มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 2228

ศัตรูสามคนรายล้อมเฟนด์ สายตาของพวกเขาเร่าร้อนไปด้วยความเคียดแค้น แต่ก็ยินดีที่จะได้บดขยี้เฟนด์จนเป็นชิ้น ๆ เฟนด์ไม่ลงรอยกับคนทั้งสาม และเขารู้ว่าอีกฝ่ายสามารถเข้ามารุมทึ้งฉีกเลือดเนื้อของเขาได้

ขณะนี้เฟนด์ตกอยู่ในความโกลาหล เขารู้ว่าตัวเองกำลังตกอยู่ในอันตรายอย่างยิ่ง เพราะศัตรูกำลังจะทรมานเขาจนตาย เขาอยากจะหลุดพ้นจากสถานการณ์นี้ไปให้ได้ แต่ร่างกายของเขาให้ความรู้สึกราวกับถูกโบกทับด้วยปูนซีเมนต์ เขาขยับไปไหนไม่ได้ด้วยซ้ำ

ลมหนาวพัดผ่านจอนผมของเขา และหัวใจของเขาก็เต้นรัว เขาหันหลังกลับไปและเห็นว่าชายสวมหน้ากากกำลังถือมีดสั้นอยู่ในมือ ขณะที่เขาเข้าใกล้เฟนด์ ส่วนอีกสองคนที่เหลือก็เคลื่อนไหวเช่นกัน พวกเขาทั้งสามมีอาวุธแหลมคมอยู่ในมือด้วยกันทั้งนั้น และเขารู้ว่าพวกเขากำลังจะทำอะไร

แน่นอนว่าสิ่งที่เขากลัวที่สุดกำลังเกิดขึ้น

ทันใดนั้น ความคิดแวบเข้ามาในหัวของเฟนด์ ในขณะนั้นเองเฟนด์ดูเหมือนจะตระหนักได้ในทันที และสีหน้าของเขาก็แข็งทื่อไป

ไม่สิ… ทำไมสิ่งที่เขากลัวที่สุดถึงเกิดขึ้นกับเขาได้? เพียงไม่กี่วินาทีก่อนที่เขาคิดว่าชายสามคนจะเลาะกระดูกเขาจนเกลี้ยง และในตอนนั้นเอง พวกเขาก็ก้าวเข้ามาหาเขาด้วยความตั้งใจเช่นนั้น แต่ละคนมีอาวุธที่แหลมคมอยู่ในมือด้วย

ความบังเอิญเช่นนี้ดูคล้ายว่ามันจะไม่ใช่เรื่องบังเอิญ ยิ่งกว่านั้น ทำไมเขาถึงมาอยู่ที่นี่ได้? ดูเหมือนจู่ ๆ เขาก็จะถูกพามาอยู่ที่ทุ่งหญ้ากว้างใหญ่นี้ นี่เขาประมาทถึงกับหลงเข้ามาในค่ายกลแบบนี้เลยหรือ?

ไม่ นี่เป็นเพียงจินตนาการเท่านั้น ไม่ใช่ของจริง!

เฟนด์กัดลิ้นของเขาทันทีเมื่อเขารู้เรื่องนี้ และความเจ็บปวดก็ทำให้จิตใจของเขาปลอดโปร่ง! คำว่า 'ภาพลวงแห่งสุญญะ' แวบเข้ามาในหัวของเขา

มันอันตรายมาก

เฟนด์หายใจออกพรืดยาวด้วยความโล่งอก โชคดีที่เขาฟื้นคืนสติได้ในช่วงเวลาสำคัญและตระหนักได้ว่าสิ่งที่เขาเห็นเมื่อครู่ไม่ใช่ความจริง เขายังโชคดีที่ได้พบว่าทักษะภาพลวงตาประหลาดนี้อยู่ในความทรงจำของเขา ปรมาจารย์โบราณฝึกฝนภาพลวงแห่งสุญญะเมื่อหลายปีก่อนและมีความรู้เกี่ยวกับทักษะยุทธนี้อย่างลึกซึ้ง เฟนด์สามารถจัดการกับภาพลวงตาได้อย่างราบรื่นเพราะปรมาจารย์โบราณล่วงรู้ถึงวิธีจัดการกับมันได้อย่างลึกซึ้งนั่นเอง!

หวือ! ผลึกลูกแก้วเสียงที่ดังราวกับไฟฟ้ารั่ว หลังจากที่ลูกแก้วนั่นส่งเสียงดังกล่าวออกมา แสงสีส้มอมแดงก็ค่อย ๆ จางหายไปและกลับคืนสู่สภาพเดิม เฟนด์เงยหน้าขึ้นทันทีและพบว่านักรบแห่งสุญญะกำลังมองเขาด้วยสายตาที่ต่างออกไป จากความเพิกเฉยและการดูถูกก่อนหน้านี้ แปรเปลี่ยนเป็นจริงจังทีละน้อย นักรบแห่งสุญญะมีความคิดความอ่านเป็นของตัวเองงั้นหรือ?

จากจุดเริ่มต้นเฟนด์รู้สึกว่านักรบแห่งสุญญะเป็นเพียงภาพลวงตาที่สามารถทำการโจมตีได้ แต่ไม่มีสติปัญญาเป็นของตัวเอง แม้ว่านักรบจะมองพวกเขาราวกับว่าพวกเขาเป็นขยะ แต่เฟนด์รู้สึกว่าการจ้องมองของพวกเขาเป็นสิ่งที่ถูกสร้างขึ้น