มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 2192

พวกเขาอยู่ใกล้งูเหลือมเก้าเล็บมาก ประมาณหนึ่งร้อยหลาหรือน้อยเสียยิ่งกว่านั้น แต่พวกเขาก็ยังไม่รู้สึกถึงออร่าอันทรงพลังที่เล็ดลอดออกมาจากงูเหลือมเก้าเล็บตัวนั้น นั่นทำให้พวกเขายิ่งประหม่ามากกว่าเก่า ประกอบกับความจริงที่ว่างูเหลือมเก้าเล็บนั้นแน่นิ่งไม่ขยับเขยื้อน จนดูเหมือนไม่หายใจด้วยซ้ำ ดังนั้นทุกคนจึงเห็นด้วยกับการคาดเดาของเฟนด์

เฮลธ์คิดว่าความรู้ของเฟนด์นั้นนับว่าไม่ธรรมดา แม้ว่าการบ่มเพาะของเขาจะไม่สูง แต่ทันทีที่เขาเปิดปากเฟนด์ก็รู้ดีว่าเขากำลังจะพูดอะไร “คุณฉลาดมาก ศิษย์น้องเฟนด์นั่นแหละที่ผมกำลังหมายถึง งูเหลือมเก้าเล็บตัวนี้ไม่ขยับเขยื้อนเลยสักนิด พวกคุณไม่คิดว่านี่มันแปลกมากเหรอ? ราวกับว่า...มันไม่มีชีวิตแต่…ตายไปแล้ว "

เฟนด์พยักหน้าและมองไปที่งูเหลือมเก้าเล็บที่อยู่ข้างหน้าเขา งูเหลือมเก้าเล็บไม่ขยับจากตำแหน่งเดิมเลย เขาสัมผัสไม่ได้ถึงกลิ่นไอใด ๆ ของมัน แม้แต่จังหวะหายใจของมันด้วยซ้ำ เฟนด์ขมวดคิ้วและพูดด้วยความมั่นใจ “ผมคิดว่างูเหลือมเก้าเล็บตัวนี้ตายไปแล้ว”

ไบรอันพยักหน้าเช่นกันและพูดว่า “ศิษย์น้องเฟนด์พูดถูก ผมก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน แต่งูเหลือมเก้าเล็บตัวนี้มาตายที่นี่ได้ยังไง?”

แฟรงก์รู้สึกอึดอัดทันทีเมื่อได้ยินทั้งเฮลธ์และไบรอนชมเชยเฟนด์อย่างเปิดเผย และสายตาที่พวกเขามองอีกฝ่ายก็เป็นสายตาที่เต็มไปด้วยความชื่นชมอย่างไม่ปิดบัง ยิ่งไปกว่านั้นเขาไม่ได้มีข้อสรุปแบบเดียวกับเฟนด์ จึงถูกแย่งความสนใจไป

เขาเย้ยหยันและพูดว่า “พวกคุณไม่ด่วนสรุปเร็วไปหน่อยหรือ? ผมไม่คิดว่างูเหลือมเก้าเล็บตัวนี้จะตายแล้วหรอก สัตว์อสูรตัวใหญ่เช่นนี้จะมาตายที่นี่ได้ยังไง? แล้วถ้ามันตายจริง ๆ ทำไมสัตว์อสูรตัวอื่นถึงไม่มากินมันล่ะ? ร่างกายของมันจะยังสมบูรณ์แบบนี้ได้ยังไง”

คนอื่น ๆ ขมวดคิ้วพร้อมกันทันทีที่เฮลธ์พูดเช่นนั้น ไบรอนเข้าใกล้กรงเล็บที่ใหญ่ที่สุดและจ้องเขม็งอยู่ตรงนั้นเป็นเวลานาน จากนั้นเขาก็ถอนหายใจและพูดว่า “ฉันสงสัยว่าเจ้ายักษ์นี่ตายได้ยังไง แล้วทำไมสัตว์อสูรตัวอื่นถึงไม่กินศพของมัน? สัตว์อสูรที่ทรงพลังถือเป็นอาหารเสริมชั้นเลิศสำหรับสัตว์อสูรตัวอื่นไม่ใช่หรือ?”

เฮลธ์พยักหน้า "คุณพูดถูก กลิ่นที่เน่าเปื่อยแสดงให้เห็นว่างูเหลือมเก้าเล็บตัวนี้ตายมาระยะหนึ่งแล้ว และก็แปลกมากที่มันยังอยู่ในสภาพสมบูรณ์แบบนี้”