มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 2191

เฮลธ์จ้องไปที่สัตว์อสูรตัวใหญ่ “ใช่ เราควรไปดูกัน แต่ดูจากขนาดของมันแล้ว มันต้องไม่ใช่สัตว์อสูรธรรมดาอย่างแน่นอน จะอันตรายได้หากเราเข้าไปใกล้มัน ดังนั้นขอให้ทุกคนระมัดระวังเป็นพิเศษ”

ทุกคนพยักหน้า เพื่อความปลอดภัยของพวกเขา พวกเขาจึงคิดแผนขึ้นมา ซึ่งก็ไม่ใช่แผนจริง ๆ แต่เป็นข้อตกลง ผู้ที่มีระดับการบ่มเพาะที่แข็งแกร่งที่สุดที่จะเป็นผู้นำและผู้อ่อนแอที่สุดที่จะรั้งท้าย พวกเขาจะค่อย ๆ เข้าใกล้สัตว์อสูรเพื่อที่พวกเขาจะได้หลบหนีได้เมื่อได้กลิ่นของความไม่ปลอดภัย พวกเขาจะวิ่งให้เร็วที่สุดในขณะที่ต้องแน่ใจว่าพวกเขาไม่หนีกันไปคนละทิศคนละทาง

จากคนทั้งห้า มีสี่คนอยู่ในขั้นสูงสุดของระดับแรกกำเนิด เฮลธ์ถือเป็นผู้ที่แข็งแกร่งที่สุด และยังไม่รวมว่าเขามาจากสำนักสหัสบรรณ ดังนั้นเขาจึงเป็นผู้นำ จากนั้นจะเป็นไบรอนและเอดริกในแถวที่สอง จากนั้นแฟรงก์และเฟนด์ในแถวที่สาม อันที่จริง การจัดรูปแบบนี้ไม่สำคัญว่าใครจะอยู่ข้างหน้า ตราบใดที่พวกเขาอยู่ใกล้กัน หากมีอะไรเกิดขึ้น พวกเขาทั้งหมดจะต้องประสบชะตากรรมเดียวกัน

เฮลธ์ขมวดคิ้วและถือดาบทั้งสองในมือ ค่อย ๆ ขยับเข้าไปใกล้สัตว์อสูรยักษ์ในท่าทางที่จะทำให้เขาสามารถโจมตีได้อย่างทันท่วงที ดวงตาของเขาไม่เคยละจากสัตว์อสูรเลยสักครั้ง ยิ่งพวกเขาเข้าใกล้สัตว์อสูรมากเท่าไหร่ พวกเขาก็ยิ่งเห็นรูปร่างของมันชัดเจนขึ้นเท่านั้น มันดูเหมือนงู แต่ไม่ใช่งู มีเกล็ดบนตัวและมีตาเพียงข้างเดียวบนหัวซึ่งตอนนี้ปิดสนิท สิ่งที่ทำให้พวกเขาประหลาดใจยิ่งกว่านั้นคือสัตว์อสูรตัวนี้มีกรงเล็บเก้าอันซึ่งวางราบกับพื้น นั่นทำให้สัตว์อสูรตัวนี้ดูเหมือนกับว่ากำลังหลับอยู่

“ฉันจำได้แล้ว! ฉันเคยอ่านเจอเกี่ยวกับสัตว์อสูรตัวนี้ในตำราโบราณเล่มหนึ่งมาก่อน” จู่ ๆ เอ็ดดริกก็พูดขึ้น

ทุกคนหันมามองเขาพร้อมกัน

เขาไม่ได้รั้งให้คนอื่น ๆ ต้องคอยนาน ก่อนพูดต่อไปว่า “สัตว์อสูรตัวนี้คืองูเหลือมเก้าเล็บ! ดูจากขนาดของมันแล้ว มันน่าจะโตเต็มวัยแล้ว หมายความว่ามันน่าจะอยู่ในขั้นสูงสุดของระดับผลึกวสันต์!”

“ศิษย์พี่เฮลธ์ คุณหมายถึงข้อเท็จจริงที่ว่าเราไม่สามารถสัมผัสได้ถึงรังสีที่เข้มข้นจากงูเหลือมเก้าเล็บได้แม้ว่าเราจะอยู่ห่างจากมันเพียงสี่สิบหลา และความจริงที่ว่ามันไม่ขยับเลยตั้งแต่วินาทีแรกเราจับตาดูมันใช่ไหม? เหมือนกับว่ามันตายไปแล้ว…?” เฟนด์ถาม

เฮลธ์พยักหน้าอย่างหนักพร้อมกับความชื่นชมที่ฉายอยู่ในดวงตาของเขา “ก็อย่างที่ศิษย์น้องเฟนด์พูด สัตว์อสูรที่ทรงพลังล้วนแล้วแต่จะเปล่งรังสีอันทรงพลังออกมา แม้ในยามพักผ่อนหรือหลับใหลก็ยังสัมผัสถึงรังสีนั้นได้อย่างชัดเจน สิ่งที่ทำให้เราสัมผัสไม่ได้ถึงรังสีของมันคือตอนที่มันจงใจซ่อนรังสีเอาไว้เพื่อที่จะซ่อนตัว แต่ไม่ใช่ในกรณีนี้เพราะมันเลือกที่จะเผยตัวให้ทุกคนได้เห็น”

รัศมีที่ทรงพลังอาจเรียกได้ว่าเป็นพลังที่รุนแรง ผู้ฝึกฝนที่แข็งแกร่งจะมีพลังที่รุนแรงกระจายอยู่รอบตัวเขา และผู้ฝึกฝนที่ไม่แข็งแกร่งจะไร้ตัวตนเสมอหากเขายืนอยู่ใกล้กับผู้ฝึกฝนที่แข็งแกร่ง