มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 2292

มีคนมากกว่าร้อยแปดสิบคนที่เข้ามาในแหล่งทรัพยากรยุทธต้องห้าม จะมีใครรู้ได้ว่าในบรรดาคนที่เข้ามาจะมีสักกี่คนที่มีคำว่าวู๊ดอยู่ในชื่อของพวกเขา อีกอย่าง ชายคนนี้ก็ดูลึกลับมาก คำว่าวู๊ดคงเป็นเพียงชื่อเล่นที่ไม่ได้สลักสำคัญอะไรเท่านั้น

เมื่อคิดได้ดังนั้น เขาก็ได้แต่ถอนหายใจ และทิ้งความคิดเหล่านั้นออกจากสมอง ทัศนคติของแซมซั่นเปลี่ยนไปหลังจากที่เฟนด์ช่วยเขาไว้ เขาปฏิบัติต่อเฟนด์ด้วยความเอาใจใส่อย่างไม่น่าเชื่อ

เดิมทีเฟนด์ได้วางแผนที่จะเดินทางเพียงลำพังเอาไว้ เขามีเอกลักษณ์เฉพาะตัว แล้วสิ่งนั้นจะช่วยเขาแก้ปัญหาได้มากมาย แต่ทว่าบางครั้งการเดินทางคนเดียวก็อาจจะยิ่งทำให้อันตรายขึ้นไปอีก

หากเกิดอะไรขึ้นหลายหัวก็ย่อมดีกว่าหัวเดียว นอกจากนี้ ความเอาใจใส่ของแซมซั่นทำให้เฟนด์ตัดใจจากไปไม่ได้ง่าย ๆ พวกเขาทั้งสี่จึงก่อตั้งพันธมิตรเล็ก ๆ ขึ้น

ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาทั้งสี่นั้นจริง ๆ แล้วมีความจริงใจต่อกันมากกว่าพันธมิตรที่เฟนด์มีกับทั้งห้าคนก่อนที่เขาจะเข้าสู่หุบเหวแห่งสุญญะเสียอีก

พวกเขาทั้งสี่ยังคงเดินทางไปยังภูเขาใต้พิภพขณะพูดคุยกันไปด้วย ปากของแซมซั่นไม่เคยปิดได้สนิท และได้เปิดเผยเรื่องราวทุกอย่างเกี่ยวกับทั้งสามคนอย่างไม่มีปิดบัง

“จริง ๆ แล้วเราสามคนไม่ควรจะคุ้นเคยกันถึงขนาดนี้ แต่โชคชะตากลับเล่นตลก เมื่อปีที่แล้ว ผมไปที่ป่าดงอสูรเพื่อล่าสัตว์ประหลาด และโชคไม่ดีที่ได้พบกับสัตว์ประหลาดที่อยู่ในระดับผลึกวสันต์เข้า

“ตอนนั้นสิ่งเดียวที่ผมคิดก็คือการวิ่งอย่างไม่คิดชีวิตเท่านั้น ผมไม่สนเลยว่าตัวเองกำลังวิ่งไปในทิศทางใด สุดท้ายก็เลยวิ่งไปเจอกับอิเซยาห์และเฮย์เดนเข้า

ในขณะนั้นดวงตาของเขาเปล่งประกายด้วยสายตาแปลก ๆ หลังจากตกอยู่ในห้วงความคิด เขาก็พบว่าไม่ง่ายเลยที่จะกลับมาตั้งสติได้

เฟนด์พยักหน้าเล็กน้อยโดยไม่ถามลึกลงไปอีก อย่างไรเสียเรื่องนี้ก็กลายเป็นอดีตไปแล้ว มันจะเป็นเรื่องจริงหรือไม่เขาก็ไม่สนใจหรอก

เฮย์เดนไม่นึกอยากพูดถึงเรื่องในอดีต เขาเงยหน้าขึ้นและมองดูภูเขาไฟที่อยู่ไกลออกไป ดวงตาสีเข้มของเขาเป็นประกายในขณะที่เอ่ยขัดจังหวะด้วยหัวข้อที่น่าตื่นเต้นกว่า "พวกคุณทุกคนคิดว่าใครจะผ่านบททดสอบนี้ไปได้"

คำถามของเขาเพียงพอที่จะได้รับความสนใจจากอีกสองคน และและหัวข้อนี้ก็เป็นคำถามที่อยู่ในใจของทุกคนที่อยู่ในโลกสีโลหิต