คนที่เหลือพยักหน้า เห็นด้วยกับสิ่งที่เฟนด์พูดเป็นอย่างมาก เฟนด์ค่อย ๆ ลุกขึ้นจากพื้นก่อนจะพูดต่อ “พวกเขามีกันทั้งหมดเจ็ดคน แม้ว่าพวกเขาจะไม่ใช่ผู้ที่แข็งแกร่งที่สุด แต่ทั้งเจ็ดคนรวมกันฝีมือก็นับว่าไม่ใช่ย่อย ถึงอย่างนั้น พวกเขาก็ยังต้องลงเอยเช่นนี้ และฝ่ายตรงข้ามฆ่าพวกเขาเหมือนกัน
“ดูบาดแผลของแจ็คสันและริฟสิ พวกเขาถูกฆ่าตายในการโจมตีที่รวดเร็วเพียงครั้งเดียว โดยไม่มีโอกาสได้ตอบโต้เลย
“คนที่สามารถทำแบบนั้นได้ต้องเป็นคนที่เชี่ยวชาญมาก! และเพราะเชี่ยวชาญขนาดนั้น เขาต้องเป็นคนที่เรารู้จักดีแน่ เหมือนกับที่พวกคุณคาดเดากันก่อนหน้านี้นั่นแหละ เหตุผลของความขัดแย้งคงเริ่มต้นขึ้นเพราะของล้ำค่าที่ได้จากการกำจัดสัตว์อสูร
“และเพราะอีกฝ่ายเป็นยอดฝีมือที่เราน่าจะรู้จักกันดี ทั้งเจ็ดคนก็คงรู้จักคนที่ฆ่าพวกเขาด้วย แล้วถ้าพวกเขารู้ถึงความแตกต่างทางทักษะระหว่างกัน พวกเขาก็คงไม่ได้ทำอะไรบุ่มบ่าม”
ด้วยคำอธิบายของเฟนด์ อีกสามคนก็เริ่มเข้าใจเช่นกัน เพื่อให้สามารถฆ่าพวกเขาได้ในการโจมตีเพียงครั้งเดียว คู่ต่อสู้จึงไม่ใช่เพียงศิษย์ธรรมดา เขาคงจะเป็นศิษย์ที่ถูกเลือกซึ่งมีทักษะที่สูงเป็นอย่างมากด้วย
คนในระดับนั้นคงจะมีอย่างน้อยหนึ่งในเจ็ดคนนั้นที่จำเขาได้ หากพวกเขาสามารถจำบุคคลนั้นได้ พวกเขาจะรู้ว่าอีกฝ่ายแข็งแกร่งเพียงใด เช่นเดียวกับรูฟัสก่อนหน้านี้
หากพวกเขาไม่ปรากฏตัว และหากเฟนด์ไม่ยื่นมือเข้าไปยุ่งในวินาทีสุดท้าย ไบรอนคงต้องถูกบังคับให้หนี ไม่ว่านั่นจะเป็นสิ่งที่เขาไม่ต้องการมากแค่ไหนก็ตาม
เขาต้องยอมมอบบุปผามอดม้วยไปให้อีกฝ่าย เพราะอย่างไรเสียชีวิตของเขาก็มีค่ามากกว่า คนที่เสียชีวิตไปทั้งเจ็ดคนไม่ใช่คนโง่ หากพวกเขารู้ว่าคู่ต่อสู้ของพวกเขาแข็งแกร่งเพียงใด ทำไมพวกเขาถึงยังต้องฝืนที่จะเผชิญหน้ากับอีกฝ่าย?
ถึงกระนั้น พวกเขาไม่ได้ล่าถอยและกลับถูกฆ่าแทน แถมคู่ต่อสู้ยังเลือกกำจัดคนที่แข็งแกร่งที่สุดในหมู่พวกเขาสองคนด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียวอีก พวกเขาไม่มีโอกาสให้สู้กลับเลยสักครั้งเดียว!
เฟนด์ไม่ได้พูดอะไรต่อ และเฮย์เดนก็เอ่ยขึ้นด้วยความเกลียดชังว่า "บางทีสมบัติที่ทั้งเจ็ดได้รับหลังจากการสังหารปีศาจอาจเป็นสิ่งที่มีค่าอย่างไม่น่าเชื่อก็เป็นได้ คนพวกนั้นอาจมาพบเข้าโดยบังเอิญถึงได้ตัดสินใจที่จะลงมือ"
เฟนด์ส่ายหน้าไม่เห็นด้วยกับเฮย์เดน “ผมยังสงสัยอยู่เรื่องหนึ่ง แม้เราจะเดินมาไกลมากแล้วแต่ในความเป็นจริงแล้วเราเพิ่งเดินทางมาได้ประมาณสิบกิโลเมตรเท่านั้น เมื่อเทียบกับระยะทางสองร้อยกิโลเมตรที่เราต้องเดินทั้งหมดแล้ว ตอนนี้เรายังถือว่าเรายังอยู่ชายป่าอยู่เลย”
“อสูรที่ถูกฆ่าที่นี่คงไม่ได้มีค่าขนาดนั้น อย่างมาก พวกมันคือโอสถวิญญาณหรือพวกหญ้าวิญญาณ มีแต่จะต้องเข้าใกล้ภูเขาใต้พิภพเท่านั้นที่จะสามารถเจออสูรที่จะมอบของล้ำค่าถึงขนาดนั้นให้ได้
“ทั้งเจ็ดคนนี้ไม่ได้ถูกฆ่าตายเพราะสมบัติอะไรพวกนั้นหรอก แล้วต่อให้จะใช่ ก็คงไม่ใช่การฆ่าที่ทำกันอย่างเป็นขบวนการถึงขนาดนี้”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: มหาเทพ แห่ง สงคราม
รอๆ1026...
1026รอๆ...
รออ่าน 691 อยู่นะครับ ติดงอมแงมเลย อยากให้ลงทุกวันเลยครับ สนุกมาก...
มันจบแค่ตอนที่ 585 จริงดิ???? เหมือนดำเนินเรื่องได้แค่ไม่เท่าไหร่เอง...