มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 2307

น่าเสียดายที่แจ็คสันไม่อาจตอบสนองต่อเฮย์เดนได้อีก จากศพทั้งเจ็ดศพที่ถูกโยนทิ้งอย่างไม่ใยดี สองศพมาจากตำหนักสองกษัตริย์ ในขณะที่อีกสองศพมาจากสำนักปฐมหายนะ และอีกสามศพที่เหลือมาจากสำนักสหัสบรรณ

แซมซั่นพบศิษย์จากสำนักปฐมหายนะที่เขาสนิทสนมและคุกเข่าลงมองดูพวกเขาด้วยความเจ็บปวด เสียงของอิเซยาห์แหบแห้งเล็กน้อยขณะที่เขาพูดว่า "นี่มันอะไรกัน ใครฆ่าพวกเขา เป็นคนหรือสัตว์อสูรกัน!"

เฟนด์ถอนหายใจ สายตาของเขาขยับไปที่หน้าอกของริฟมีรูขนาดเท่ากำปั้น รอบบาดแผลไม่มีเลือดเลยแม้แต่น้อย มีเพียงสีดำบริเวณโดยรอบเท่านั้น

มันดูคล้ายกับถูกไฟไหม้ หลังจากใช้ญาณทิพย์ของเขาสำรวจดู เขาก็รู้สึกได้ว่ามันมีกระแสไฟฟ้าอยู่จำนวนหนึ่ง

เฟนด์จ้องมองไปที่ศพอื่น ๆ ขณะที่เขาตรวจสอบคนอื่น ๆ เขาสังเกตเห็นว่าพวกเขามีอาการบาดเจ็บที่เกิดจากอาวุธ เห็นได้ชัดว่านี่ไม่ใช่ฝีมือของสัตว์อสูรอย่างแน่นอน พวกเขาถูกมนุษย์ด้วยกันฆ่าทิ้ง

เมื่อมองดูศพของริฟอีกครั้ง สีหน้าของเฟนด์ก็ดูมืดมนอย่างหนัก เขามองดูศพเหล่านั้นด้วยสายตาแปลกประหลาด

ริมฝีปากของอิเซยาห์สั่นเทิ้ม “ทำไมต้องฆ่าพวกเขาทุกคนด้วย? ที่คนพวกนั้นทำทั้งหมดนี่เพียงเพื่อให้ได้มาซึ่งของล้ำค่าที่ได้มาจากสัตว์อสูรอย่างที่เราเคยประสบมาก่อนอย่างนั้นน่ะเหรอ?”

เฟนด์พูดอย่างเด็ดเดี่ยว “ไม่!”

คำตอบที่หนักแน่นสามารถดึงความสนใจของอีกสามคนมาที่เฟนด์ได้ แซมซั่นอ้าปากค้างขณะที่เขาถามอย่างสงสัย “เฟนด์ ทำไมคุณถึงแน่ใจขนาดนั้น?”

เฟนด์สูดลมหายใจเข้าเต็มปอด เขาไม่ตอบคำถามของแซมซั่น แต่กลับไปตรวจสอบร่างกายของริฟด้วยการพลิกศพของริฟดูอีกด้าน

พวกเขาประหลาดใจเมื่อสังเกตเห็นว่าแจ็คสันเป็นผู้ที่แข็งแกร่งที่สุด และคนที่สองคือริฟ จากสิ่งที่อิเซยาห์พูด ริฟมีทักษะพอที่จะได้เป็นศิษย์ที่ถูกเลือกอย่างแน่นอน

เพียงแต่ว่าเขาปลีกวิเวกไประยะหนึ่งและไม่มีโอกาสได้ท้าทายศิษย์ที่ถูกเลือกคนใดเลย

คนสองคนที่แข็งแกร่งที่สุดมีบาดแผลเหมือนกันทุกประการ ในขณะที่อีกห้าคนมีบาดแผลที่แตกต่างกันออกไป ราวกับว่าพวกเขาถูกโจมตีด้วยศัตรูที่ต่างกันมากมาย

เฟนด์พูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่นว่า "นี่ต้องเป็นฝีมือของสำนักทางใต้แน่ เพราะนี่ไม่ใช่แค่สำนักทางเหนือเพียงสำนักใดสำนักหนึ่งที่ต้องตาย

“พวกเขาทั้งเจ็ดจะต้องสร้างพันธมิตรระวังสำนักทางเหนือด้วยกันขณะทำภารกิจสังหารอสูรด้วยกัน"