มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 221

บริตนีย์เชียร์ให้พวกเขาดื่มเยอะ ๆ และมองไปที่แฟนหนุ่มของเธอ แมท “คุณก็ด้วย!” เธอพูด “คุณต้องดื่มเข้าไปอีก ได้ยินไหม”

ความรำคาญพุ่งเข้ามาในใจของแมท แต่รอยยิ้มยังฉายอยู่บนใบหน้าของเขา “แน่นอนที่รัก! ผมจะฟังทุกอย่างที่คุณพูด” เขาตอบ

หลังจากนั้นไม่นาน ทุกคนก็เข้ามาในลอบบี้ของโลตัสบาร์แอนด์เลานจ์ที่อยู่ชั้นหนึ่ง บรรยากาศคึกคัก เฟนด์และคนอื่น ๆ พบห้องส่วนตัวและนั่งอยู่ข้างใน

ห้องส่วนตัวนี้ถูกแยกออกจากด้านนอกโดยมีกระจกนิรภัยกั้น สามารถมองเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นภายนอกได้ แต่ถ้าไม่อยากเห็นก็แค่ดึงม่านที่ติดอยู่บนกระจกนิรภัยลง

“เรียนท่านสุภาพบุรุษและสุภาพสตรีที่เคารพ หากคุณต้องการใช้ห้องส่วนตัวนี้ค่าใช้จ่ายขั้นต่ำจะอยู่ที่ 50,000 เหรียญ ราคาในเมนูนี้ใช้สำหรับอ้างอิงเมื่อคุณสั่งของว่างและแอลกอฮอล์!” พนักงานเสิร์ฟสาวสวยเดินเข้ามาและยิ้มให้พวกเขาด้วยรอยยิ้มที่งดงามที่สุด “ไม่จำกัดเวลา ดังนั้นคุณสามารถสนุกที่นี่ได้จนกว่าพระอาทิตย์จะขึ้น!” พนักงานอธิบายต่อ

“เฟนด์คุณไม่คิดว่ามันแพงไปใช่ไหม? เพราะว่าเรามากันหลายคนห้องส่วนตัวขนาดเล็กไม่สามารถรองรับพวกเราทุกคนได้ นอกจากนี้เราต้องการช่วยประหยัดเงินที่หามาได้อย่างยากลำบากของคุณ ดังนั้นเราจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากเลือกห้องส่วนตัวขนาดกลาง”

คาร์ลพูดขณะที่เขานั่งลงและวางขาไขว้กัน รอยยิ้มไม่แยแสปรากฏบนใบหน้าของเขา

“ฉันคิดว่ามันคงจะดีกว่านี้ถ้าเราไปที่ห้องส่วนตัวหรูขนาดใหญ่ ที่นั่นมีระบบกันเสียงชั้นยอดและอยู่บนชั้นสองด้วย คุณสามารถมองเห็นทุกอย่างจากข้างบนราวกับพระราชาที่ปกครองอาณาจักร!”

“ส่วนที่ดีที่สุดคือแกรนด์เปียโนในห้องส่วนตัวขนาดใหญ่ ในตอนนั้นเซเลน่าเธอเป็นนักเปียโนที่ยอดเยี่ยมจบจากคณะศิลปกรรมศาสตร์สาขาการแสดง มันก็ผ่านนานมากแล้วนะที่เราได้เห็นเธอเต้นและเล่นเปียโน!”

ในอีกด้านหนึ่งราเชลก็บ่นพึมพำอย่างไม่พอใจเกี่ยวกับขนาดห้องของพวกเขา

“คุณพูดถูก พวกเราทุกคนจบจากคณะศิลปกรรมศาสตร์ แต่น่าเสียดายฉันคิดว่าห้องส่วนตัวขนาดใหญ่นั้นใหญ่เกินไปสำหรับเรา นอกจากนี้ฉันได้ยินมาว่าค่าใช้จ่ายขั้นต่ำของห้องขนาดใหญ่นั้นเป็นล้าน!”

โรซ่าแสดงความคิดเห็นของตัวเองและยิ้มอย่างขมขื่น “เงินเดือนปัจจุบันของฉันอยู่ที่ประมาณ 10,000 เหรียญ ถ้าฉันหยุดดื่มหยุดกินและทำงานอย่างหนักเป็นเวลา 10 ปี ฉันยังไปที่นั่นได้เพียงแค่ครั้งเดียวเอง”

“เฮ้อ...ดูเหมือนว่าที่นี่ฉันจะแย่ที่สุด!” เทรเวอร์ยิ้มอย่างขมขื่นและพูดต่อว่า “ฉันยังไม่ได้ไปสัมภาษณ์งานเลยดังนั้นตอนนี้ฉันจึงเป็นคนว่างงาน”

“เฮ้ คุณเพิ่งกลับมาจากต่างประเทศใช่ไหมเทรเวอร์? งั้นก็ไม่ยากเลยที่นายจะสมัครเป็นผู้ช่วยผู้จัดการใน บริษัทของครอบครัวเดรค ฉันได้ยินมาว่าตำแหน่งนี้เงินเดือนอาจสูงถึง 20,000-30,000 เหรียญต่อเดือน!”

บริตนีย์ตอบด้วยรอยยิ้ม “ยิ่งไม่ต้องพูดถึงแฟนของคุณที่เป็นหัวหน้างานของบริษัทนั้น เขาสามารถช่วยคุณได้อย่างแน่นอน งานนี้ต้องเป็นของคุณแน่!”

ในตอนท้ายของคำพูดของเธอบริตนีย์เหลือบมองเซเลน่าและพูดต่อด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ยว่า “อืม คุณคงจะไม่ตกต่ำถึงขั้นต้องเก็บขยะมาเลี้ยงชีพใช่ไหมเทรเวอร์?”

“ที่รัก ฉันไม่เคยคิดเลยว่าคุณจะเต้นและเล่นเปียโนได้ ไปที่ห้องส่วนตัวขนาดใหญ่กันเถอะ! ฉันอยากเห็นคุณเต้นและเล่นเปียโนแล้ว!” เฟนด์พูดกับเซเลน่าอย่างตื่นเต้นโดยไม่สนใจบริตนนีย์

เสียงทุกคนที่คุยโม้อย่างมั่นใจในตนเองเมื่อครู่เงียบลงในพริบตา ขากรรไกรของพวกเขาหุบลงและดวงตาของพวกเขาเบิกกว้าง