มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 2289

"แล้วไหนล่ะร่างของพวกมัน?" บรรพบุรุษของเฟนด์ถามด้วยความอยากรู้ในเวลานั้น

"มันก็อยู่ข้าง ๆ คุณไง! พวกมันจะเปลี่ยนตัวเองเป็นพืช" เพื่อนของเขาเชิดคางขึ้นขณะตอบ "เพราะพวกมันแปลงเป็นพืชแล้ว พวกมันก็ไม่อาจเคลื่อนไหวได้ด้วยตัวเอง นี่เป็นจุดอ่อนที่สาหัสที่สุดของพวกมัน นอกจากนี้ การป้องกันของพวกมันก็อ่อนแอมาก พอคุณเจอร่างของพวกมันแล้วก็โจมตีได้เลย! แม้ว่าพวกมันจะอยู่ในขั้นต้นของระดับแรกกำเนิดแต่มันก็ไม่ได้แข็งแกร่งอะไรนัก!"

คำพูดเหล่านี้ยังคงแวบเข้ามาในห้วงความคิดของเฟนด์ ปีศาจลมมายาจะแปลงร่างเป็นพืช และระยะการโจมตีของพวกมันก็นับว่าจำกัด ร่างที่แท้จริงของพวกมันจะอยู่ใกล้ ๆ ในขณะที่ทำการโจมตี

เฟนด์จำได้อย่างชัดเจนว่าก่อนหน้านี้เขาไม่ได้เห็นต้นไม้เลยสักต้น ในครั้งแรกที่เขาก้าวเท้าเข้ามาในพื้นที่ รอบ ๆ ตัวเขาเป็นเพียงดินแดนที่แห้งแล้งและแดงก่ำ สิ่งที่อยู่ใกล้เขาที่สุดมีเพียงต้นไม้ที่ตายแล้วเท่านั้น และไม่พบวัชพืชแม้แต่ต้นเดียว

เฟนด์ตัวแข็งทื่อในทันที เขาตระหนักได้ว่าเขามองข้ามบางสิ่งไป

"ช่วยด้วย! ผมทนไม่ไหวแล้ว!" เสียงกัดฟันกรอดของแซมซั่นดังมาแต่ไกล

มือของเขาสั่นเล็กน้อยในขณะที่เขาพยายามที่จะประคองเกราะวิญญาณเอาไว้ ในขณะเดียวกัน เขาก็ใช้ศิลปยุทธโจมตีกลีบดอกไม้พี่โจมตีไปรอบร่างกายของเขาอย่างรุนแรง

การโจมตีของกลีบดอกรุนแรงขึ้นราวกับมันรู้ว่าแซมซั่นไม่อาจทนได้อีกต่อไปแล้ว จึงได้ฉวยโอกาสนั้นโจมตีเขาอย่างโหดเหี้ยม

"อดทนเอาไว้!" เฟนด์อย่าโกนออกไปเสียงดัง

แซมซั่นไม่อาจต้านทานพวกมันได้อีกแล้ว เสียงขาดอากาศดังให้ได้ยินเมื่อกลีบดอกไม้กลีบแรกบินเข้าหาแซมซั่น เฉือนแขนข้างที่ถือมีดของเขา แซมซั่นกรีดร้องด้วยความรู้สึกเจ็บปวดอย่างรุนแรง

อิเซยาห์และเฮย์เดนต่างก็ได้ยินเสียงกรีดร้องของแซมซั่น หัวใจของพวกเขาหล่นไปที่ตาตุ่ม "ศิษย์น้อง เป็นยังไงบ้าง?!" อิเซยาห์ตะโกน

พวกเขาไม่ได้ยินคำตอบอะไรจากแซมซั่น ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะอยู่ในจุดวิกฤตแล้ว เมื่อกลีบดอกไม้เชิญเข้าที่แขนของเขา มันก็ปล่อยพิษเข้าไปในบาดแผลของเขาด้วย กลีบที่สองเล็งไปที่ลำคอของแซมซั่นแล้ว ตอนนี้เขาได้รับบาดเจ็บสาหัส จนไม่อาจป้องกันตัวเองจากการโจมตีของกลีบดอกไม้ดอกที่สองได้อีกต่อไป!

จิตใจของแซมซั่นแจ่มแจ้งขึ้นในช่วงเวลาที่เลวร้ายเช่นนี้ เขารู้ว่าหากกลีบดอกไม้นี้มาถึงลำคอของเขา มันก็จะกลายเป็นจุดจบของเขาด้วย