มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 2327

รูฟัสพยักหน้า

ขณะเดียวกันเลนนอนก็ยืนอยู่ข้าง ๆ และพูดด้วยท่าทางค่อนข้างกังวลว่า "พวกเขายังมาไม่ถึงที่นี่ ด้วยแผนการที่คุณเตรียมไว้อย่างดี พวกเขาจะต้องตกหลุมพรางแน่"

ชายสวมหน้ากากพยักหน้า เขาคิดว่าเฟนด์และเกรแฮมคงไม่อาจเดินทางมาถึงจุดนี้ได้ เพราะเขาวางแผนเอาไว้หมดแล้ว ไม่มีทางที่ทั้งสองคนจะไม่ตกหลุมพราง

นอกจากนี้ แผนการที่เขาวางไว้ยังถือเป็นการยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัวอีกด้วย เขาทั้งฆ่าคนนอกและจัดการเส้นทางให้กับตัวเองได้อย่างชัดเจนโดยปราศจากอุปสรรคได้ด้วย

ในที่สุด เขาก็นำเหล่าศิษย์ที่ยอมศิโรราบให้เดินทางมาตามเส้นทางที่ปราศจากสิ่งกีดขวาง จนมาถึงภูเขาใต้พิภพได้ แค่นึกย้อนถึงเรื่องนี้เขาก็รู้สึกพอใจในตัวเองอย่างที่สุด

ซาเมียนยิ้ม “พวกนั้นไม่มีทางรู้ได้เลยว่าคุณไม่ได้วางแผนที่จะกำจัดเฟนด์และเกรแฮมเลยแม้แต่น้อย! ที่คุณกำจัดคนพวกนั้นไปมากมายขนาดนั้นก็เพื่อดึงดูดความสนใจของพวกเขา

“นี่จะเป็นการถ่วงเวลาพวกเขา! นอกจากเวลาจะล่าช้าออกไปแล้ว จิตใจของพวกเขาจะไม่อาจจดจ่ออยู่กับการกำจัดอสูรและเดินหน้าต่อไปได้ กำหนดเวลาเพียงสองวัน และหากพวกเขามาถึงที่นี่ได้ไม่ทันเวลา คุณก็จะเป็นคนที่ผ่านด่านไปได้เพียงผู้เดียว”

ชายสวมหน้ากากพยักหน้า เขาลืมตาขึ้นช้า ๆ สีหน้าบ่งบอกอย่างชัดเจนว่าพอใจในตัวเองเพียงใด กลยุทธ์ของเขานับว่าไม่มีที่ติ…และการตายของเหล่าศิษย์จากสำนักทางตอนเหนือก็ถือว่าไม่สูญเปล่าแล้ว

คนพวกนั้นไม่เหมือนกับผู้ฝึกยุทธที่ชั่วช้า เมื่อได้เห็นสหายร่วมสำนักของพวกเขาถูกฆ่าตายไปเช่นนั้น เพราะเขาจะพยายามสู้กลับ ด้วยการรวบรวมศิษย์ที่เหลือทั้งหมดและพยายามตอบโต้

แต่ทว่าสิ่งที่พวกเขาไม่รู้ก็คือชายสวมหน้ากากพาสหายร่วมสำนักของเขาไปยังตีนเขาของภูเขาใต้พิภพแล้ว เขาจะผ่านด่านทดสอบไปได้ โดยไม่มีอะไรขวางกั้น

แค่คิดถึงเรื่องนี้ชายสวมหน้ากากก็รู้สึกขบขันเป็นอย่างมาก เขาห้ามไม่ให้ตัวเองยิ้มไม่ได้เลย และทุกคนที่อยู่รอบตัวเขาก็เริ่มป้อยอเขาทันที

“มากความสามารถมาก คนพวกนั้นไม่มีทางคาดเดาแผนการที่แท้จริงของคุณได้อย่างแน่นอน!”

เสียงนั่น…

เสียงนั่นฟังดูคุ้นหูชายสวมหน้ากากมากเกินไป

มันคุ้นหูเสียอย่างกับฝังอยู่ในกระดูกของชายสวมหน้ากาก ไม่ใช่แค่เขาเพียงคนเดียว แต่ศิษย์คนอื่น ๆ ของสำนักวายชนม์เองก็ไม่มีใครที่ไม่คุ้นเลยแม้แต่คนเดียว

พวกเขาเบิกตากว้างด้วยความตกใจ หันไปมองยังต้นเสียง

ห่างออกไปประมาณสองร้อยเมตร…มีศิษย์ราว ๆ ยี่สิบคนยืนอยู่