มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 2319

“มีของล้ำค่ามากมายบนหุบเหวแห่งสุญญะ ไม่ว่าใครก็ต้องการมันทั้งนั้น แน่นอนว่าเขาจะต้องอยากได้ทุกอย่างที่มีไว้ในครอบครอง และหากเป็นเช่นนั้น เขาต้องกำจัดพวกเราทุกคนก่อน!”

เกรแฮมยังไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน และความสงสัยทำให้ดวงตาของเขาขุ่นมัว

เฟนด์ยิ้มเบา ๆ ขณะที่เขาเดินไปข้างหน้า วางมือบนไหล่ของเกรแฮม “ในเมื่อเป้าหมายของเขาชัดเจนถึงขนาดนี้ ดังนั้นทุกสิ่งที่เขาทำย่อมมีส่วนช่วยให้เป้าหมายของเขาสำเร็จลุล่วงไปได้ การที่เขาทิ้งร่องรอยไว้เช่นนี้ก็เพื่อเป้าหมายที่เขาตั้งไว้ด้วย

“แม้ว่าเราจะยังไม่รู้รายละเอียดทั้งหมด แต่หากเราหาหลักฐานได้มากกว่านี้ อีกไม่นานเราก็จะได้คำตอบ”

เกรแฮมพยักหน้า แม้จะยังไม่เข้าใจทุกสิ่ง จู่ ๆ ทั้งสองก็เงียบไป และไม่มีใครพูดอะไรอีก พวกเขาทั้งคู่ต่างจมอยู่กับความคิดของตนเอง แต่ดูเหมือนว่าเฟนด์จะมีสีหน้าสงบกว่า ในขณะที่เกรแฮมมีสีหน้าหม่นหมองกว่ามาก

เขากังวลถึงสิ่งที่จะเกิดขึ้นในภายภาคหน้าอย่างที่สุด หลังจากผ่านไปเนิ่นนาน เกรแฮมก็เอ่ยขึ้นมา "ถ้าอย่างนั้น ต่อจากนี้เราจะทำยังไงดี"

เฟนด์เดินไปข้างหน้าสองก้าว "ค้นหาไง"

“ค้นหาอะไร?”

“ค้นหาร่องรอยอื่น ๆ ที่ชายสวมหน้ากากทิ้งไว้ ถ้าเราได้ข้อมูลเพียงพอแล้ว เราก็จะได้คำตอบ ยิ่งไปกว่านั้น คุณต้องจำไว้ว่าเป้าหมายของเราในตอนนี้ไม่ใช่การแก้แค้น แต่เป็นการผ่านด่านทดสอบนี้ไปให้ได้”

เฟนด์มองไปที่เกรแฮมและสังเกตเห็นว่าอีกฝ่ายมองเขาได้สายตาที่ต่างไปจากเดิม เขาอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ แต่ไม่ได้ใส่ใจอะไรเกี่ยวกับมัน

เขาตัดสินใจเปลี่ยนหัวข้อแทน "เราจะปล่อยให้เวลาเสียเปล่าไปไม่ได้ ในเมื่อเรามั่นใจแล้วว่าเราจะต้องทำอะไรต่อไป เราก็ควรรีบลงมือ"

คำพูดเหล่านั้นเป็นการเตือนใจเกรแฮม และเกรแฮมก็รีบดำเนินการทันที เขารีบเดินไปหาคนอื่น ๆ แต่ขณะที่เพิ่งก้าวไปได้สองก้าวก็ได้ยินเสียงของเฟนด์ดังมาจากข้างหลังว่า "จำไว้ว่าเราจะอยู่ห่างกันไม่ได้ ไม่ว่าเราจะไปที่ไหน เราก็ต้องไปด้วยกัน ไม่อย่างนั้น มันจะเป็นโอกาสของพวกเขา"

เกรแฮมพยักหน้าโดยไม่หันกลับมามอง เขาไปถึงจุดที่ทุก ๆ คนรวมตัวกันอยู่ ก่อนจะให้ทุกคนยืนเว้นช่องไฟ และผลัดกันใช้ญาณทิพย์ทุก ๆ สองชั่วโมง