มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 2157

“ฉันกล้าพนันเลยว่าโอลิเวอร์รับคำท้าเพราะคิดว่าเขาจะสามารถเล่นงานเฟนด์ได้ภายในไม่กี่กระบวนท่า แต่ดูสิว่าเฟนด์สามารถหลบการโจมตีทั้งสองครั้งของเขาได้ ดังนั้นจึงไม่น่าแปลกใจที่เขาจะเกลียดเด็กนั้นมาก”

คำอธิบายของชายผู้นี้ฟังดูสมเหตุสมผล และทุกคนรอบตัวเขาก็พยักหน้า เขาพูดถูกจริง ๆ ความเกลียดชังของโอลิเวอร์ที่มีต่อเฟนด์นั้นนับว่ารุนแรงอย่างแน่นอน เป็นเรื่องจริงที่เขาคิดว่าจะสามารถยุติการต่อสู้ได้ด้วยการเคลื่อนไหวเพียงครั้งเดียว เขาไม่คาดหวังว่าเฟนด์จะมาได้ไกลถึงขนาดนี้

โอลิเวอร์เยาะเย้ยและพูดว่า “ทำได้แค่นี้เองเหรอ? อยากจะหนีขึ้นก็หนีต่อไปเถอะ แต่มันไม่มีประโยชน์อะไรเลย! ตอนนี้ฉันยังออมแรงอยู่ เพราะงั้นอย่าคิดว่าความเร็วของฉันจะจำกัดอยู่แค่นี้!”

ทันใดนั้น เขาก็พุ่งออกไปราวกับกระสุนปืนใหญ่ตรงไปยังเฟนด์ลูกบอลแห่งแสงส่องแสงเรืองรองในมือของเขา และด้วยการหวดไม่กี่ครั้ง ดาบแห่งแสงห้าเล่มก็บินออกมาอีก พวกมันพุ่งเข้าหาเฟนด์ด้วยรังสีสังหาร

เฟนด์ขมวดคิ้วแล้วเลิกคิ้วขึ้น เขารู้ว่าโอลิเวอร์ยังไม่ได้ปลดปล่อยพลังออกมาเต็มที่ในสองกระบวนท่าแรก เพราะว่าในสายตาของเขา เฟนด์ก็ไม่ได้ดีไปกว่าขยะข้างถนน ดังสุภาษิตที่ว่า อย่าขี่ช้างจับตั๊กแตน

“ความเร็วในการโจมตีของโอลิเวอร์เพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า!” ใครบางคนตะโกนขึ้น

ดวงตาของทุกคนเบิกกว้าง พยายามมองตามการเคลื่อนไหวของดาบแสง ความเร็วนั้นเร็วกว่าเดิมสองเท่า คราวนี้ไม่มีทางที่เฟนด์จะหลบได้แน่!

ดาบแห่งแสงเหล่านี้พุ่งเข้าหาเฟนด์ราวกับอุกกาบาต เขาหายใจเข้าลึก ๆ และเท้าของเขาก็ขยับไปข้างหลังด้วยกฎแห่งสุญญะ ซึ่งดึงเขาออกห่างจากดาบแสงไป

อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้ใช้กฎแห่งสุญญะได้อย่างสมบูรณ์แบบทุกครั้ง เมื่อเขาก้าวพลาดไปครึ่งก้าว ดาบแสงก็โจมตีเข้าที่แก้มของเขาทันที โชคดีที่เขาสามารถหลีกเลี่ยงความเสียหายส่วนใหญ่ได้ด้วยการตอบสนองที่รวดเร็ว

ถึงกระนั้นจอนของเขาก็ไม่ได้ปลอดภัยนัก ผมที่ร่วงหล่นของเขาปลิวไปในอากาศด้วยลมแรงที่พัดมาจากดาบแห่งแสง เมื่อมันปะทะกับดาบอีกเล่ม เส้นผมที่ร่วงหล่นลงไปแล้วก็ถูกเฉือนด้วยดาบแห่งแสงอีกเล่ม และไหม้เป็นเถ้าถ่านทันทีด้วยพลังงานร้อนระอุที่ผสมกับดาบแห่งแสง