีสีหน้าประหลาดใจ

ตอนนี้เฟนด์ถอยหลังหนึ่งก้าว แต่เพราะกฎแห่งสุญญะ การถอยเพียงก้าวเดียวนี้จึงมีระยะมากกว่าสิบหลา ดาบแห่งแสงเหล่านั้นคิดว่าพวกมันพบเป้าหมายแล้ว จึงพุ่งตัวลงไปตรง ๆ โดยที่ไม่คาดคิดเลยว่าเฟนด์จะสามารถหลบหลีกพวกมันได้ และพลังโจมตีทั้งหมดของดาบเหล่านั้นก็พุ่งลงไปที่พื้น

ในขณะนี้แม้แต่โอลิเวอร์ก็ตะลึงเล็กน้อย เขาจ้องมองไปยังเฟนด์ที่อยู่ด้านหลังแสงที่ส่องประกาย และโพล่งออกมา “นายทำได้ยังไง?”

เห็นได้ชัดว่าเฟนด์ไม่เต็มใจที่จะตอบคำถามนี้ ความรู้สึกที่คุ้นเคยพุ่งเข้าใส่เวสลีย์ สิ่งเดียวกันนี้เกิดขึ้นในตอนที่เขาทำการโจมตีที่แข็งแกร่งที่สุดไปยังเฟนด์ เขามั่นใจถึงสิบส่วนว่าการโจมตีของเขากำลังจะมุ่งไปถึงเฟนด์แล้ว แต่ก็ดูเหมือนว่าจะเกิดมวลอากาศประหลาดขึ้น ซึ่งทำให้เฟนด์สามารถถอยห่างจากการโจมตีได้

พวกศิษย์เริ่มกระซิบกระซาบกันอีกครั้ง

“ทำไมฉันถึงรู้สึกว่าศิษย์พี่โอลิเวอร์เกลียดเฟนด์นักนะ? จริงอยู่ที่เฟนด์อาจพูดจาไม่เข้าหูนัก แต่ก็ไม่จำเป็นต้องเกลียดเขาถึงขนาดนี้ก็ได้ไม่ใช่เหรอ? นายไม่คิดว่าทั้งหมดนี้แปลกไปหน่อยหรือไง?”

คนที่ยืนข้างเขาหัวเราะเบา ๆ และพูดว่า “ถ้าฉันเป็นเขาฉันก็คงเกลียดเฟนด์เหมือนกัน ลองคิดดูสิ เฟนด์เป็นเพียงศิษย์ภายนอก แล้วศิษย์ภายนอกในสายตาของเราคืออะไร? คนที่ไร้ค่ายิ่งกว่าขยะไงล่ะ อันที่จริง เราถือว่าพวกเขาเป็นศิษย์นอกสำนักมาโดยตลอด แทนที่จะเป็นศิษย์ภายนอก”