มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 2320

ในแต่ละครั้งพวกเขาสี่คนจะส่งญาณทิพย์ออกไปในทิศทางเดียวกัน ด้วยวิธีนี้ เพราะเขาจะสามารถประคับประคองพลังวิญญาณและพลังงานที่แท้จริงไว้ทั้งยังสามารถเพิ่มความแม่นยำได้อีกด้วย หลังจากจัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว พวกเขาก็ตัดสินใจเลือกทิศทางที่จะมุ่งหน้าต่อไป

ขณะที่ทุกคนก้าวไปข้างหน้า เฟนด์ เกรแฮม และเพื่อนร่วมทางคนอื่น ๆ ก็ถูกจัดให้ยืนอยู่ที่แนวหน้า พวกเขารู้สึกถึงพลังของการเคลื่อนไหวเป็นกลุ่มได้อย่างแท้จริงในขณะนั้น แล้วทุกคนก็รู้สึกปลอดภัย

พวกเขาสูญเสียคนไปมากกว่าสองในสาม และพวกเขาก็อยู่ในจุดที่ไม่มีใครปลอดภัยอย่างแท้จริง ขณะที่ทั้งกลุ่มก้าวต่อไปอย่างมั่นคงเฟนด์ก็พูดคุยกับเกรแฮมและเบนจามินอีกครั้ง

อย่างไรก็ตามนี่ดูไม่ใช่บทสนทนาโต้ตอบกันธรรมดาสักเท่าไหร่ เพราะน้ำเสียงของเฟนด์ฟังดูราวกับกำลังกล่าวโทษถึงอะไรบางอย่าง ดวงตาสีเข้มของเขาจับจ้องไปที่เกรแฮมที่อยู่ทางด้านซ้ายของตัวเอง

“เกรแฮม ในฐานะศิษย์ห้าอันดับแรกที่ได้รับเลือกในสำนักสหัสบรรณ คุณต้องได้รับความโปรดปรานจากผู้อาวุโสและเหล่าผู้ปกครองแน่ มีบางอย่างที่ผมคิดไม่ตกมาหลายวันแล้ว แล้วผมก็อยากรู้ว่าคุณจะช่วย ไขข้อสงสัยให้ผมได้หรือเปล่า”

แม้ว่าคำพูดจะฟังดูสุภาพ แต่ก็มีน้ำเสียงปรักปรำของอีกฝ่ายก็ทำให้เกรแฮมและเบนจามินอ้ำอึ้งเล็กน้อย

เกรแฮมเลิกคิ้วขึ้น “ถ้าเป็นเรื่องที่ผมรู้ ผมก็คงบอกคุณได้ แต่ถ้ามันเกี่ยวข้องกับความลับของสำนัก ผมก็คงช่วยคุณไม่ได้จริง ๆ”

คำพูดของเขาฟังดูคลุมเครือ แต่เฟนด์ไม่ได้สนใจ เขายิ้มเบา ๆ ขณะเอ่ยขึ้นว่า "สำนักสหัสบรรณของคุณมีแผนอะไรอยู่ ทำไมพวกเขาถึงยอมให้สำนักวายชนม์เข้ามาที่นี่ ผู้อาวุโสทั้งภายในและภายนอกของสำนักสหัสบรรณคิดว่าศิษย์ของสำนักวายชนม์จะใจดีถึงขนาดที่จะไม่ทำอะไรพวกเรางั้นเหรอ?

“ส่วนใหญ่แล้วสิ่งที่เกิดขึ้นตอนนี้ก็เป็นเพราะว่าสำนักวายชนม์ได้รับอนุญาตให้เข้ามาที่นี่ได้ หากมีเพียงศิษย์จากสำนักทางเหนืออย่างพวกเรา ต่อให้จะเกิดความขัดแย้งขึ้นระหว่างพวกเราเรื่องราวก็คงไม่บานปลายมาถึงขนาดนี้”

เฟนด์ไม่เข้าใจเจตนาของพวกเขาเลยสักนิด

เกรแฮมถอนหายใจยาวในขณะที่เขาตอบอย่างค่อนข้างไม่สบอารมณ์ "การที่สำนักทำแบบนี้ย่อมมีเหตุผลและจุดมุ่งหมายของพวกเขา ถึงอย่างนั้นก็เถอะ ผู้อาวุโสและศิษย์จากสำนักสหัสบรรณไม่ใช่คนไร้ปัญญา ที่พวกเขาทำแบบนี้ก็คงมีเหตุอันสมควร พวกเขาคงมีเป้าหมายอะไรที่สำคัญมากแน่”

เมื่อได้ยินทั้งหมดนั้นเฟนด์ก็อดไม่ได้ที่จะเย้ยหยันในคำพูดของอีกฝ่าย ในขณะที่ใบหน้าของเขามืดหม่นลง “คุณคิดว่ามากพอที่จะอธิบายให้ทุกคนฟังได้อย่างนั้นเหรอ? แม้ว่าเราจะกระซิบกันและไม่มีใครได้ยินสิ่งที่เราพูด แต่คุณคิดหรือว่าพวกเขาจะไม่คิดอย่างเดียวกับที่พวกเราคิด?

“เราสูญเสียคนไปมากมาย และส่วนใหญ่ก็เป็นยอดฝีมือจากสำนักต่าง ๆ จะมีเป้าหมายอะไรที่คุ้มค่ากับการเสียสละชีวิตคน?”

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: มหาเทพ แห่ง สงคราม