มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 2247

กริฟฟินได้ยินเสียงกังวลของฮาวเวิร์ด

อวัยวะภายในของกริฟฟินเริ่มปั่นป่วน ภายในของเขาได้รับบาดเจ็บ มีอาการปวดแสบปวดร้อนที่แผ่นหลัง เสียงของน้องชายดึงเขากลับมาจากห้วงความคิดที่สับสน และเขาแทบจะบังคับตัวเองให้ลุกขึ้นนั่งไม่ได้ด้วยซ้ำ

เขาเห็นฮาวเวิร์ดอยู่ห่างจากเขาไม่กี่สิบฟุต สายตาของอีกฝ่ายเต็มไปด้วยความกังวลและดวงตาที่เบิกกว้าง คนรอบข้างก็มองเขาด้วยท่าทางไม่แน่ใจเช่นกัน

ขณะที่เขากำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แสงสีแดงก็ส่องลงมาบนร่างกายของเขา ซึ่งบ่งบอกว่ากริฟฟินล้มเหลว

เขาพ่ายแพ้และล้มเหลวอย่างน่าสังเวชในด่านที่สาม เขาสามารถฆ่าผีดิบได้เพียงสองตัวก่อนที่จะจบลงในสภาพนี้! หัวใจของเขาไม่ยอมรับมัน!

ทุกคนที่อยู่ในหุบเหวแห่งสุญญะอยู่ในพื้นที่แบ่งแยกของใครของมัน แม้ว่าพวกเขาจะสามารถเห็นตำแหน่งของกันและกันและพูดคุยกันได้ แต่พวกเขาก็ยังไม่สามารถก้าวออกจากพื้นที่ของตัวเองได้

แม้ว่ากริฟฟินจะทรุดตัวลงจากอาการบาดเจ็บภายใน แต่สิ่งที่ฮาวเวิร์ดทำได้เพียงอย่างเดียวก็คือการถามไถ่เกี่ยวกับอาการของเขา ฮาวเวิร์ดไม่สามารถวิ่งไปช่วยพยุงพี่ชายของเขาได้

กริฟฟินถอนหายใจยาว "ด่านนี้ยากเกินไป ผีดิบร้อยยี่สิบตัวกรูมาที่เราพร้อมกัน! เราไม่มีทางชนะได้เลย!"

แม้ว่ากริฟฟินจะมั่นใจในทักษะของตัวเองมาก แต่ความยากของด่านดังกล่าวล้วนเกินจินตนาการของเขาไป เขาทำได้แค่บ่นเท่านั้น!

กริฟฟินไม่ใช่คนแรกที่ล้มเหลว นอกเหนือจากผู้ที่ยอมจำนนก่อนที่การต่อสู้จะเริ่มต้นขึ้น ยังมีอีกจำนวนไม่น้อยที่ยอมจำนนต่อฝูงผีดิบระหว่างการต่อสู้ หลังจากพิจารณาแล้วว่าพวกเขาล้มเหลว พวกเขาทั้งหมดก็จะถูกส่งกลับไปยังหุบเหวแห่งสุญญะ

แต่ละคนได้รับบาดเจ็บในระดับที่แตกต่างกัน บางคนเป็นศิษย์ที่แข็งแกร่งที่สุดที่ได้รับเลือกจากสำนักของพวกเขา แม้แต่ศิษย์ที่ถูกเลือกจากสำนักสหัสบรรณก็ยังล้มเหลว

พวกเขาเริ่มปรึกษาหารือกันเอง "จะมีสักคนที่ผ่านด่านนี้ไปได้ไหม? ผีดิบหนึ่งร้อยยี่สิบตัวล้วนอยู่ในขั้นต้นระดับแรกกำเนิด การฆ่าผีดิบเหล่านั้นจำเป็นต้องทำลายร่างกายของพวกมัน ผีดิบพวกนั้นเชี่ยวชาญในการป้องกันตั้งแต่แรก นี่มันยากเกินไปแล้ว!

แต่เหล่าผีดิบมีความยืดหยุ่นสูง การกำจัดพวกมันจำเป็นต้องดึงพลังของเขา เขาอัดฉีดสายฟ้าเข้าไปในร่างของผีดิบเหล่านั้นก่อนที่จะระเบิดมันจากภายใน

แม้ว่าพลังงานที่แท้จริงในร่างกายของเขาจะลดลงอย่างต่อเนื่อง แต่นั่นก็ยังอยู่ในการควบคุมของเขา! การโจมตีของเขารวดเร็วอย่างไม่น่าเชื่อ และสายฟ้าที่ซึ่งควบแน่นบนมีดพร้าของเขาก็ถูกถ่ายเทเข้าไปในร่างของผีดิบอย่างต่อเนื่อง

หลังจากสายฟ้าไหลเข้าไปในร่างของผีดิบ มันก็ระเบิดพัดเอาศพกระจายออกเป็นชิ้น ๆ!

แม้จะอยู่ในโลกสีโลหิตเช่นนี้ เกรแฮมก็ยังแสดงทักษะที่น่าประทับใจ ด้วยการผ่าร่างของผีดิบที่อยู่เบื้องหน้าเขาทีละตัว

เขารวดเร็วเช่นเคย! ดาบของเขาเจาะเข้าไปในผีดิบอย่างต่อเนื่อง! การต่อสู้ในโลกสีโลหิตยังคงดำเนินต่อไป แต่ที่หุบเหวแห่งสุญญะก็มีเสียงพูดคุยกันเซ็งแซ่เช่นกัน