มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 2246

ในการทดสอบครั้งที่สอง ผู้ที่ใช้การโจมตีระยะไกลจะได้เปรียบอย่างแน่นอน และทักษะธาตุทางวิญญาณก็มีระยะการโจมตีที่ไกลมากที่สุด

ถึงต้องเผชิญหน้ากับผีดิบจำนวนหนึ่งร้อยยี่สิบตัวก็ไม่ได้มีผลลัพธ์ที่ต่างกัน ผู้ที่ฝึกฝนทักษะทางธาตุวิญญาณเพียงแค่ใช้ความพยายามเล็กน้อยก็สามารถจัดการกับฝูงผีดิบเหล่านี้ได้แล้ว

ยิ่งเฟนด์ต่อสู้มากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งรู้สึกว่าการปีนขึ้นไปบนหุบเหวแห่งสุญญะยิ่งเป็นเรื่องง่ายสำหรับผู้ที่มีทักษะทางธาตุวิญญาณมากขึ้นเรื่อย ๆ

แต่สำหรับผู้ที่ฝึกฝนด้วยทักษะทางธาตุอื่น ๆ กลับเต็มไปด้วยความยากลำบาก การทดสอบในแต่ละครั้งเต็มไปด้วยภาระอันหนักอึ้ง เมื่อคิดถึงเรื่องนั้น เฟนด์ก็อดไม่ได้ที่จะหรี่ตาลง

ดาบในมือของเขาขยับอย่างต่อเนื่อง ผีดิบตาแดงเหล่านั้นพุ่งเข้าใส่เฟนด์อย่างไม่หยุดหย่อน พวกมันล้มลงต่อหน้าเฟนด์ทีละศพ แม้ว่าพวกมันจะพุ่งเข้าหาเขาพร้อมกันและได้เปรียบด้านจำนวนก็ตาม

ผีดิบไม่ได้ใช้ทักษะการโจมตีอะไรเป็นพิเศษ และใช้พลังงานที่แท้จริงของมันในการโจมตีระยะใกล้เท่านั้น แม้ว่าการโจมตีของพวกมันจะพุ่งเข้าหาเฟนด์ได้ แต่มันก็ไม่ได้สร้างทางเสียหายมากมายอะไร

เฟนด์เปิดใช้กฎแห่งสุญญะและทำการโจมตี ขณะเดียวกันก็หลบเลี่ยงการโจมตีของพวกมันไปด้วย จากนั้นเขาจึงร่ายทักษะทลายห้วงสุญญะเพื่อปลิดชีพผีดิบ!

การกำจัดผีดิบนั้นง่ายมาก! เมื่อเทียบกับความผ่อนคลายของเฟนด์แล้ว คนอื่น ๆ กำลังประสบปัญหาในการกำจัดผีดิบกันทั้งนั้น

"ฮ่าฮ่า มาเลย ฉันจะฆ่าพวกแกให้หมด!" เสียงหัวเราะของเฟนด์แสดงให้เห็นถึงความบ้าคลั่ง

“อะไรกัน ผู้ชายคนนั้นเป็นไงบ้าง? ทำไมสำหรับเขามันดูง่ายจัง?”

คนอื่น ๆ เต็มไปด้วยความชื่นชมในใจ พวกเขาจนปัญญาที่จะพยายามจัดการกับผีดิบแล้ว

ใบหน้าของกริฟฟินขึ้นสีแดงก่ำด้วยความเจ็บปวด ขณะที่เขากระอักเลือดออกมา!

ปัง!

ผีดิบอีกตัวโจมตีเข้าที่หน้าท้องของกริฟฟิน ทำให้เขาถูกส่งลอยออกไป

ไม่ต่างอะไรกับว่าวป่านขาด กริฟฟินลอยขึ้นไปกลางอากาศก่อนที่เขาจะกระแทกลงกับพื้น ในขณะนั้น ภาพเบื้องหน้าที่เขาเห็นก็สว่างวาบขึ้นขณะที่พื้นที่รอบตัวเขาเปลี่ยนไป เมื่อเขาลืมตาขึ้นอีกครั้ง เขาก็ถูกส่งกลับมายังหุบเหวแห่งสุญญะแล้ว

"กริฟฟิน! เป็นยังไงบ้าง?"