มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 2229

อย่างไรก็ตามเฟนด์ไม่ได้คิดแค่นั้นอีกเมื่อเขาเห็นการเปลี่ยนแปลงในดวงตาของนักรบแห่งสุญญะ ร่างเงาพวกนี้สติปัญญาเป็นของตัวเอง!

นี่…มันชักจะเกินไปแล้ว…

เฟนด์รู้สึกกระวนกระวายใจเพราะเขาไม่สามารถบอกได้ว่าตัวเองรู้สึกเช่นไร สิ่งเหล่านี้คืออะไร?

“ปล่อยผมไป! ผมขอโทษ! มันเป็นความผิดของผมเอง! ผมจะไม่ทำอีกแล้ว!” เสียงร้องอันน่าสะเทือนใจดังมาจากทางซ้ายของเขา และเฟนด์ก็หันกลับไปมอง เขาสังเกตเห็นว่าเกือบทุกคนหยุดนิ่งอยู่กับที่ แต่ใบหน้าของพวกเขาแสดงอารมณ์ออกมาอย่างชัดเจน เสียงร้องดังกล่าวมาจากศิษย์ของเผ่าปฐมหายนะ

ร่างกายของศิษย์คนนั้นแข็งเกร็ง ในขณะที่ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว ดูเหมือนเขาจะอ้อนวอนน้ำตาไหลอาบแก้ม จนเสื้อที่สวมอยู่เปียกชุ่มไปด้วยน้ำตา เห็นได้ชัดว่าเขาร้องไห้มาระยะหนึ่งแล้ว แต่เขาไม่ใช่คนเดียวที่มีปฏิกิริยาในลักษณะนี้ เนื่องจากศิษย์ส่วนใหญ่อยู่ในสถานะการณ์เดียวกัน ขณะที่เฟนด์มองไปรอบ ๆ

ไม่ใช่เรื่องยากเลยที่เฟนด์จะจินตนาการออกว่าคนเหล่านี้ตกอยู่ในภาพลวงตาแบบไหน เมื่อนึกย้อนไปถึงสิ่งที่เขาประสบมากับตัวเองก่อนหน้านี้ ภาพลวงตานั้นค่อย ๆ เปิดเผยความกลัวที่ฝังอยู่ในใจของเหล่าศิษย์อย่างช้า ๆ และหยิบยกมันออกมาให้กลายเป็นความจริง การประสบกับความเจ็บปวดเช่นนี้ไม่ใช่เรื่องที่คนธรรมดาจะทานทนได้

"อั่ก!" ใบหน้าของศิษย์คนนั้นแดงก่ำก่อนที่เขาจะกระอักเลือดออกมาและดูเหมือนว่าเขากำลังจะล้มลง หลังจากที่ศิษย์ของเผ่าปฐมหายนะอาเจียนออกมาเป็นเลือด ร่างของเขาก็มีสีเหมือนกุ้งสุกและมีสีแดงผิดปกติ ครู่ต่อมา เขาก็ไม่สามารถยืนหยัดอยู่ได้ ก่อนล้มลงกับพื้นเสียงดังสนั่น

ศิษย์ของเผ่าปฐมหายนะซึ่งเป็นคนแรกที่ถูกกำจัดได้ยอมรับชะตากรรมของตัวเองแล้วและกำลังสังเกตสภาพแวดล้อมรอบกายในขณะที่เขาดูแลบาดแผลของเขา เมื่อเขาเห็นร่างหนึ่งค่อย ๆ เคลื่อนขึ้นทางชันไป ลูกตาของเขาแทบจะถลนออกมาจากเบ้าในขณะที่เขาโพล่งออกมา "เขาผ่านการทดสอบแรกแล้วเหรอ? เขาหลุดพ้นออกจากภาพลวงตาได้ด้วยตัวเองงั้นหรือ?"

ไม่มีใครสามารถตอบคำถามของเขาได้เนื่องจากทุกคนต่างก็ติดอยู่ในภาพลวงตาของพวกเขา ยกเว้นเฟนด์และตัวเขาเอง

"หมอนี่ใครกัน? เขาสวมเครื่องแบบของศิษย์ตำหนักสองกษัตริย์ แต่... ทำไมฉันไม่เคยเห็นเขามาก่อนเลย? ไม่สิ! เมื่อกี้นี้ฉันเห็นเขามาแล้ว! นี่ใช่เฟนด์ คนที่มีปัญหากับศิษย์พี่ธีโอเมื่อกี้ใช่ไหม?!"