มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 2288

เฟนด์ระลึกได้ถึงความทรงจำบางอย่าง เขารู้สึกคุ้นเคยราวกับเคยพบเจอการโจมตีแบบนี้ที่ไหนมาก่อน!

ยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกคุ้นเคย เขาสูดลมหายใจและความทรงจำเก่าเก็บก็เข้ามาในห้วงความคิดของเขา ความทรงจำนี้คลุมเครืออยู่เสียหน่อย แต่สุดท้ายเขาก็สามารถจำมันได้อย่างชัดเจน

"ปีศาจลมมายาพวกนี้สร้างปัญหาได้มากที่สุด เราจะสามารถหามันเจอได้ง่ายหากอยู่ในพื้นดินแห้งแล้ง แต่หากอยู่ในป่าทึบเราจะหามันเจอได้ยากกว่า"

"แต่ผมจำได้ว่าปีศาจลมมายาพวกนี้เป็นเพียงอสูรตัวเล็ก ๆ ที่อยู่ในขั้นแรกของระดับแรกกำเนิดเท่านั้น..."

"พลังโจมตีของมันอาจไม่ได้แข็งแกร่งอะไร แต่มันสามารถดึงพลังงานที่แท้จริงจากทั้งสวรรค์และโลกมาเพื่อชดเชยพลังที่หายไปได้ตลอดเวลา ตราบใดที่คุณได้พบเจอกับมัน คุณต้องมีทั้งพลังยุทธที่แข็งแกร่งและสายตาที่เฉียบคมในการเอาชนะมัน ไม่งั้นเราจะเจอปัญหาใหญ่!”

บทสนทนาดังกล่าวเข้ามาในหัวของเฟนด์ ความทรงจำนี้ไม่ได้เป็นของเฟนด์แต่มันได้รับการสืบทอดมาจากบรรพบุรุษของเขาตั้งแต่ในตอนที่ระดับการบ่มเพาะของเขายังคงไม่พัฒนามาถึงระดับนี้ บทสนทนานี้มาจากบรรพบุรุษของเขาขณะกำลังสนทนากับเหล่าสหายในโลกใบที่สามซึ่งเขาปรากฏตัวอยู่ที่นั่นเพื่อทำสงครามโดยมุ่งหวังที่จะบ่มเพาะพลังยุทธ์และเก็บเกี่ยวประสบการณ์ให้กับตัวเอง

ไม่นานหลังจากการสนทนา บรรพบุรุษของเฟนด์และเหล่าสหายของเขาก็ได้พบกับปีศาจลมมายาเข้าจริง ๆ แต่ทว่ากลีบดอกไม้เหล่านั้นไม่ได้โปรยปรายไปทั่วท้องฟ้า แต่กลับเป็นใบเมเปิ้ลแทน! ใบเมเปิ้ลจำนวนนับไม่ถ้วนก่อตัวเป็นวงกลมเล็ก ๆ ดักพวกเขาเอาไว้ แต่หลังจากหลบหลีกไปมาหลายต่อหลายครั้ง พวกเขาก็สามารถหลบหนีไปได้

ย้อนกลับไปในปัจจุบัน ครั้งนี้เป็นสถานการณ์ที่ต่างออกไป หากไม่ได้แซมซั่นเอ่ยเตือน เฟนด์คงนึกถึงเรื่องนี้ไม่ออก

ปัจจุบันมีการโยกย้ายถิ่นฐานไม่มากนัก สัตว์อสูรดังกล่าวอาจมีอยู่ในทวีปเดียวเท่านั้นและไม่สามารถโยกย้ายถิ่นฐานของพวกมันได้ เป็นเรื่องธรรมดาที่ผู้คนในทวีปเฮสเทียจะไม่เคยเห็นกันโจมตีแบบนี้ และพวกเขาก็ไม่สามารถระบุได้ว่ามันคืออะไรกันแน่ อย่างไรก็ตาม เฟนด์ต่างออกไป ด้วยความช่วยเหลือจากความทรงจำที่เขาสืบทอดมาจากบรรพบุรุษ เขาจึงจดจำสัตว์อสูรตัวนี้ได้ในทันที!

ปีศาจลมมายาไม่ใช่สัตว์อสูรที่ไร้เทียมทาน ตราบใดที่เราหาจุดอ่อนของมันเจอ เราก็สามารถกำจัดมันได้อย่างง่ายดาย!

เฟนด์ยังจำคำพูดของเหล่าสหายของบรรพบุรุษได้จากความทรงจำของเขา

"ที่ได้ชื่อว่าปีศาจลมมายาก็เพราะความสามารถในการสร้างภาพลวงตาของมัน มันสามารถซ่อนการโจมตีของมันไว้ด้านหลังสิ่งของต่าง ๆ ที่พบเจอได้ในชีวิตประจำวัน เช่น ใบไม้ พวกมันเป็นนักล่าที่เก่งกาจ ในการทำให้คุณต้องดึงพลังงานที่แท้จริงของตัวเองออกมาใช้ ในขณะที่มันสามารถดูดกลืนพลังงานเหล่านั้นได้ตลอดเวลา พอคุณหมดแรง พวกมันก็จะโจมตีคุณอย่างรุนแรงที่สุด และดูดซับสารอาหารในร่างกายของคุณหลังจากที่คุณตาย มนุษย์เป็นอาหารอันโอชะของปีศาจลมมายา! สัตว์อสูรเหล่านี้อาจสร้างปัญหาได้ก็จริง แต่ตราบใดที่คุณพบร่างของพวกมัน คุณก็จะสามารถหลบเลี่ยงการโจมตีของมันได้อย่างง่ายดาย”